سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر با رونمایی از یک پدیده همراه خواهد بود؛ پدیده‌ای که باید در بخش مسابقه نیز حضور داشت اما برخی نام‌ها سد راه نسل جوان فیلمسازی ایران شدند و این فیلم صرفاً در بخش «نگاه نو» حضور دارد و به جز کلیت فیلم، اجزای آن توسط هیأت داوران دیده نخواهد داشت.
جشنواره فیلم فجر در حالی برای سی و هفتمین دوره برگزار می‌شود که عمده اخبار درباره فیلمسازان جوانی چون محمدحسین مهدویان و سعید روستایی است که با فیلم‌های «ماجرای نیمروز ۲: رد خون» و «متری شش و نیم» در این دوره از جشنواره حضور دارند و احتمالاً مورد توجه هیأت داوران قرار می‌گیرند. در این میان اما فیلم‌های دیگری نیز بودند که استحقاق حضور در بخش مسابقه اصلی (سودای سیمرغ) را داشتند اما در نهایت نتوانستند در این بخش باشند.
مهم‌ترین فیلم از این دست آثار، «جاندار» اولین فیلم بلند سینمایی مشترک حسین امیری دوماری و پدرام امیری است. این فیلم که توسط حسین امیری دوماری، پدرام پورامیری و محمد داودی نوشته شده، تهیه کنندگی‌اش بر عهده کامران مجیدی برادر مجید مجیدی است. فاطمه معتمدآریا، حامد بهداد، باران کوثری، جواد عزتی، مسعود کرامتی، علی شادمان و… در این فیلم سینمایی مقابل دوربین هومن بهمنش نقش‌آفرینی کردهاند.
هرچند با توجه به گمنام بودنِ سازندگان این فیلم، آنها مورد توجه قرار نگرفته‌اند، شنیده‌ها حکایت از آن دارد، این فیلم از کیفیت بالایی برخوردار است و هیأت انتخاب علاقه مند به قرار دادنِ این فیلم در بخش اصلی نیز بوده است. سایر فیلم‌ها لایق حضور در بخش مسابقه هستند، ولی دو فیلم از دو کارگردان مطرح می‌توانستند از جشنواره بیرون گذاشته شوند و در عوض، فیلم‌های بهتری از کارگردان‌های کم‌سابقه‌تر در بخش اصلی حضور یابند.
با این حال، چنین به نظر می‌رسد با توجه به آنکه احتمال حذف دو فیلم ضعیف از دو کارگردان صاحب نام پرهزینه بوده و افزایش شمار فیلم‌های بخش مسابقه نیز بی‌حاشیه نبود، ترجیح داده شده این دو فیلم به اعتبار کارگردان‌های مطرحش در بخش مسابقه اصلی (سودای سیمرغ) حضور داشته باشند و فیلم این چند جوان در بخش فیلم اولی‌ها (نگاه نو) حضور یابد. در صورتی این که گزاره صحیح باشد، «جاندار» و سازندگانش پدیده تازه سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر خواهند بود و این دوره از جشنواره چهره‌های تازه‌ای به سینمای ایران معرفی می‌کند.
در عین حال باید در نظر داشت، اگر «جاندار» از سطح کیفی بالایی برخوردار باشد و سطح نقش آفرینی بازیگران و عوامل فنی‌اش نظیر فیلمبرداری همتراز یا بالاتر از برندگان سیمرغ‌های بلورین جشنواره سی و هفتم باشد، در حق این فیلم ظلم شده است؛ مسأله‌ای که البته برای قضاوت نسبت با آن زمان زیادی نیاز نیست و اهالی رسانه و منتقدان در اکران این فیلم در سینمای رسانه می‌توانند، به قضاوت دقیق درباره فیلم اولی‌هایی بپردازند که شایستگی حضور در بخش اصلی را نیز داشتند و همچنین فیلم‌های بخش اصلی که شایستگی حضور در جشنواره را نداشتند، داوری کنند.
پدرام پورامیری و حسین امیری دوماری پیش از این فیلم کوتاه «نسبت خونی» را کارگردانی کردهاند و حال باید دید در خلق یک اثر بلند سینمایی، آن گونه که برخی ناظران مطلع تأکید می‌کنند ظاهر می‌شوند و همچون مهدویان و روستایی، جای پای خود را در سینمای ایران سفت می‌کنند؟
