به نظر می رسد محسن تنابنده تمامی آنچه در تلویزیون و سینما طی حدود ۱۵ سال در بازیگری، فیلمنامه نویسی ، کارگردانی (فیلم اولش؛ گینس)مشاوره و…..تجربه کرده ، یکباره در اثری خیره کننده به نام «قسم» جلوه گر ساخته است.
«قسم» در این دوره از جشنواره ، بی شک در میان چند فیلم اول قرار می گیرد و هر دو دسته مخاطب خاص و عام را راضی از سالن سینما بیرون می فرستد.
نخستین عامل یا عنصر قدرتمند اثر، فیلمنامه آن است که آغازی معما گون ، میانه ای پر التهاب و پایانی تکان دهنده دارد.
در واقع یک مساله کلی به نام «قسامه» در آغاز مطرح و بستری فراهم می کند برای رویدادهای ریز و درشت و طرح مسائل گوناگون چند خانواده منسوب به هم که همگی حول محور قتل زنی به نام رضوان می چرخد.
همه اشخاص و عناصر فیلمنامه مانند تار و پود قالی ،نقشهایی زیبا و منسجم در کلیت اثر می آفرینند.
نقطه قوت دیگر «قسم» ضرباهنگ آن است و درگیر ساختن ذهن مخاطب به گونه ای که حواسش را به تمامی افراد اصلی و فردی می سپارد و تلاش می کند پرسشهای کوچک و بزرگی که برای راضیه (خواهر رضوان) پیش می آید را پاسخ گوید.
بازی هماهنگ و درست بازیگران «قسم» از دیگر امتیازات فیلم است و قطعا هدایت بازیگران از سوی کارگردان ، این ویژگی را در قسم ممتاز کرده است.
بویژه بازی حسن پور شیرازی که این سال‌ها تقریبا از نظرها غایب بود و با «قسم» بار دیگر توانایی های خود را به رخ کشید.
«قسم» در این دوره از جشنواره فرصت درخشیدن دارد.
