حقی که نباید از والدین سلب شود

«نیکی مظفری» در مصاحبه‌ای گفته‌است: «دوست دارم برای پدرم زن بگیرم و به همه فرزندانی که پدر و مادرشان تنها هستند، این موضوع را پیشنهاد می‌کنم. ما بچه ها نباید خیلی خودخواهانه با این قضیه برخورد کنیم. من از سال اولی که مادرم فوت کرد همیشه دوست داشتم پدرم ازدواج کند. چون هر انسانی نیاز به یک هم‌صحبت و همراه دارد. برخی به خاطر سن و سال‌شان این کار را زشت می‌دانند اما به نظر من هیچ آدمی نباید تنها بماند و این فرزندان هستند که باید برخی اوقات پیشقدم باشند.»

احتمالا شما هم با پدر یا مادر میان سال یا سالمندی روبه‌رو بوده‌اید که همسرش را از دست داده یا طلاق گرفته‌است و می‌خواهد دوباره ازدواج کند اما فرزندانش مخالف هستند. این روزها با توجه به افزایش جمعیت میان سالان و سالمندان بیشتر شاهد این موارد هستیم. سالمندان تنها و مجرد به یکی از مهم‌ترین چالش‌های جامعه و نظام سلامت ما تبدیل شده‌اند. به همین دلیل لازم است جامعه منطقی و منصفانه به ازدواج مجدد والدین و افراد مسن نگاه کند.

یکی از اساسی‌ترین نیازهای انسان، نیاز به صمیمیت و حمایت عاطفی، روانی و جسمانی است. این نیاز ربطی به سن و سال ندارد. برخلاف نظر عموم، این‌گونه نیست که میان سالان و سالمندان نیازی به داشتن همسر و همدم نداشته باشند و بچه ها و نوه ها برای آن ها کافی باشند. میان سالان و سالمندان مجرد در معرض انواع بیماری‌های جسمی و روانی قرار دارند. آمار نشان می‌دهد نرخ افسردگی، بیماری‌های قلبی‌عروقی و فشار خون بالا در سالمندانِ تنها بیشتر از سالمندانی است که با همسرشان زندگی می‌کنند. بنابراین برخلاف تصور عموم، ازدواج فقط برای رفع نیاز جنسی و فرزندآوری نیست بلکه انسان ذاتا به همدم و حامی عاطفی نیاز دارد. این آرامش، حمایت عاطفی و صمیمیت برای سلامت جسم و روان هر انسانی در هر سنی ضروری است. با توجه به محدود شدن روابط اجتماعی سالمندان، نیاز به داشتن همدم و همسر در این سنین بیشتر است.

این‌که فرزندان با عناوینی چون «جواب مردم را چه بدهیم»، «نمی‌توانیم فرد دیگری را جای پدر یا مادرمان ببینیم» یا «آبروی ما می‌رود» حق ازدواج مجدد را از والدین سلب کنند، قطعا نوعی تجاوز به حریم خصوصی و خشونت علیه آن‎ها به شمار می‌آید. خشونت علیه سالمندان فقط کتک زدن یا بی‌توجهی به سلامت آن‌ها نیست. هیچ انسانی حق ندارد انسان دیگری را وادار کند که در تنهایی زندگی کند و نیازهای خود را نادیده بگیرد. فرزند و نوه جای یک همسر دلسوز و همراه را نمی‌گیرند. میان سالان و سالمندان متاهل ارتباط بهتری با فرزندان خود دارند، بیشتر از سلامتی خود مراقبت می‌کنند، کمتر افسرده می‌شوند و هزینه‌های مراقبتی و پزشکی کمتری بر خانواده و جامعه تحمیل می‌کنند. بنابراین بهتر است فرزندان در دیدگاه خود تجدید نظر کنند، به نیازها و حقوق طبیعی والدین خود احترام بگذارند و آن‌ها را تشویق به ازدواج مجدد کنند. حتی می‌توانند خودشان دست به کار شوند و فردی را که فکر می‌کنند مناسب خانواده آن‌هاست، به والدین خود معرفی کنند.