شوهرم فروشنده لباس زنانه است و هرازچندگاهی یک فروشنده خانم استخدام می کند، زود هم با آن‌ها انس می‌گیرد و بعد از مدتی هم اخرا‌ج‌شان می‌کند. من ۲۴ ساله‌ام، پنج سال است ازدواج کرده‌ام و دختری دو ساله دارم. سر این موضوع زیاد با هم بحث می‌کنیم اما فایده ای ندارد. کنجکاوی من باعث می‌شود از همه حرف‌ها و ملاقات‌هایشان با خبر بشوم. به خاطر دخترم، دنبال طلاق نیستم.
ترس از دست دادن همسر و به هم خوردن آرامش در زندگی مشترک، احساس بد و ناراحت کننده‌ای است و انگار تلاش شما هم برای مدیریت اوضاع و کنترل این نگرانی تنها به جروبحث بیشتر بین شما می انجامد. احتمالا زمانی که همسرتان در محیط کار است، ذهن شما درگیر روابط آن‌هاست و در نهایت برای آرام کردن ذهن خود، زیادی راجع به ارتباط آن‌ها کنجکاوی می‌کنید. این‌که شما در صدد جدایی و طلاق نیستید، خیلی خوب است اما به شرطی بهتر می‌شود که برای حل اصولی و درست مسئله، تلاش بیشتری کنید.
چه چیزی در این زمینه شما را نگران می‌کند؟
در پیامک‌تان گفته‌اید: «کنجکاوی من باعث می‌شود از همه حرف‌ها و ملاقات‌هایشان با خبر شوم» اما نگفته‌اید چه چیزی از کارتان به دست آورده اید. آیا شما تاکنون از همسرتان خیانت یا روابط‌پنهانی با همکارش دیده‌اید؟ در واقع شما با یک زمینه قبلی نگران و به همسرتان بدبین هستید یا این مشکل، صرفا یک نوع وسواس فکری و اضطراب درونی است؟ منظور من این است که آیا بی‌اعتمادی شما به همسرتان یا بازجویی از ایشان به این خاطر است که شما مطمئن نیستید او می‌تواند از زندگی و البته خودش مراقبت کند یا صرفا نگرانی شما بدون هیچ‌گونه رخداد منفی از جانب اوست؟
شوهرتان خیانت کرده یا نه؟
اگر صرفا یک اضطراب درونی است، بهتر است با بدبینی و منفی‌گرایی خود مقابله کنید اما اگر شما با خطا و خیانتی از جانب شوهرتان روبه‌رو شده‌‌اید، بهتر است با هم فکری وگفت وگوی درست، نگرانی‌های خود و روش‌های درست اطمینان بخشی از جانب شوهرتان را به او بیان کنید.
از کنجکاوی راجع به روابط کاری همسرتان بپرهیزید
این رفتار تنها مشغولیت ذهنی شما را چند برابر و همسرتان را خسته و کلافه می‌کند بنابراین آسیب جدی به احساس امنیت و صمیمیت شما می‌زند و در درازمدت منجر به پنهان کاری و تحریک همسرتان به رفتارهای غیر کاری و غیراخلاقی با همکارش می‌شود. بهتر است همسرتان هم اگر به گفته شما زود با آن‌ها انس می‌گیرد، چارچوب محکم‌تر و قاطع‌تری در محدوده کاری با خانم‌ها برقرار کند تا منجر به اخراج مدام آن‌ها نشود. در واقع نه نیازی به صمیمیت زودهنگام با افراد هست و نه اخراج آن‌ها! بلکه توصیه می‌شود از روابط کاری واقعی‌تر پیروی شود تا افراد هم مرزهای خود را بشناسند و در حریم شخصی دیگران وارد نشوند و این ذهنیت اشتباه را در آن‌ها ایجاد نکنیم که «ورود به حریم خصوصی ما آزاد است» و با اخراج از کار آسیب روحی، روانی و البته اقتصادی هم به آن‌ها وارد نشود. لطفا و در صورت ادامه داشتن این مشکل، حتما از مشاوره حضوری بهره بگیرید.
