حبیب دهقان نسب: گاهی دستمزدهایی پیشنهاد می دهند که آدم شرمش می آید!

حبیب دهقان نسب بازیگر سینما، از این وضع امروز هنرمندان راضی نیست و می گوید: در زمینه سینما یا پیشنهادی نیست و یا اینکه اگر هست، پیشنهاد دندانگیری نیست.
بازیگر «امپراتور جهنم» درباره اینکه شرایط کار پیشکسوتان در سینما بگفت: از این بابت راضی نیستم. بخصوص در زمینه سینما که یا پیشنهادی نیست و یا اگر هست، پیشنهاد دندانگیری نیست. اینکه انتظار دارند بعد از چند دهه بازیگری، در یک فیلم سینمایی یک یا دو سکانس بازی کنیم، دور از انصاف و مروت است. تعجب می کنم از کسانی که چنین پیشنهادهایی را به ما می کنند که مثلا در فلان شهرستان بیایید یک تک سکانس بازی کنید. در زمینه سینما هم به شخصه از شرایط راضی نیستم. حالا ، نمی دانم چرا به این شکل با هنرمندان پیشکسوت برخورد می شود و نقش ها چگونه و به چه شکل تقسیم می شود. خوشبختانه از آن جنس بازیگرانی نیستم که برای گرفتن نقش دست به دامن دیگران بشوم. همیشه اعتقاد داشته ام نقش باید دنبالم بیاید. بنابراین صبوری به خرج می دهم تا وقتش برسد و پیشنهاد خوبی شود تا کار کنم. آخرین کارم در سینما فیلم «امپراطوری جهنم» به کارگردانی پرویز شیخ طادی بود که متأسفانه برخلاف انتظار فیلم خوبی از آب درنیامد. در حوزه تلویزیون هم پیشنهادهایی شده که خیلی پررنگ و چشمگیر نبوده است. چند وقت پیش برای بار دوم با بهرام بهرامیان در سریال «از یادها رفته» همکاری کردهم و در یک سریال دیگر به نام «بانوی سردار» به کارگردانی پرویز شیخ طادی کار کردم که از این دو کار راضی ام.
این هنرمند در خصوص اینکه چقدر از میزان و نحوه پرداخت دستمزدها رضایت دارد، افزود: در چند وقت اخیر چند کار تلویزیونی پیشنهاد شد، اما متأسفانه یا نقش ها ضعیف بودند و یا دستمزدها خیلی پایین بود. بعضی وقت ها دستمزدهایی پیشنهاد می دهند که آدم شرمش می آید بگوید چنین دستمزدی را برای فلان فیلم یا سریال گرفته ام. حتی پیش آمده کاری را به هر دلیلی می پسندم و انجام می دهم، اما هنگام پرداخت ها بدقولی می شود. مجموعاً فضای مناسبی نیست؛ چه در زمینه تقسیم نقش ها و چه در پرداخت دستمزدها. البته در بعضی پروژه ها همه چیز بر وفق مراد است، اما خیلی وقتها اوضاع بر وفق مراد نیست.
بازیگر «بیداری رویاها» در پاسخ به این سوال که مهمترین مشکلات امروز سینما و تلویزیون برای پیشکسوتان را کدام موارد می داند، گفت: وقتی فیلم های سینمایی خارجی را نگاه می کنید، می بینید بازیگران باتجربه و قدیمی شان همچون رابرت دنیرو، داستین هافمن، آل پاچینو و سیلوستر استالونه بیش از ۷۰ سال نقش های اول را بازی می کنند، ولی نمی دانم در سینما و تلویزیون ایران چرا وقتی هنرپیشه ها به سن بالا می رسند، دیگر خریدار ندارند و نقشی مناسب آنان نمی نویسند و دعوت به کارشان نمی کنند.. وقتی کسی ۵۰-۴۰ سال روی صحنه و جلوی دوربین تلویزیون و سینما بازی می کند، طبیعتاً در این چند دهه بازیگری آبدیده شده و از تجربیات کار بازیگری اش باید استفاده لازم را ببرند. متأسفانه اینجا برعکس شده؛ همین که سن و سال بالا می رود، به همان نسبت هم آدم را گوشه رینگ می اندازند تا کم کم هیچ اثری از او باقی نماند. این موضوع خیلی بد است. بالاخره هر قصه ای می تواند کاراکتر مسن هم داشته باشد و فیلم وسریال سازان باید از تجربیات بازیگران پیشکسوت هم استفاده کنند. البته منظور فقط خودم نیستم، بلکه همسن و سال هایم در سینمای ایران خیلی زیاد هستند که الان مدتی است بیکار و یا کم کار شده اند و از این حرف ها بارها بیان شده ولی متاسفانه کسی به آنها توجهی نمی کند. شما سریال های تلویزیونی را نگاه کنید فقط یکی- دو بازیگر حرفه ای را می بینید و بقیه نابازیگر هستند و در نتیجه کیفیت این کارها بشدت پایین است. شاهد و عادل همین سریال ها هستند، چون نمی خواهند خرج کنند و به جای دو بازیگر حرفه ای از شش بازیگر حرفه ای استفاده کنند. من منکر ورود بازیگران جوان نیستم، چون لازمه هر کار سینمایی و تلویزیونی این است که از نسل جوان هم استفاده شود. بالاخره کسانی که سن شان بالا می رود، نمی توانند نقش شخصیت های جوان را بازی کنند؛ مثلاً اگر سریال «در پناه تو» (حمید لبخنده) را نگاه کنید که سال ها از پخش این سریال گذشته، می بینید کارگردان نسل جوان را در کنار نسل قدیم قرار داده و سریال هنوز که هنوز است، تازگی خودش را دارد و هر بار پخش می شود بیننده دارد. به هر حال باید قصه هایی نوشته شوند که یک مقدار بازیگران پیشکسوت نقش های بهتر و مؤثرتری در آنها داشته باشند و به گونه ای جوان ها در کنارشان رشد کنند.