وزارت ورزش اعلام کرده که همزمان با طی شدن مراحل خصوصی‌سازی دو باشگاه پرسپولیس و استقلال، قصد دارد مشکل حق پخش تلویزیونی را هم یک‌بار برای همیشه حل کند. راه حل پیشنهادی هم همکاری با سازمان برنامه و بودجه برای حل این معضل است. به این صورت که مبلغی از بودجه صدا و سیما کسر شود و به بودجه وزارت ورزش اضافه شود تا به این ترتیب درآمد حاصل از حق پخش پرداخت شود.
تحقق این موضوع اما نیازمند تصویب در مجلس شورای اسلامی است. راهی که سال‌ها پیش طی شده و در نهایت باز هم به نتیجه نرسیده است. عزیز محمدی که سال‌ها ریاست سازمان لیگ را در کارنامه دارد و در برهه‌ای موفق شده بود، صدا و سیما را به پرداخت مبلغی به عنوان حق پخش تلویزیونی متقاعد کند، از راه‌های عملی‌تری برای رسیدن به حق پخش می‌گوید.
او معتقد است که گرفتن حق پخش از طریق مداخله سازمان برنامه و بودجه به احتمال زیاد به نتیجه مثبتی ختم نمی‌شود اما روش‌های ساده‌تری برای رسیدن به حق پخش تلویزیونی هست. رئیس سابق سازمان لیگ درباره این روش‌ها و شرایط بغرنج لیگ در سال‌های اخیر صحبت می‌کند.
در تمام سال‌هایی که فوتبال برای گرفتن حق‌پخش تلویزیونی مشکل داشته، فقط یک دوره در زمان ریاست شما در سازمان لیگ پولی به این نام وارد فوتبال شد.
بله، تنها دوره‌ای که فوتبال موفق به دریافت حق پخش شده بود، همان زمان بود. سال ۸۷ بود که من به خاطر موضوع حق‌پخش، دوربین‌ها را به ورزشگاه راه ندادم. این اتفاق مصادف شده بود با حضور محمود احمدی‌نژاد در سازمان ملل. از سازمان تربیت‌بدنی تماس گرفتند و گفتند که این هفته هم دوربین‌ها را راه بدهید تا ما مشکل حق پخش را حل کنیم.
بعد از آن بود که قرارداد ۱۰ میلیاردی حق پخش و تبلیغات محیطی را با صدا و سیما بستید؟
همان زمان مصوب شد. با صدا و سیما قرارداد نوشتیم ۳۰ میلیارد تومان برای سه سال. به این شکل که سال اول ۶ میلیارد بابت تبلیغات محیطی بود و ۴ میلیارد بابت حق پخش تلویزیونی. بندی هم در قرارداد گذاشتیم که هر سال درصدی به این مبلغ اضافه شود. سال اول کل مبلغ ۱۰ میلیارد بود، سال دوم ۱۱ میلیارد و سال سوم به ۱۳ میلیارد و ۲۰۰ میلیون تومان رسید. یعنی ما در آن سه سال ۳۴ میلیارد و ۲۰۰ میلیون تومان از صدا و سیما بابت حق پخش تلویزیونی و تبلیغات محیطی دریافت کردیم.
قرارداد بعدی چطور بسته شد؟
قرارداد بعدی از سال ۹۰ تا ۹۳ بود که من در همین دوره از سازمان لیگ جدا شدم. این قرارداد به این صورت بود که صدا و سیما در سال اول ۱۱٫۵ میلیارد، سال دوم ۱۳٫۵ و سال سوم ۱۷٫۵ میلیارد تومان به سازمان لیگ پرداخت کرد. کل پولش هم پرداخت شد.
