منتقد هالیوود ریپورتر در یادداشتی درباره فیلم «قصر شیرین»، آن را اثری معرفی کرد که با ظرافت نوشته شده و با حساسیت کارگردانی شده و می‌تواند نماینده اسکار سینمای ایران باشد.
فیلم جاده‌ای «قصر شیرین»، ساخته سیدرضا میرکریمی در اولین حضور بین‌المللی خود در جشنواره فیلم شانگهای خوش درخشید و سه جایزه بهترین فیلم، کارگردانی و بازیگر مرد (حامد بهداد) را از این رویداد سینمایی مهم آسیایی کسب کرد.
دبورا یانگ، منتقد هالیوود ریپورتر در یادداشتی درباره ساخته جدید میرکریمی نوشته است:
«زمانی که جوایز اسکار ۲۰۲۰ از راه برسد فیلم خانوادگی و احساسی «قصر شیرین» می‌تواند سومین تجربه حضور میرکریمی را به عنوان نماینده سینمای ایران در این جوایز رقم بزند. این فیلم که با ظرافت نوشته شده و با حساسیت کارگردانی شده یکی دیگر از درام‌های روانشناختی است که به شکلی ماهرانه به معنی پدر بودن و مسئولیت‌های آن می‌پردازد. «قصر شیرین» ریسک قضاوت شدن به عنوان اثری آرام و نه چندان مهم را در مقایسه با درام‌های اجتماعی تند و تیز و تریلرهای پلیسی مهیج را که اخیراً در ایران محبوب شده‌اند را به جان می‌خرد اما همچنان اثری جذاب برای مخاطبان است.
«قصر شیرین» که تا حد زیادی در حال و هوای فیلم کلاسیک «دزد دوچرخه» اثر ویتوریو دسیکا است، احساسات متناقضی را درباره مواجه یک مرد تازه از زندان آزاد شده با فرزندان خود در مخاطب برمی‌انگیزد، فرزندانی که همچنان وفاداری متأثرکننده‌ای نسبت به مردی دارند که از لحاظ اخلاقی سقوط کرده است.
گرچه این فیلم برای برانگیختن احساسات مخاطب طراحی شده اما میرکریمی که خود تهیه‌کنندگی و تدوین فیلم را نیز بر عهده داشته به خوبی محتوای احساسی اثر را کنترل کرده که به یک پایان بندی آرام و تأثیرگذار ختم می‌شود.
زمانی که جلال به روستای همسر سابقش که چند سالی ترک‌شان کرده، می‌رود، مردی عبوس، قلدر و نامرتب است که تنها به فکر رسیدن به کارهای خودش است. همسر سابقش در بخش مراقبت‌های ویژه بستری است و چندان امیدی به وی نیست اما جلال حتی برای دیدن او نیز نمی‌رود. در صحنه دقیق آغازین فیلم، جلال در حال جر و بحث با نسرین، خواهر زنش است که از دو بچه‌اش سارا و علی مراقبت می‌کند. تنها هدف جلال این است که با ماشین همسرش که قصد دارد آن را بفروشد از روستا خارج شود و بچه‌هایش رو پشت سر بگذارد اما شوهر نسرین مصمم است کاری کند که او بچه‌ها را با خودش ببرد و در نهایت این کشمکش کودکان با جلال همراه می‌شوند.
سارا فرزند کوچک جلال، یک دختر بچه کودکستانی دوست داشتنی است که سو برداشت‌های خنده‌داری از شرایط وخیم خانوادگی خود دارد اما برادر بزرگ‌تر او علی، که پسری کم حرف است، بیشتر مورد هدف فیلمساز است که بیشتر اتفاقاتی که در دنیای آدم بزرگ‌های فیلم می‌گذرد را درک می‌کند.
جلال و دو بچه‌اش به جاده می‌زنند و در میان راه، جلال دوستش (با بازی ژیلا شاهی) را نیز سوار می‌کند و مخاطب به تدریج با شخصیت زن به سبب رفتارهای خشن و سو استفاده گرانه جلال به عنوان شخصیتی دروغگو، همدردی می‌کند.
حامد بهداد که پیش از این در فیلم «مارموز» ساخته کمال تبریزی نیز مقابل دوربین رفته، در فیلم «قصر شیرین» به خوبی جنبه‌های احساسی شخصیت جلال را بازی می‌کند و به تدریج رابطه بهتری با بچه‌ها پیدا می‌کند.
احساسات او ظاهراً پس از صحنه‌های درگیری خشن دوباره بازمی‌گردد. محمد داوودی و محسن قرایی فیلمنامه‌نویسان «قصر شیرین» نیز از دیالوگ‌های درست و مواجهه‌های ناگهانی برای پرده برداشتن از شخصیت جلال استفاده کرده‌اند.»
