امیر قلعه‌نویی بعد از قبول شکست مقابل پرسپولیس و حذف همراه با سپاهان از مرحله نیمه‌نهایی جام حذفی، مصاحبه‌های تندی علیه سیاست مسئولان فدراسیون فوتبال، سازمان لیگ و شاید ارکان و تصمیم‌سازان بزرگ‌تر از این دایره انجام داد و در آن، قهرمانی پرسپولیس را به مسائل پشت پرده مرتبط دانست؛ موضوعی که خشم شدید هواداران پرسپولیس را در پی داشت، اما در واقع این قلعه‌نویی بود که بازی را باخت و در فوتبال ایران جا افتاده که مربیان بازنده، به دنبال توجیه شکست‌شان با چنین ادبیاتی باشند.
اول اینکه سپاهان در نیم‌فصل اول، قهرمان شد، اما در نیم‌فصل دوم، عملکرد سؤال‌برانگیزی داشت و به نایب‌قهرمانی بسنده کرد. آن‌ها مقابل ۴ مدعی اصلی قهرمانی یعنی پرسپولیس، پدیده، تراکتورسازی و استقلال صاحب برتری نشدند و حتی به استقلال و تراکتورسازی باختند. تیم تحت هدایت قلعه‌نویی همچنین در نیم‌فصل دوم، از مجموع ۴۵ امتیاز ممکن، ۱۸ امتیاز را از دست داد و با تیم‌هایی مثل صنعت نفت آبادان، ذوب‌آهن، فولاد خوزستان و نساجی مازندران نیز به تساوی رسید تا دستش از کسب قهرمانی کوتاه بماند.
همچنین سپاهان در جام‌حذفی هم با شانس و اقبال تا نیمه‌نهایی رسید. آن‌ها در مرحله اول با شهرداری ماهشهر تیم قعرنشین لیگ یک در فصل گذشته بازی کردند و با نتیجه ۳ بر یک به برتری رسیدند. سپس با نساجی تقابل داشتند که در وقت قانونی، کار با تساوی تمام شد، اما در ضربات پنالتی، ۴ بر ۳ این تیم مازندرانی را از پیش رو برداشتند. در یک‌چهارم نهایی به تور مس کرمان خوردند که با اشتباه عجیب کادر فنی تیم مقابل و دادن ضربه پنالتی به دروازه‌بان تازه تعویض شده، تیم نادر دست‌نشان هم برابر سپاهان با حساب ۸ بر ۹ شکست را پذیرفت. در برابر پرسپولیس هم کار به وقت‌های اضافی کشید و سرخپوشان کار را تمام کردند.
جالب اینکه قلعه‌نویی در ۲۳ فروردین مقابل استقلال در ورزشگاه نقش جهان اصفهان، با حساب یک بر صفر شکست خورد و در تاریخ ۸ خرداد، همین ناکامی بزرگ را مقابل پرسپولیس در اصفهان تکرار کرد. دو شکست در دو بازی بزرگ و تأثیرگذار که در دیدار اول، قهرمانی لیگ را از دست دادند و در دیدار دوم، قهرمانی جام حذفی را!
