مهوش وقاری؛ چرا هنرمندان بعد از مرگشان استاد می‌شوند؟!

مهوش وقاری بازیگر تلویزیون و سینما، در گفت‌وگو یی درباره خاطرات خود از همکاری با مرحوم ابراهیم آبادی گفت: اولین همکاری من با او در مجموعه «بی بی یون» به کارگردانی مرحوم حسین پناهی رقم خورد. از آنجا که لوکیشن‌ها خارج از تهران بود، به مدت طولانی با هم همکاری داشتیم و می‌توانم بگویم خاطرات زیادی از آن کار برای ما به جا مانده است.

وی افزود: هر روز ۵ صبح به طرف اشتهارد حرکت می‌کردیم و تا آخر شب مشغول فیلمبرداری بودیم. یکی از شب‌ها که کار می‌کردیم، یک ماشین آب پاش آتش نشانی آمده بود تا در صحنه باران ایجاد کند. کار آقای آبادی در آن سکانس خیلی زیاد و هوا هم بسیار سرد بود. بر اثر سرما و پاشیدن آب، حال مرحوم آبادی بد شد و به زمین افتادند. او سر صحنه سکته کرد و چند روز در بیمارستان بستری شد.

بازیگر سریال «موج و صخره» بیان کرد: همکاری دیگر من با مرحوم آبادی در مجموعه «مدرسه مادربزرگ‌ها» بود که من ناظم مدرسه بودم و او نقش بابای مدرسه را ایفا می‌کرد. کار طوری بود که همه سکانس‌ و پلان‌های آن تبدیل به خاطره شد. شیطنت مادر بزرگ‌ها که روی صندلی نوه هایشان می‌نشستند و… خاطرات خوبی را برجا گذاشت.

وی ادامه داد: جدا از بعد کاری، خود آقای آبادی بی نهایت دوست خوبی بودند و گاهی آدم فراموش می‌کرد که از نزدیکان و خانواده او نیست. دلم نمی خواهد باور کنم که از میان ما رفته است.

وقاری در پاسخ به اینکه بازیگرانی از جنس آقای آبادی که تنها به کار فکر می‌کردند و دغدغه شهرت نداشتند، چقدر در نسل امروزی دیده می‌شوند، گفت: متاسفانه مدتی است که من از سینما دور هستم، اما در همین حد هم که کار‌ها را دنبال می‌کنم، آن عشق و علاقه گذشته را نه در جوان‌تر‌ها و نه برخی از هم نسل‌های خودمان نمی‌بینم.

بازیگر مجموعه «رسم شیدایی» یادآور شد: در مراسم‌های اینچنینی فقط از پیشکسوت تعریف می‌کنند. وقتی هنرمندان پا به سن می‌گذارند و بیماری هایشان گل می‌کند، نامشان استاد می‌شود. چرا قبلش استاد نیستند؟ اگر واقعا کار‌ها و آثارشان را به عنوان آثار فاخر قبول دارند چرا زمان سلامتی اش از او بهره نمی‌برند و برای کار‌ها استفاده نمی‌کنند؟