کمتر ساعتی از شبانه روز هست که پدر و مادرم با هم کل کل نکنند و روی اعصاب یکدیگر راه نروند! البته بیشتر پدرم با مادرم قهر میکند و همیشه در خانهمان دعواست به طوری که من و خواهرم کلا از پدرم قطع امید کردهایم و با او حرف نمیزنیم. رفتار درست در این گونه مواقع چیست؟
شما حق دارید از وضع موجود به دلیل روابط آشفته والدینتان ناراحت باشید. آنچه در نتیجه تنش والدین نصیب همه اعضای خانواده میشود، ناامنی و ناامیدی است که به شکلگیری خانوادهای آشفته میانجامد.
گفتوگو با والدینتان درباره آسیبهای دعوا
برای حل وضع نامطلوب و ناامن خانواده که در نتیجه تقابل والدین شکل میگیرد، به جای حمایت از پدر یا مادر، بهتر است آسیبشناسی کنید و ببینید آیا علت اصلی دعواها، نداشتن مهارتهای زندگی است یا بیگانگی و ناآگاهی آنان از ایفای نقشهای خودشان؟ آیا والدینتان حداقل آشنایی با روانشناسی زن و مرد را دارند؟ عامل اصلی تنشهای بین زوجها، میتواند رشد نیافتگی عقلانی هر کدام از آنها باشد و دانستن آثار مخرب و آسیبهای مادام العمر تنشها و ناامنیها بر فرزندان، برای آنها لازم است.
۳ توصیه برای حل مشکلتان
با توجه به نکات پیامکتان، چند توصیه به شما دارم.
۱- طرفداری و قضاوت شما در اختلافات والدین یا قهر با هر یک از آنان، نمیتواند به آرامش خانواده منجر شود بنابراین از این کار خودداری و رابطه خود را با والدینتان حفظ کنید.
۲- به تنش بین والدین نگاه سیستمی داشته باشید و ایرادات دو طرف را رصد کنید و متناسب با سن و توانتان، به شکلی غیر آمرانه و با رعایت ادب، ریشه اختلافشان را به آنان گوشزد کنید.
۳- برای خاتمه دایمی دعواهای مخرب والدین، آنان را تشویق کنید تا در اولین فرصت و با میل به یک مشاور مراجعه کنند مشروط بر این که در جلسات مشاوره به فکر محکوم کردن طرف مقابل نباشند بلکه با این هدف در جلسات حاضر شوند که سعی در شناسایی ایرادات ارتباطی خود و اصلاح آن داشته باشند.