امیرحسین صدیق ضمن اشاره به ویژگیهای داستانی و محتوایی سریال «گیلهوا» درباره تجربه ایفای نقش یک کاراکتر ارمنی در این مجموعه و نیز دلایل دوریاش از اجرا در تلویزیون، توضیحاتی ارائه کرد.
امیرحسین صدیق بازیگر تلویزیون که این شبها در نقش یک کاراکتر ارمنی، سریال «گیلهوا» را روی آنتن شبکه یک دارد درباره این نقش بیان کرد: این نقش و تجربه بازی در آن برایم جذاب بود، معملا در فیلمها و سریالها شخصیتهایی که اقلیت مذهبی هستند، کمتر حضور دارند. امتیاز «گیلهوا» این است که یک هموطن ارمنی، نقشی پررنگ در بطن ماجراها دارد. مضمون قصه، جذابیت دیگر این پیشنهاد برایم بود، درست است که «گیلهوا» در گذشته روایت میشود اما این گذشته خیلی دور نیست، شاید برای همه ما ایرانیها لازم باشد که بدانیم و به یاد بیاوریم که بر تاریخ و سرنوشتمان چه گذشته و دیگران، چه مشکلاتی برای ما به وجود آوردهاند.
وی با اشاره به تم میهنپرستانه سریال گفت: وقتی صحبت از خاک و ناموس میشود ایرانیها در طول تاریخ یک واکنش و رویکرد داشتهاند. در کنار هم، مسلمان، ارمنی، یهودی، ترک، لر، بلوچ برای حفظ این خاک تلاش کرده و شهید شدهاند و مضمون اصلی «گیلهوا» این همدلی و قهرمانی است.
بعید است در شرایط فعلی اجرا کنم
صدیق که تجربه اجرای «کتاب باز» را هم در کارنامه خود دارد درباره اجرای دوباه در تلویزیون گفت: در شرایط فعلی تلویزیون بعید میدانم دوباره اجرای برنامهای را بپذیرم، پیشنهادهایی داشتهام اما ترجیح دادم نپذیرم و فکر میکنم روزگار خوبی برای این کار نیست. آن مقطع برای من این کار جذاب بود، اما بعد از «کتاب باز» دوست ندارم به هر شکل و قیمت، برنامهای اجرا کنم.
وی درباره کم کاری خود در پروژههای تلویزیونی یادآور شد: برایم سخت است وارد گروههایی شوم که از کارگردان تا تهیهکننده و عوامل اصلی و دیگر اعضای گروه اهل کار سینما و تلویزیون نیستند، علاقهای به یاد گرفتن این امور هم ندارند. من با نسلی کارم را شروع کردم که نگاه و دغدغهشان به کار فرهنگی چیز دیگری بود، متاسفانه در این سالها افرادی وارد حوزه ساخت فیلم و سریال شدهاند که نه بازیگری را میشناسند و نه اطلاعی از هنر سینما و تصویر دارند. کار کردن با این افراد برایم دشوار است. البته گاهی هم در این شرایط گیر میافتم و خودم را شماتت میکنم. اما تلاش میکنم وارد این فضاها نشوم. همین که به روستا رفته و دور از هیاهوی زندگی در شهر بزرگ هستم، به این دلیل است که مجبور نشوم برای مخارج زندگی، تن به پذیرفتن هر پیشنهادی بدهم.