با محمود یاوری پیشکسوت فوتبال صحبت کردن درباره فوتبال همیشه جذاب بوده و شنیدنی. جناب سرهنگ از آنجا که کوله‌باری از دانش و تجربه است حرف‌هایش کاملاً جای تامل دارد. یاوری خیلی خوب و بی‌پرده در مورد تیم ملی صحبت می‌کند که باید به آن توجه شود.
متأسفانه بعد از دو باخت متوالی تیم ملی حواشی زیادی به وجود آمد. شما شرایط را چطور ارزیابی می‌کنید.
همه می‌دانیم با این نتایجی که تیم ملی به دست آورده شرایط خوبی ندارد. زمانی که کی‌روش می‌رود ما باید مربی بهتری را بیاوریم. اینکه در شروع کار خوب حرف بزند و از حضورش در کانون مربیان صحبت کند خارج از مسائل فنی است و ایشان از نظر فنی کاری نکرده است.
حتماً شنیدید که تا چند روز قبل از بازی با عراق فهرست تیم ملی اعلام نشده بوده و…
بله متأسفانه، وقتی می‌گوید تا پولم را ندهید به ایران نمی‌آیم یعنی اینکه مربی نیست. چون شخصیت مربی نباید این گونه باشد اگر به کارش عشق می‌ورزد. من هشت دوره در تمام رده‌های ملی کار کردم اگر شما یک ریال گرفتید من هم گرفتم. من فکر می‌کنم ویلموتس فهمیده که نمی‌تواند با تیم ملی نتیجه بگیرد دنبال پولش است.
خیلی‌ها او را با کی‌روش مقایسه می‌کنند.
مقایسه که کار درستی نیست. کی‌روش هم ایراداتی داشت اما وقتی کنار خط می‌ایستاد همه حساب کارشان را می‌کردند و کتش را که در می‌آورد همه می‌فهمیدند که او چه حالتی دارد. در مربیگری باید مدیریت هم داشت. به نظر من مربی ایرانی خیلی بهتر بود و این همه استرس هم نداشت. البته الان وحید هاشمیان کنارش است و امثال وحید، جواد نکونام، مهدوی کیا و… می‌توانند در آینده روی نیمکت تیم ملی بنشینند به شرطی که اول شاگردی کنند. ما باید قبل از هر چیز درباره شخصیت فوتبالی این مربی کنکاش کنیم.
قبل از بازی با عراق و به همین دلیل که پولش را می‌خواست فهرست تیم ملی هم دیر اعلام شد که در مورد آن هم حرف و حدیث‌های زیادی وجود داشت.
ببینید نزدیک‌ترین فرد به ویلموتس، وحید هاشمیان است که تمام بازی‌ها را می‌بیند و می‌تواند نقش سازنده‌ای در تیم ملی داشته باشد.
پس شما شرایط را خیلی سخت می‌بینید.
به اعتقاد من ما با ویلموتس به جایی نمی‌رسیم و نظرم درباره ایشان ۱۸۰ درجه تغییر کرده است.
البته ویلموتس هم مثل کی‌روش پروازی است.
ببینید اینکه ویلموتس بعد از بازی با عراق رفته، نباید به حساب پروازی بودنش گذاشت چون تا بازی بعدی حدود پنج ماه فاصله داریم. البته فیفادی هم که نداشتیم اما بعد از بازی با بحرین به هیچ وجه نباید می‌رفت. چون تیمش باخته بود و باید به تهران می‌آمد و تمام وقت پای کارش می‌ایستاد.
فدراسیون نباید به او این اجازه را بدهد.
بله اما شاید فدراسیون هم فکر هزینه‌های اقامتی ایشان را کرده که حرفی نزده است. به هر حال ویلموتس باید در بهترین هتل اقامت می‌کرد، ماشین و راننده هم در اختیارش می‌گذاشتند که تمام اینها هزینه دارد. اما باز هم مخاطب من مربی است که نباید مسئولیتش را فراموش کند. مربی وقتی می‌خوابد هم باید خواب مسئولیتش را ببیند. مسئولیت پذیری، خاص آدم‌های خاص است اما ویلموتس اینطور نبود.
اینکه مربی گلر‌ها را روی نیمکت نداشتند مقصر کیست؟
کادر فنی و سرپرستی.
آقای همایون شاهرخی در مصاحبه‌ای گفته بود که چرا در تیم ملی باید افراد غیر فوتبالی روی نیمکت بنشینند آن هم در حالی که افراد خوشنام در فوتبال ما حضور دارند و می‌توانند به تیم ملی کمک کنند.
ببینید در زمان برانکو، آقایان شاهرخی و فرکی که خاک خورده‌های فوتبال هستند کنارش بودند و خیلی می‌توانستند کمک کنند. البته آقای ساکت هم در سپاهان فوق‌العاده کار کردند و بخش زیادی از دارایی‌های امروز سپاهان به زمان ایشان برمی‌گردد. این را هم می‌دانم که بحث تیم ملی و نشستن روی نیمکت آن با مدیریت در یک باشگاه دو مقوله کاملاً مجزا است. من هم با این نظر موافقم اما نظر ما که مهم نیست.
آقای امیر عابدینی هم گفته اگر یک بار به فدراسیون بروید می‌فهمید که باید با لهجه اصفهانی حرف بزنید تا آسانسور‌ها بالا بروند.
آقای عابدینی لطف دارد و من صحبتش را به طنز می‌گیرم. با اینکه آقای تاج که مثل من و همه فوتبالی‌ها اشکالاتی در کارشان است اما سال‌ها در فوتبال بوده و آدم بی‌تجربه‌ای نیست. خدا را شکر من در حالی این حرف را می‌زنم که نانی از فدراسیون نمی‌برم.
