چرا حاتمی کیا برای اکران فیلم اصلاح طلبانه اش تلاش نمی کند؟

«گزارش یک جشن» که در ابتدا «بانوی شهر ما» نام داشت، درباره یک موسسه است که توسط همسر یک رزمنده اداره می‌شود و در آنجا ضمن آموزش‌های پیش از ازدواج به جوانان، زمینه ازدواج آنهایی که به همدیگر علاقمند هستند، فراهم می‌شود. در این میان یک سرگرد (رضا کیانیان) با حکم تخلیه به این موسسه می‌آید تا آن را تعطیل کند و همین چالش منتهی به وقایعی از جمله تجمعات خیابانی می‌شود.

با وجود آنکه ظاهراً این فیلم به صورت واضحی اشاره‌ای به حوادث سال ۱۳۸۸ ندارد اما برخی منتقدان حاتمی کیا در آن سال‌ها که نسبت به ساخت این فیلم و فیلم پیشین حاتمی کیا مشکل داشتند، این فیلم را در راستای حمایت از این حوادث قلمداد کردند و نقدهای آتشینی علیه این کارگردان نوشتند که به مراتب تندتر از نقدهای به نگارش درآمده پس از فیلم «دعوت» بود؛ چرا که این بار بحث بر سر سبک فیلمسازی او نبود، بلکه دعوا بر سر مضمون مورد توجه حاتمی‌کیا بود.

در یکی از این نقدها در سال ۱۳۸۹ آمده بود: «گزارش یک جشن، گزارش یک خون دل است، گزارش یک بغض. بغض فرهنگ و هنر انقلاب اسلامی برای ابراهیم حاتمی کیا. حاتمی کیا دیگر حق ندارد از دفاع مقدس بگوید او همان بهتر که بر سیاق این چند سال، از حاملگی ناخواسته، اجاره رحم و بانوی شهر خود بگوید. گزارش یک جشن است گزارشی است از تضادهای درونی یک کارگردان که قرار است با تصویرپردازی او، به پای جامعه ایرانی نوشته شود.» البته این گروه بعدها که سه فیلم بعدی حاتمی‌کیا ساخته شد، نه تنها از اینکه او حق ندارد فیلم دفاع مقدس بسازد سخن نگفتند بلکه این بار از آن سوی بام افتادند و حمایت افراطی از این کارگردان توانمند انجام دادند.

زمانی که بحث ساخت «چ» جدی شد، سازمان سینمایی امتیاز این فیلم سینمایی را خرید و از این منظر به نظر می‌رسید این فیلم مسیر ساده‌تری برای اکران داشته باشد اما وقتی سازمان سینمایی قصد اکران خصوصی این فیلم سینمایی برای اهالی رسانه را داشت نیز با مقاومت حاتمی کیا مواجه شد و مسئولان وقت سازمان سینمایی نیز برای جلوگیری از جنجال قید اکران خصوصی فیلمی که مالکیتش را خریده بودند و قاعدتاً اختیار اکرانش را در هر سطح داشته و دارند، زدند!

البته ابراهیم حاتمی‌کیا در جریان سی و ششمین جشنواره فیلم فجر و در نشست فیلم سینمایی «به وقت شام» با بیان اینکه خود را سرباز نظام می‌داند، گفت: «شرمم می‌آید و خجالت می‌کشم که جلوی پخش فیلم «گزارش یک‌ جشن» را گرفتند و افتخار نمی‌کنم که در جمهوری اسلامی فیلمی ساخته‌ام که اکران نشده است.» اما نه قبل از این اظهارنظر و نه بعد از این اظهارنظر، هیچ گزارشی مبنی بر حتی یک بار مراجعه حاتمی کیا به سازمان سینمایی برای پیگیری رفع توقیف اثرش گزارش نشده است.