حضور برانکو در تیم‌ملی فوتبال ایران، اتفاقی است که هم پیامد مثبت دارد و هم منفی. با بررسی مهم‌ترین پیامدهای احتمالی این انتخاب می‌توان گفت که اگر برای اثرات منفی این تصمیم فکری نشود، ممکن فوتبال ایران از چاله کنونی به چاهی عمیق بیفتد.
نلسون ماندلا، رئیس جمهور فقید آفریقای جنوبی و از معروف‌ترین مبارزان علیه آپارتاید در دیداری که با اعضای تیم‌ملی فوتبال کشورش در هلدرفونتاین داشت و در حالی که نمی‌توانست کلمه “فوتبال” را به درستی تلفظ کند، درباره این ورزش گفت: “فوتبال یکی از متحدکننده‌ترین فعالیت‌ها بین ماست.”
ماندلا به طور کلی فوتبال را درست شناخته بود و از پتانسیلی که این ورزش در جامعه دارد، آگاه بود اما بررسی جزئیات اتفاقات فوتبالی نشان می‌دهد که مثال‌های نقضی هم وجود دارد؛ مانند داربی‌هایی که در سراسر دنیا بین دو تیم رقیب برگزار می‌شود و به میدان جنگی برای دو طبقه از جامعه، دو نگاه سیاسی و … تبدیل می‌شود.
در ایران اما نمونه‌ی نقض دیگری برای متحدکننده بودن فوتبال پدیدار شد. دو قطبی کی‌روش – برانکو! دو قطبی‌ای که تاحدودی اتحاد را بین هواداران فوتبال نابود کرد و حتی باعث شد که برخی، آرزوی شکست تیم ملی کشورشان را داشته باشند. البته با رفتن کی‌روش و برانکو از فوتبال ایران، این نگاه بین هواداران فوتبال کم‌رنگ و کم‌رنگ‌تر شد اما امروز اخباری مبنی بر احتمال حضور دوباره برانکو در تیم‌ملی منتشر شد که می‌تواند مانند آتش زیر خاکستر باشد.
حضور برانکو در فوتبال ایران پیامدهای مثبت و منفی فراوانی به همراه خواهد داشت. مهم‌ترین نکته مثبت برانکو، شناخت خوب این مربی از شرایط فوتبال ایران است اما از طرف دیگر، نکات منفی‌ای در حضور دوباره برانکو در ایران وجود دارد که نمی‌توان نادیده گرفت.
اولین پیامد منفی حضور برانکو در تیم‌ملی، زنده شدن دوباره دو دستگی بین هواداران کی‌روش و برانکو است. با این تفاوت که قبلا برخی هواداران برانکو، آرزوی شکست و عدم موفقیت تیم‌ملی را داشتند اما پس آمدن برانکو به تیم‌ملی برخی هواداران کی‌روش چنین آرزویی خواهند داشت و نتیجه‌اش، از بین رفتن اتحاد هواداران فوتبال خواهد بود و این ختلاف زمانی پررنگ‌تر خواهد شد که برانکو نتواند با تیم ملی نتیجه بگیرد.
پیامد منفی نگران‌کننده‌تر حضور برانکو در تیم‌ملی، مشکلات سابق برخی بازیکنان تیم‌ملی با این مربی کروات است. مشکلاتی که می‌تواند باعث ایجاد حواشی فراوانی در بدنه تیم‌ملی و بین بازیکنان و کادر فنی شود.
در ادامه به مرور مهم‌ترین مشکلات و اختلاف‌نظرهای برانکو و بازیکنان تیم‌ملی می‌پردازیم.
