«رفتار ناشایست با نیروی انتظامی»، «برخورد تحریک آمیز با هواداران تراکتور» و «خداحافظی از فوتبال ایران»، سه‌گانه حاشیه‌های دروازه‌بان شماره یک تیم ملی ایران است که در چند ماه اخیر از خودش به نمایش گذاشته.
بازیکنی که با وجود کیفیت و قابلیت‌های فنی بالا، با بروز حاشیه‌های بی‌مورد، فوتبال حرفه‌ای خود را زیر سوال می‌برد.
«اخلاق حرفه‌ای» در فوتبال مساله‌ای است که از اهمیت ویژه‌ای در زندگی بازیکنان حرفه‌ای فوتبال برخوردار است. بازیکنان فوتبال در مقطعی که دوران بازیگری خود را می‌گذرانند، با اخلاق و رفتار خودشان است که می‌توانند نام خوشی در تاریخ فوتبال از خود به جای بگذارند.
شاید بتوان گفت در سطوحی، رفتار حرفه‌ای بسیار مهم‌تر از قابلیت‌های فنی یک بازیکن باشد. در جایی که هیجان و رقابت بسیار بالا برود و احساسات در یک بازی فوتبال حاکم شود، آن موقع است که حرفه‌ای‌گری یک بازیکن می‌تواند فضا را به تعادل دربیاورد و از حاشیه‌های بیهوده جلوگیری کند.
اما در فوتبال ایران داستان کاملا فرق دارد؛ یعنی بازیکنانی در فوتبال ایران هستند که با وجود کیفیت فنی خوب، اصول حرفه‌ای را رعایت نمی‌کنند و با محرومیت‌ها و حاشیه‌های مختلف در طول دوران بازیگری خود مواجه می‌شوند.
یکی از مثال‌های دم دستی این روزهای فوتبال ایران علیرضا بیرانوند است. دروازه‌بانی که در قابلیت فنی او هیچ شکی وجود ندارد و بی‌شک یکی از بهترین دروازه‌بان‌های تاریخ فوتبال ایران است.
او در فصل گذشته رقابت‌های لیگ برتر و پیش از آخرین بازی مقابل پارس جنوبی جم، رفتاری با یکی از ماموران نیروی انتظامی داشت که هر چند در ادامه با عذرخواهی بیرانوند همراه بود اما دروازه‌بان پرسپولیس توسط کمیته انضباطی یک جلسه از همراهی تیمش محروم شد.
با وجود این اتفاقات، پیش‌بینی می‌شد که از بیرانوند تا مدت‌ها چنین رفتارهایی مشاهده نشود اما در هفته دوم فصل نوزدهم رقابت‌های لیگ برتر و در بازی پرسپولیس مقابل تراکتور در ورزشگاه یادگار امام تبریز، دروازه‌بان شماره یک تیم ملی ایران هنگام خروج از زمین مسابقه، رفتار تحریک‌آمیزی خطاب به هواداران تراکتور داشت که واکنش‌های متفاوتی را در بر داشت.
او در ادامه این حاشیه‌ها و رفتارهای غیرحرفه‌ای و برای ماجرای ورزشگاه یادگار امام تبریز، روز شنبه به همراه وکیلش به کمیته انضباطی رفت و یک جلسه دیگر از همراهی پرسپولیس در رقابت‌های لیگ برتر محروم شد.
اما ماجرا در جایی به اوج خود رسید که علیرضا بیراوند شنبه شب اعلام کرد که از فوتبال ایران خداحافظی می‌کند. هر چند انتظار می‌رفت این دروازه‌بان ملی پوش حاشیه‌هایی که از طرف او ایجاد شده را قبول کند و متعاقبا حکم کمیته انضباطی را بپذیرد، در تصمیمی احساسی از فوتبال ایران خداحافظی کرد.
اگر بخواهیم از هر زاویه‌ای به این مساله نگاه کنیم، باید قبول کنیم این حاشیه‌ها از دروازه‌بانی که دارای کیفیت فنی بالایی است و تجربه بین المللی بالایی دارد بعید است. کسی که تا این‌جای کار افتخارآفرینی زیادی برای فوتبال ایران کرده است و بهترین دروازه‌بان حال حاضر ایران است، با این حاشیه‌ها، مسیر فوتبالی و حرفه‌ای خودش را تحت الشعاع قرار می‌دهد.
شاید در این مساله بتوان نوک پیکان را به سمت باشگاه پرسپولیسگرفت. در زمانی که دروازه‌بان یک باشگاه حرفه‌ای فوتبال با بروز چند رفتار حاشیه‌ای، فضای حرفه‌ای یک باشگاه را تحت تاثیر قرار می‌دهد، منطقی‌ترین کار این است که باشگاه مورد نظر طی یک فرایند درست، با چنین حاشیه‌هایی روبه‌رو شود و دروازه‌بان تیم‌شان را به لحاظ روحی و روانی تحت بررسی قرار دهند تا چنین اتفاقاتی دیگر رخ ندهد.
خداحافظی بیرانوند علاوه بر این که دلیلی بر کنترل نداشتن این دروازه‌بان بر رفتارش در شرایط حساس و مقاطع مهم زندگی حرفه‌ای فوتبالی را نشان می‌دهد، در ظاهر کار تصمیمی احساسی و فرمالیته است که نام او را در فوتبال ایران خدشه‌دار می‌کند.
اتفاقی که در بسیاری از بازیکنان فوتبال ایران سابقه داشته و در نهایت به ضرر خودشان تمام شده است.
در نهایت باید دید برای این دروازه‌بان لرستانی چه پیش خواهد آمد. آیا او می‌خواهد مسیر حرفه‌ای‌گری درستی را مدنظر خود پیش بگیرد و تنها به فوتبال و پایبندی به رفتار و اخلاق حرفه‌ای فوتبال فکر کند یا
قرار است هم‌چنان به این حاشیه‌های بی‌مورد ادامه دهد و خودش را بازهم در معرض حاشیه‌ها قرار دهد.
