عزت‌اللهی که در این مدت با شایعه‌های بسیاری مواجه شده و البته آنها را از این گوش گرفته و از گوش دیگر در کرده، بعد از مدتی سکوت به سؤال‌های «ایران‌ورزشی» پاسخ می‌دهد. او از انتشار برخی شایعه‌ها ناراحت است اما هرگز از کوره در نمی‌رود. درباره دعوت نشدن به تیم ملی هم با سبک خاصی حرف می‌زند، سبکی از یک بازیکن جوان اما حرفه‌ای که انگار باید منتظر اخبار جدیدی درباره او باشیم.
سوژه اصلی درباره تو، بخصوص طی یکی، دو هفته و شاید هم یک ماه اخیر، دعوت نشدن به تیم ملی بود. اینکه سعید عزت‌اللهی بعد از حدود ۳ سال و شاید هم بیشتر مورد توجه کادر‌فنی تیم ملی قرار نگرفت. یک دوره اردوی تیم ملی بودی، زیر نظر ویلموتس کار کردی و مقابل سوریه هم به زمین رفتی. می‌خواهم ببینم دلیل دعوت نشدن تو چه بوده؟ خودت چیزی می‌دانی؟
فکر می‌کنم بعد از چهار سال و شاید هم بیشتر به اردوی تیم ملی دعوت نشدم. این قطعاً صلاحدید مربیان بوده و آنها تشخیص دادند که نباشم. البته زمان آقای ویلموتس مقابل سوریه و کره جنوبی در تیم ملی بودم و از نزدیک با ایشان کار کردم. خوشحالم از این بابت و امیدوارم روزهای بیشتری بتوانم کنار ویلموتس باشم و زیر نظر او بازی کنم.
ویلموتس برخی از بازیکنان را بعد از مشورت با آنها به تیم ملی دعوت نکرده تا در باشگاه‌شان بمانند و جایگاه خود را پس بگیرند. او با تو صحبتی در این باره کرد؟ اگر نکرد از دعوت نشدن به تیم ملی ناراحت نیستی؟
همه مربیان دیدگاه خاص خودشان را دارند. ایشان صلاح دانستند که در این اردو، من و چند بازیکن دیگر نباشیم. هیچ ناراحتی نیست و قطعاً به عنوان سرمربی تیم ملی نظر ایشان مهم است و ما هم به عنوان بازیکن وظیفه داریم که احترام بگذاریم.
دوست صمیمی تو، علیرضا جهانبخش هم به این اردو دعوت نشد. خیلی‌ها بر این عقیده‌اند که مارک ویلموتس با هدف ایجاد انگیزه در تو و جهانبخش، شما را به اردو دعوت نکرده تا جایگاه‌تان را در باشگاه پس بگیرید.
علیرضا هم بله، صمیمی‌ترین دوست من است و رابطه نزدیکی با هم داریم. علیرضا هم خیلی وقت است در تیم ملی بازی می‌کند و او هم مثل من به اردو دعوت نشد. قطعاً ما با سرمربی تیم ملی حرف نزدیم اما نکته‌ای که واضح است اینکه سلیقه ویلموتس بوده و من نمی‌توانم در این باره نظر بدهم که در تفکر ایشان چه هست و ایشان چه ایده‌ای در مورد ما دارند. وظیفه ما فقط این است که در باشگاه‌مان بهترین عملکرد را داشته باشیم تا با صلاحدید ویلموتس دوباره برای تیم ملی بازی کنیم.
تیم ملی کامبوج را با نتیجه ۱۴ بر صفر برد و مقابل بحرین با یک گل شکست خورد. وقتی بازی را دیدی، فکر نکردی که جای سعید عزت‌اللهی در مرکز زمین خالی است؟
نه، تیم ملی آنقدر پتانسیل و بازیکن خوب دارد که نتوانیم بگوییم جای من یا علیرضا و یا بازیکن دیگری خالی بوده. بازیکنان آماده‌ای در تیم ملی هستند که می‌توانند کمک کنند. هم و غم همه هم کمک به تیم ملی و موفقیت‌اش است. من بازی با کامبوج را ندیدم، چون تمرین داشتیم اما دیدار با بحرین را دیدم. فوتبال است و بالا و پایین دارد. این باخت هم می‌تواند خیلی درس‌ها به ما بدهد که در بازی‌های پیش رو و بزرگتر بتوانیم از آنها استفاده کنیم.
برای هر بازیکنی، اگر مقطعی میان او و تیم ملی فاصله بیفتد، احساس خاصی به‌وجود می‌آید. برای تو این فاصله چطور گذشت؟
دل من پیش تیم ملی بود و همیشه گفته‌ام که بازی برای تیم ملی ایران افتخار بزرگی است. با بچه‌ها هم در ارتباط بودم، وقتی در اردو بودند. همیشه چه زمانی که بودم و چه در این مقطع که نبودم، آرزوی پیروزی برای‌شان داشتم. این هدف ما مشترک است که جایگاه تیم ملی را با عملکردمان بالا ببریم. امیدوارم روز به روز پیشرفت کنیم.