سردار آزمون
برانکو ایوانکوویچ در نشست خبری پیش از دیدار پرسپولیس و سایپا در فروردین ماه سال ۹۷ در پاسخ به این سوال که آیا بازیکنانش را برای آماده‌سازی تیم‌ملی در راه جام‌جهانی به مدت ۴۰ روز در اختیار کی‌روش قرار می‌دهد یا نه، صحبت‌های کنایه‌آمیزی راجع به عملکرد لژیونرهای فوتبال ایران انجام داد. او در صحبت‌هایش گفت: “بله دیروز متوجه شدم لژیونرها خیلی آماده‌اند و آنها در زمین پرواز می‌کردند. طارمی، انصاری‌فرد و آزمون پرواز می‌کردند، بعد از نیم ساعت آنها را دیگر در زمین ندیدم. آیا لژیونرها هم ۴۰ روز همراه تیم ملی به اردو می‌روند یا نه؟!”
این که این صحبت‌های برانکو باعث ناراحتی لژیونرها شد یا نه، موضوعی نامشخص است و اظهارات سرمربی وقت پرسپولیس تنها واکنش پدر سردار آزمون را به همراه داشت. پدر سردار آزمون با لحنی تند در پیامی به برانکو اعلام کرد که دیگر حق ندارد درباره پسرش صحبت کند.
مهدی طارمی و رامین رضاییان
این دو بازیکن سابق پرسپولیس در تابستان ۹۵ به ریزه‌اسپور ترکیه پیوستند. انتقالی که ظاهرا زیاد به مزاق برانکو خوش نیامد چون هم بدون هماهنگی با او رخ داد و هم سرمربی وقت پرسپولیس خواهان ماندن این دو بازیکن در تیمش بود. البته حضور طارمی و رضاییان در این تیم ترکیه‌ای کم بود و در نهایت این دو بازیکن با لطایف‌الحیل مختلف – که منجر به محرومیت پرسپولیس از دو پنجره نقل‌وانتقالات شد – در نیم‌فصل ۹۶-۹۵ به پرسپولیس بازگشتند.
با این حال شرایط برای این دو بازیکن پس از بازگشت به پرسپولیس تغییر کرده بود. برانکو که هنوز از جدایی نابهنگام طارمی و رضاییان ناراحت بود، در تصمیمی که شاید از سوی هر مربی حرفه‌ای دیگری هم اتخاذ می‌شد، آنها را تا مدت‌ها از جمع بازیکنان اصلی‌اش کنار گذاشت.
در این بین وضعیت به حدی برای رضاییان وخیم شد که او پس از نیم‌فصل دوباره از پرسپولیس جدا شد اما مهدی طارمی پس از حضور یک سال و نیمه در پرسپولیس از این تیم جدا شد.
اشکان دژاگه
در کش‌وقوس‌های دعوای کی‌روش و برانکو در جریان جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه، این دو نفر مصاحبه‌های فراوانی علیه یکدیگر انجام دادند و اتهاماتی مانند دلالی به یکدیگر زدند.
در این بین برانکو ایوانکوویچ در یکی از مصاحبه‌هایش برای کنایه زدن به کی‌روش به اشکان دژاگه، یکی از کاپیتان‌های تیم‌ملی اشاره کرد. سرمربی وقت پرسپولیس در صحبت‌هایش گفته بود: “دعوت شدن دژاگه به تیم ملی پس از یک سال بازی نکردن مشکل من نیست که بخواهم درباره آن صحبت کنم.”
البته دژاگه هیچ‌وقت به این صحبت برانکو واکنش نشان نداد اما قطعا از این صحبت‌ها خوشحال نشده است.
در حال حاضر نتایج ضعیف ویلموتس با تیم‌ملی فوتبال ایران و نحوه همکاری او با فدراسیون فوتبال به شکلی است که شاید پس از قطع همکاری با این مربی بلژیکی، کسی به فدراسیون بابت این موضوع خرده نگیرد.
با این حال موضوع مهم‌تر پس از جدایی ویلموتس از ایران، انتخاب جانشین اوست؛ موضوعی که فدراسیون فوتبال دیگر حق اشتباه در آن را ندارد و باید جدا از شعارهایی که تاکنون داده، به معنای واقعی کلمه از اتفاقات گذشته درس بگیرد و تصمیم درستی برای آینده تیم‌ملی اتخاذ کند.
