مجتبی کار بزرگی کرد پیمان فخری: اینجا به هر کسی مدال نمی‌دهند

 پیمان فخری البته برای ما زیاد صحبت نکرد و گفت و گوی مفصل را موکول کرد به بازگشت به ایران. اما در همان چند دقیقه ای که صدایش را برای مان فرستاد حرف های خوب و جالبی زد.فخری به خودش،شاگردانش و تیم ملی ایران می بالد.
یک شب ماندگار شد،هم برای شما و هم برای همه مردم ایران.
دقیقا یک شب ماندگار شد.بالاخره مدال قهرمانی جهان را گرفتیم و خدا را شکر.به یکی از آرزوهایم رسیدم.این مدال جایش خیلی در بین مدال هایی که گرفته بودیم خالی بود.در این سال ها مدال  های زیادی گرفته بودیم اما هیچ وقت مدال قهرمانی جهان را نداشتیم.دلم می سوخت.دو – سه بار علی پاکدامن تا پای مدال رسیده بود،چند بار در قالب تیمی شانس کسب مدال را داشتیم که نشد.مجتبی این بار شاهکار کرد.
سطح مسابقات چطور بود؟
همه قهرمان های جهان و المپیک حضور داشتند.ابراگیموف قهرمان روسیه و نفر چهارم رنکینگ جهان.یا “فرجانی”و خیلی دیگر از قهرمانان شاخص دنیا.خدا را شکر می کنم که نتیجه زحماتی که کشیده بودیم بر باد نرفت.

مسابقه نیمه نهایی را داشتیم نگاه می کردیم.اول عابدینی ۳-۲ جلو بود اما بعد حریفش افتاد جلو که دوباره عابدینی تا امتیاز ۸ خودش را بالا کشید، چه اتفاقی افتاد این وسط که عابدینی عقب افتاد؟
در بازی نیمه نهایی میدانستم که  با این حجم فشار و خستگی بدنش خالی می کند.خیلی سخت بود.هم مسابقات و هم قرعه ای که به مجتبی خورد.او مسیر بسیار سختی را بالا آمد.کمر درد شدیدی هم داشت.شما فکر کنید وسط این همه فشار و از بین ۱۵۷ وررزشکار عابدینی تا مدال برنز خودش را بالا کشید.در نیمه نهایی هم رقیبش از کشور میزبان بود.۱۰ هزار نفر تشویقش می کردند.اوبازی را از دست داد اما خب باور کنید چیزی از ارزش های مجتبی کم نمی شود.
عابدینی می توانست فینالیست شود؟
شانس که داشتیم و برای فینالیست شدن همبازی می کردیم.ما به این قانع نیستیم.
از نتیجه بقیه بچه ها هم راضی هستید؟
علی پاکدامن راضی کننده نبود و به حقش نرسید.باید بهتر از اینها می شد.استرس گرفته بود.البته سطح مسابقات واقعا بالا بود.ژیلاگی قهرمان المپیک اوت شد.خیلی از قهرمان های دنبا اوت شدند. محمد فتوحی مقابل آنسته خوب بازی کرد.رهبری هم برای اولین بار به جمع ۳۲ نفر آمد.این وسط مجتبی تاریخ ساز شد و اسم خودش و ایران با ثبت کرد.
واکنش بقیه تیم های شرکت کننده به مدال عابدینی چه بود؟
همه تیم ها متحیر شده بودند.تبریک می گفتند.آنها می دانستند که برای اولین بار تیم ایران دارد این مدال را می گیرد.اینجا به هر کسی که  مدال نمی دهند و همه می دانند که کار چقدر سخت است.