بعد از پایان این قرارداد شما دیگر در سازمان لیگ حضور نداشتید؟
بعد از آن آقای ضرغامی قرارداد جدید را برای مسئولان جدید سازمان لیگ فرستادند و پیشنهاد دادند که با ۳۰ درصد افزایش قیمت، یعنی در سال اول با ۲۲ میلیارد و ۲۵۰ میلیون تومان قرارداد ببندند و به همین نسبت قرارداد هر سال ۳۰ درصد افزایش قیمت داشته باشد. آقای تاج، کفاشیان و ساکت در آن زمان به صدا و سیما گفتند از مبلغ ۱۶۰ میلیارد تومان برای این قرارداد، یک ریال هم پایین‌تر نمی‌آییم. صدا و سیما نپذیرفت، سازمان لیگ خواست دوباره دوربین‌ها را به ورزشگاه‌ها راه ندهد تا به این وسیله صدا و سیما را تحت فشار بگذارد اما در نهایت مجبور شدند دوربین‌ها را راه دهند و قرارداد هم هیچی شد.
حالا با توجه به اینکه دوباره صحبت از حل مشکل حق پخش به میان آمده، به نظر شما این اتفاق عملی می‌شود؟
ببینید برای پرداخت حق پخش به فوتبال تنها چند راه وجود دارد.
راهی جز برنامه‌ای که با سازمان برنامه و بودجه در نظر دارند؟
بله، من فکر نمی‌کنم این راه عملی باشد و در نهایت بتواند مصوبه مجلس را بگیرد. برای دریافت حق پخش تلویزیونی بهتر است، با صدا و سیما توافق کنند که به عنوان مثال حالا که حق پخش را نمی‌پردازند، به هزینه‌ای فکر کنند که اگر فوتبال پخش نشود برای پر کردن کنداکتور باید پرداخت کنند. بیایند از درآمد تبلیغاتی که قبل، بعد و حین بازی فوتبال به دست می‌آورند، ۲۰، ۳۰ درصد را به فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ بپردازند. ۷۰ درصد را هم خودشان بردارند.
راه دیگر چیست؟
راه دیگر این است که توافقی بین دولت و صدا و سیما صورت بگیرد که دولت مبلغی را به صدا و سیما بپردازد، صدا و سیما هم کمی روی آن بگذارد و به عنوان حق پخش به فوتبال بدهد.
در واقع شما همچنان به همان روش مذاکره‌ای که خودتان از طریق آن به نتیجه رسیده بودید، معتقد هستید.
بله. هرچند بعد از رفتن من این موضوع ادامه پیدا نکرد.
به نظر شما مبلغی که براساس آن توافق از صدا و سیما دریافت می‌کردید، کمتر از حق واقعی‌تان نبود؟
سال ۹۰، هزینه کل لیگ ۵۰ میلیارد تومان بود. ما بابت تبلیغات محیطی ۱۴ میلیارد تومان می‌گرفتیم و بابت حق پخش ۱۱ میلیارد تومان. در همان زمان به خاطر اینکه نام لیگ را به اسم یکی از اپراتورهای تلفن همراه تغییر داده بودیم، ۲ میلیارد و ۷۵۰ میلیون تومان هم از این اپراتور گرفتیم. یعنی ۲۸ میلیارد و ۵۰ میلیون تومان درآمد کسب کردیم. جدا از این هر یک از تیم‌ها تبلیغات روی پیراهن می‌گرفت و تقریباً هزینه‌های لیگ جبران می‌شد. چیزی حدود ۶۰ میلیارد در نهایت درآمد داشتیم.
با این وضعیت شما باز هم معتقد بودید که باشگاه‌ها در آستانه ورشکستگی هستند.
به خاطر همین موضوع سقف قراردادها را مطرح کردیم که نسبت درآمدها و هزینه‌ها را متعادل کنیم.
الان این نسبت چگونه است؟
در حال حاضر هزینه برگزاری لیگ در مجموع چیزی حدود ۵۰۰ تا ۶۰۰ میلیارد تومان است. به طور میانگین هزینه هر باشگاه ۴۰ میلیارد تومان است. درآمد ۴ میلیاردی از تبلیغات محیطی برای هر باشگاه به معنی این است که درآمد یک دهم هزینه‌ها هم نمی‌شود. تازه این ۴ میلیارد به طور کامل به باشگاه‌ها نمی‌رسد و ۲۰ درصد آن متعلق به سازمان لیگ است. این یعنی ورشکستگی کامل باشگاه‌ها.
