سیروس همتی بازیگر تئاتر کشورمان گفت: نمایش جدیدی که در آن بازی میکنم، درباره زندانیان و دغدغه آنهاست.
سیروس همتی بازیگر نقش اکبر در نمایش «سلول» در خصوص همکاری خود با کارگردان این نمایش, در گفتگو یی،گفت: ۱۰ سال قبل و در نمایشی از رهام مخدومی با محسن زرآبادیپور همبازی و در همان زمان متوجه خوش فکری و انگیزه بالای او شدم. محسن زرآبادیپور برای یکی از کارگردانان خوب به نام حسن باستانی بازی کرد و من چندین تئاتر خوب از ایشان دیدم. او به تماشای نمایش «مزا مزا» نشست و در نهایت به من پیشنهاد بازی در نمایش «سلول» را داد.
وی در خصوص نقش خود در نمایش «سلول» گفت: طی این چند سال اخیر نمایشی که گریزی به آه، درد و دغدغههای زندانیان زده باشد، نداشتیم و من احساس کردم که رسالت من با بازی در این نمایش ادای دین به این موضوع خواهد شد.
همتی با اشاره به اینکه قرار نیست نمایش پیامی را به مخاطب برساند گفت: من قصد دارم با نقش اکبر اعلام کنم، با وجود اینکه اکبر قاچاقچی و ساقی است و همسر خود را کشته، اما یک جایی به او حق میدهیم و با او همذات پنداری میکنیم. ذات شخصیتها و آدمها درست است و این غفلت و اشتباه است که منجر به یک فاجعه میشود.
او با اشاره به این که حس خوبی به شخصیت اکبر دارم، گفت: شخصیت اکبر از من بسیار دور است. همان طور که میدانید یکی از دغدغههای بازیگر این است که نقشی که از او دور است را به خود نزدیک و یا خود به آن نزدیک شود. فلذا این تلاش صادقانه و مقدس را بسیار دوست دارم.
این بازیگر در خصوص استقبال مخاطبان از نمایش «سلول» گفت: تا این لحظه استقبال تماشاگران از نمایش خوب بوده است و طبیعی است که روزهای پنجشنبه و جمعه استقبال بیشتر شود. با توجه به اینکه ایران کشور فوتبال دوستی است، طبیعی بود که در ایام فوتبال افت تماشاگر داشته باشیم، اما تا این لحظه از استقبال مخاطبان راضی بودیم.
همتی در خصوص اثر بعدی خود گفت: بعد از نمایش «سلول»، نمایش «تمساح» را در تئاتر شهر اجرا خواهیم کرد.
گفتنی است نمایش «سلول» از تاریخ ۲۳ دی تا ۲۷ بهمن هر شب ساعت ۱۹:۱۵ در تماشاخانه مهرگان روی صحنه میرود.
کرامت رودساز، سیروس همتی، محسن زرآبادی پور، محمد زوار بی ریا، حسین شفیعی، حمید عرب، مهدی درگاهی، آرمان مدرسی و لیلا بروفه بازیگران نمایش «سلول» هستند.
خلاصه نمایش: شاید هیچ کدوم از ما فکر نمیکنیم امکان داره به خاطر یه اشتباه باقی عمر مون رو پشت میلههای زندان بگذرونیم. شاید دیگه فرصتی برای جبران نباشه؛ و تا زمانی که از سلول افکار پوسیده و خطرناک بیرون نیایم همیشه این خطر مارو تهدید میکنه. شاید تو این نمایش بخندین، اما هدف ما فقط خندوندن نیست …