تا قبل از حضور کارلوس کی‌روش در تیم ملی همه فکر می‌کردیم چون اسم مان ایران است باید برویم و به همه تیم ها ۴،۵ تا بزنیم و امثال مالدیو را ۱۷ تایی کنیم. ساده‌لوحانه تصور می‌کردیم فوتبال همان فوتبال قدیم است و در این سال‌ها ما بدون سرمایه‌گذاری همچنان غول مانده ایم و بقیه کشورها موش هستند.
بدبختی فوتبال ایران دقیقا همین جا شروع شد. اینکه ما همیشه فکر می کردیم چون ایرانیم بهترینم و تیم های حریف قدرتی ندارند و از پیش بازنده هستند. در این سال ها چه بازی هایی را باختیم و چه زجرهایی کشیدیم؟ چرا؟ چون فکر می کردیم برنده هستیم. بحرین ۲۰۰۲ را فراموش کرده ایم؟ عمان ۲۰۰۴ را چطور؟ نزدیک بود به آن تیم ببازیم. یادمان رفته که حتی در جام جهانی فکر می کردیم آنگولا را عین آب خوردن می بریم؟ در راه مقدماتی ۲۰۱۰ پیش خودمان نمی گفتیم کره شمالی را که می زنیم؟ در جام ملت های ۲۰۱۱ نمی گفتیم این کره یکی از ضعیف ترین‌های تاریخش است؟
واقعا اگر بخواهیم تیم ها را لیست کنیم و بازی ها را یادمان بیاید، تا فردا باید بنویسیم. چقدر بازی های رسمی و غیر رسمی بوده که ما با فلسفه «حریف که ضعیف است» رفته ایم و آخرش اشک ریخته ایم؟
و حالا بعد از این سابقه تاریک، از یکی مثل برانکو ایوانکوویچ بعید است که بگوید در جام ملت ها تیم ها ضعیف شده اند و کل کشورها در افت هستند الا ما! یعنی برانکو حتی به خود زحمت نداده پیشرفت بعضی کشورها را در این جام ببیند؟ اگر این جمله را پای آن بگذاریم که او می خواهد همچنان جام ملت های ۲۰۰۴ خود را در ذهن مردم عزیز نگه دارد، باز هم توجیهی برای آن پیدا نمی کنیم.
یادمان نمی رود در همان دوره از رقابت ها با اختلاف یک امتیاز نسبت به عمان از گروه خودمان صعود کردیم. چطور برانکو همچنان در مصاحبه هایش می گوید با سوادترین مربی فوتبال جهان است(حداقل دو یا سه بار گفته است) آنوقت خیلی ساده در فوتبال علمی جهان از یک تورنمنت ضعیف یا تیم های افت کرده حرف می زند؟
کدام مربی با سواد و با علم جهان تیم های حریف را دستکم می گیرد؟ اتفاقا تمام مربیان جهان تلاش می کنند بگویند آسان ترین بازی سخت ترین مسابقه است چون می دانند اگر در آن ببازند، یادگار بدی از خود به جای می گذارند.
اتفاقا باید به برانکو گفت همین تفکر او سال های سال به فوتبال ملی ایران ضربه زد. به باشگاههای ما ضربه زد و باعث شد تا ایران در چند بزنگاه تاریخی به بیراه برود. برانکو حتی نمی خواهد قبول کند تیم های دیگر-منظور نه کره، استرالیا یا ژاپن- قدرت گرفته اند.
او نمی خواهد قبول کند این تیم ها همچنان قدرتمند هستند ولی تیم های دیگر هستند که به شدت سرمایه گذاری کرده اند و جان گرفته اند. بی شک عملکرد قطر مقابل کره را دیدید. همینطور عملکرد اردن برابر استرالیا. ویتنام مقابل ژاپن چطور بازی کرد؟ آیا می توان گفت ژاپن ضعیف شده؟ هرگز.
بهتر است از این منظر نگاه کنیم که ژاپن قوی است بلکه ویتنام تبدیل به تیم قدرتمندی شده است. به امید آنکه روزی این تفکر خانمان خراب از فوتبال ایران برچیده شود و دیگر کسی به رقبا بی احترامی نکند و بگوید همه ضعیف شده اند تا بخواهد یک تیم ملی را تحت فشار بگذارد. به امید آن روز….
