بازی یادگار امام تبریز یک بازی شش امتیازی بود. این بازی برای دو تیم و مربیان آنها خیلی مهم و حیاتی بود. اما این ژرژلیکنز بود که توانست مچ شفر را بخواباند و بازی را به نفع خود به پایان برساند. دو تیم در نیمه اول یک بازی احتیاط آمیز و بدون ریسک به نمایش گذاشتند و تنها صحنه قابل ذکر بازی خطای دژاگه روی نورافکن بود که با مهربانی داور بازی با یک کارت زرد برای دژاگه به پایان رسید، دژاگه ای که نیمه دوم تنها گل بازی و سه امتیازی تراکتور سازان را به ثمر رساند.
شفر در روز عیبت فرشید باقر و دانشگر دست به تغییر آرایش تیمش زد و با بردن روزبه به قلب دفاع و انتقال نورافکن به میانه ی میدان و بازی دادن به کریمی نا آماده چراغ سبز را برای هافبک های تراکتور را کلید زد. کریمی در روزی که می توانست با یک بازی چشمگیر چشم ها را خیره کند و سوپرایز ترکیب استقلال باشد.
با اشتباه عجیب خود پایه گذار گل تبریزی ها شد. شفر با ترس بازی را شروع کرد و همین ترس باعث گردید که او یک بازی شش امتیازی را از دست دهد. در این بازی از استقلال هفته شانزدهم خبری نبود. آبی ها برای قهرمانی به برد در این بازی ها نیاز دارند تا رقبای مستقیم را از گردونه ی رقابت خارج کنند. استقلال اگر در میانه ی میدان یک فرشید باقری آماده را داشت می توانست در خط حمله هم با دو مهاجم زهر دار کار کند شاید زود تر از میزبان به گل هم می رسید.
اما کارت زرد بی جهت باقری در شهر قدس دست استقلال را در تبریز در پوست گردو قرار داد، بازیکنان به اصطلاح حرفه ای ما هرگز به چنین روزهایی فکر نمی کنند و بی محابا کارت می گیرند. به هر حال بازیکنانی چون حاجی صفی و دژاگه آنقدر حرفه ای هستند که بدانند از اشتباه استقلال چگونه استفاده کنند. استقلال باخت تا فاصله اش با صدر جدول دو رقمی شود اما هنوز فرصت برای بازگشت به کورس قهرمانی باقی هست به شرط آنکه در چیدن ارنج جسورانه تر عمل کند برای قهرمان شدن نیاز به ریسک و خطر کردن می باشد تا اینکه دست به عصا حرکت کنید.