یکی از شایعه‌هایی که در فضای مجازی و درباره دعوت نشدن تو به تیم ملی وجود دارد، مشورت نگرفتن از ویلموتس برای حضور در بلژیک و باشگاه یوپن است. این شایعه که کمی هم عجیب است، چقدر واقعیت دارد؟
یک ماه دوری از تیم ملی و این همه شایعه؟ واقعاً خنده‌ام می‌گیرد. انتظار هر چیزی را داشتم غیر از این. خودتان هم می‌گویید شایعه و هرگز واقعیت ندارد. اصلاً چنین چیزی درست نیست و من اولین بار است این را می‌شنوم. برای مشورت با آقای ویلموتس، زمان نداشتم که این کار را انجام بدهم چون کار انتقال من آنقدر سریع بود که همه چیز در ساعات پایانی نهایی شد و باشگاه روستوف باید تشخیص می‌داد که این جابه‌جایی انجام شود یا نه. آنها هم در لحظات پایانی نقل و انتقالات تابستانی این انتقال را تأیید کردند. هیچ مشکلی از این جهت نبوده و نیست و این را مطمئن باشید.
وضعیت تو در باشگاه چطور است. در نخستین حضور مقابل استانداردلیژ بازی کردی و بعد در جام حذفی به میدان رفتی. چرا این روند ادامه پیدا نکرد؟
شرایط در باشگاه خوب است و من هم تمرینات را با جدیت دنبال می‌کنم. بله، در نخستین بازی مقابل استانداردلیژ بازی کردم و بعد در جام حذفی ۱۲۰ دقیقه در ترکیب یوپن به میدان رفتم. شرایط خوب است اما یکسری مشکلات هم وجود دارد. سرمربی یوپن هم دیدگاه‌های خودش را دارد اما من تلاش می‌کنم پیشرفت کنم و جایگاه مناسبی در تیم به دست بیاورم.
امید ابراهیمی به یک رقیب جدی برای تو تبدیل شده. هم در تیم ملی و هم باشگاه یوپن. او از وقتی پیراهن باشگاه بلژیکی را پوشید، جایگاه تو کمی متزلزل شد. شما در یوپن ۵ بازیکن مدعی در پست هافبک دفاعی دارید، تو و امید به علاوه دو بازیکن از تیم‌های آفریقایی و همچنین یک بلژیکی. می‌خواهم بدانم حضور امید جای تو را تنگ نکرده؟ آیا تو و امید نمی‌توانید کنار هم بازی کنید؟
امید یکی از دوستان نزدیک من است که چندین سال در تیم ملی کنار هم بازی کرده‌ایم. خیلی خوشحال هم شدم که امید به یوپن آمد، چون خیلی خوب است که هموطنت کنارت باشد. ما خودمان خیلی مشتاق هستیم که همزمان بتوانیم در ترکیب یوپن بازی کنیم ولی خب سرمربی سلیقه خاص خودش را دارد. ما به عنوان بازیکن وظیفه داریم به انتخاب او احترام بگذاریم و کار خودمان را به بهترین شکل انجام بدهیم.
بر خلاف شایعه‌ها، انگار با امید ابراهیمی هیچ مشکلی نداری.
مشکل؟ امید یکی از دوستان صمیمی من است. چه زمانی که در تیم ملی بودیم و چه حالا که در یک باشگاه حضور داریم. اینجا تمام وقت من با امید می‌گذرد و فکر می‌کنم تنها چیزی که بین من و او نیست، مشکل است چون که سالیان سال در تیم ملی کنار هم بازی کردیم و مثل دو برادر هستیم. اصلاً مشکلی نداریم و همیشه با هم هستیم.
در نقل و انتقالات تابستانی از استقلال و فکر می‌کنم تراکتورسازی پیشنهاد بازی دریافت کردی اما جواب منفی دادی. کی‌روش زمانی می‌گفت تمرین در یک تیم اروپایی مساوی بازی در لیگ برتر است. ویلموتس اما چنین عقیده‌ای ندارد و دیدیم که از لیگ برتر بازیکنان جدیدی هم به اردو دعوت کرد. اگر به عقب برگردیم باز هم حضور در یوپن را به بازی در لیگ برتر ایران ترجیح می‌دهی؟
ابتدای صحبتم گفتم که هر مربی دیدگاه‌های خودش را دارد. کی‌روش یک دیدگاهی داشت و الان که آقای ویلموتس تشریف آورده یک دیدگاه. او سال‌ها در اروپا بازی کرده و می‌داند که آنجا بودن چقدر سخت است. ویلموتس شرایط اروپا را بهتر از هر کسی می‌داند که جنگیدن برای بازی و کسب یک جایگاه مناسب چقدر سخت است. پیشنهادهایی که از ایران داشتم باید مورد تأیید روستوف قرار می‌گرفت. البته خودم هم ترجیح دادم با توجه به سن و سالی که دارم شانسم را در اروپا امتحان کنم. الان هم شرایط خوب است و باید ببینیم در آینده چه اتفاق‌هایی رخ می‌دهد.
به عنوان سؤال پایانی، واکنش هم‌تیمی‌ها و دوستانت به دعوت نشدن تو چه بود؟
خب این سؤال را از من می‌پرسیدند، بخصوص هم‌تیمی‌ها و دوستانم ولی همانطور که می‌دانید من سال قبل یک مصدومیت سخت داشتم و به همین دلیل کمی از شرایط آرمانی دور شدم. الان تمرین می‌کنم و احساس بهتری دارم. خوشحالم از این بابت که سلامتی‌ام را به‌دست آوردم اما این سؤال برای همه وجود داشت اما صلاحدید کادر‌فنی بود و من هم به عنوان سرباز فوتبال ایران وظیفه‌ام است که از تصمیم‌های آنها پیروی کنم. اتفاقاً برای بازیکنان ما جالب بود که توانستیم ۱۴ گل به کامبوج بزنیم و بعد برای‌شان سؤال شد که چرا به بحرین باختیم. البته آنها هم می‌دانند که فوتبال فراز و نشیب دارد و ان‌شاءالله در آینده تیم ملی بهترین نتایج را بگیرد و روزهای موفقی را سپری کند.
