کارلوس کی‌روش، فردی انکارناپذیر در تاریخ فوتبال ایران است اما حالا هزاران کیلومتر آن‌طرف‌تر سرمربی کلمبیاست. پایان جام ملت‌های آمریکای جنوبی برای کارلوس خوش نبود ولی حالا او می‌داند مأموریت جدیدش باید چگونه ادامه پیدا کند. هر چند کی‌روش طی ۸ سال حضورش در ایران فراز و نشیب های فراوانی داشت ولی هنوز دلش اینجاست. وقتی در یک گفتگوی خودمانی از کارلوس در این باره می‌پرسیم جواب می‌دهد: «من دلم برای تمام دوستان و بازیکنانم در ایران تنگ شده است. متأسفانه بعضی‌ها با من رفتار خوبی نکردند. جدایی من از تیم ملی ناخواسته بود و با میل باطنی اتفاق نیفتاد. امیدوارم روزی دوستانم را دوباره در ایران ببینم، همین‌طور بازیکنانم را که واقعاً دوست‌شان دارم.»
کی‌روش که قبل از رفتن ایران را خانه دوم خود نامیده بود، یک جمله جالب درباره دوری‌اش از اینجا می‌گوید: «جسمم در ایران نیست ولی فکرم آنجاست. راستش من ایران را یک کشور واقعی با مردم و طرفداران واقعی فوتبال می‌بینم. روز‌های خوبی در کنار هم داشتیم.»
و، اما حرف‌های پایانی کارلوس باز هم درباره ایران است. او حرفش را این‌طور تمام می‌کند: «من هرگز نمی‌خواهم مردم و تیم ملی را فراموش کنم. شک نکنید برای همیشه در قلب من باقی می‌مانند.»
