تراکتور اوضاع چندان خوبی ندارد و نتایج دور از انتظار این تیم در لیگی که قرار بود همه انتظارات هوادارانش را برآورده کند، باعث شده این روزها در هوای سرد تبریز، تراکتور هم دل و دماغ چندانی نداشته باشد.
اوضاع وقتی بدتر می‌شود که متوجه شوی آن انگیزه و توان دو سال گذشته هم در مسئولین این تیم نیست و انگار قرار است تاریخ برای تراکتور تکرار شود. اوایل سال ۱۳۹۷ تراکتور گرفتار حواشی شده بود که بیشتر این حواشی مربوط به حضور سربازان در این تیم بود و البته مشکلات مالی هم به شدت این تیم را تحت فشار گذاشته بود.
از طرف دیگر با وجود نتایج خوبی که تراکتور در مدت حضور در لیگ برتر از سال ۱۳۸۸ کسب کرده بود، انتظارات هواداران هم بالاتر رفته بود و هم اینکه در طول این مدت همیشه در انتظار قهرمانی تیمشان بودند اما توان مالکیت آن زمان بیش از این نبود.
این سه دلیل و برخی دلایل حاشیه‌ای باعث شد تا بعد از سال‌ها، بحث خصوصی‌سازی به تراکتور نیز سرایت کند.
تراکتور در فاصله بین سال‌های ۱۳۸۸ تا ۱۳۹۴ روزهای خوبی را سپری کرد که شاید الان هواداران این تیم، قدر آن روزها را بهتر بدانند. در این سال‌ها تراکتور پس از قرار گرفتن در میانه جدول رده‌بندی لیگ برتر در سال‌های ۸۹ و ۹۰، توانست سه بار به عنوان نایب قهرمانی لیگ برتر دست پیدا کند.
در همین سال‌ها این تیم برای اولین بار قهرمان جام حذفی شد. این تیم با حمایت هوادارانش و با مالکیت به اصطلاح دولتی توانست به لیگ قهرمانان آسیا راه پیدا کند و برای اولین بار به مرحله گروهی لیگ قهرمانان آسیا راه یافت.
همه این اتفاقات خوب در حالی رخ می‌داد که هر روز انتظارات هواداران نیز بالاتر می‌رفت تا اینکه همانطور که گفته شد برخی مشکلات باعث شد تراکتور نیز ساز خصوصی‌سازی را کوک کند. با وجود اینکه معمولاً بحث خصوصی‌سازی باشگاه‌ها، مقوله زمان‌بری بوده و هست و گاهی اوقات مثل خصوصی‌سازی استقلال و پرسپولیس همچنان در حد حرف باقی مانده است، واگذاری تراکتور در پروسه یکی، دو ماه به وقوع پیوست و اولین و آخرین خریدار این تیم یعنی محمدرضا زنوزی توانست اداره این باشگاه پرطرفدار را برعهده بگیرد. هر چند حرف و حدیث‌هایی درباره نحوه واگذاری این تیم وجود داشت اما مشکلات شدید مالی این تیم و انتظارات هواداران باعث شد که خیلی زود بخش خصوصی متوالی اصلی این باشگاه شود.
جالب بود که حتی بعد از خصوصی‌سازی نیز برخی از بازیکنان سرباز هم در این باشگاه همچنان به کارشان به عنوان سرباز ادامه دادند که با انتقاد برخی باشگاه‌ها این قضیه فیصله پیدا کرد.
آغاز کار زنوزی در باشگاه تراکتور توفانی بود و نحوه جذب مربی و بازیکنان نشان می‌داد که او قصد دارد در اولین سال حضورش، هواداران این تیم را به آرزوی دیرینه‌شان یعنی قهرمانی در لیگ برتر برساند.
زنوزی با حضور در رأس این باشگاه، جان بنجامین توشاک را به عنوان سرمربی تراکتور انتخاب کرد که مربی نامداری به حساب می‌آمد و مهره‌هایی مثل اشکان دژاگه، مسعود شجاعی، محمد طیبی، احسان حاجی‌صفی، لی اروین، یوکیا سوگیتا، انتونی استوکس و … را به خدمت گرفت اما در پایان لیگ برتر با ادامه همه حواشی گذشته در این تیم و از جمله غیبت برخی بازیکنان مؤثر تیم و تغییرات روی نیمکت، در نهایت تراکتور رده بهتری از پنجمی کسب نکرد و در نهایت با ناکامی لیگ هجدهم را به پایان رساند.
زنوزی در این فصل به اهدافش نرسید و البته قابل فهم از طرف هواداران بود و کسی انتظار بیشتری در اولین سال حضور او در تراکتور نداشت، هرچند خود زنوزی در همان سال اول حضورش، اهداف بلندپروازانه‌ای داشت که به آن نرسید.
قبل از شروع لیگ نوزدهم با حضور برخی بازیکنان و حضور سرمربی مثل ژرژ لیکنز در این تیم، برخی‌ها تراکتور را تیم کهکشانی لیگ نوزدهم می‌دانستند و البته خیلی هم بیراه نبود اما قبل از شروع لیگ لیکنز تراکتور را ترک کرد و مصطفی دنیزلی هدایت آنها را از ابتدای لیگ نوزدهم برعهده گرفت.
نتایج روزهای نخست لیگ برتر هم حاکی از این بود که تراکتور با توپ پر وارد مسابقات شده و به این راحتی میدان را به دیگر مدعیان نخواهد داد اما خیلی زود مشخص شد که تراکتور همچنان راه گذشته را پیش می‌رود و تکرار حواشی برای این تیم در خصوص برخی بازیکنان، جدال با برخی مدعیان و حتی نیمکت تیم باعث شد که تراکتور قبل از پایان نیم فصل اول لیگ نوزدهم، سرمربی‌اش را از دست بدهد.
طبق روال زنوزی انتظار می‌رفت که با جدایی دنیزلی، او به دنبال مربی سرشناس دیگری باشد اما با گذشت چند روز خبر خاصی نیست و ظاهراً تراکتور کارش را با ساکت الهامی ادامه خواهد داد.
برابر آنچه که از باشگاه به گوش می‌رسد اوضاع در این باشگاه خیلی خوب نیست و زنوزی انگیزه و توان گذشته را برای اداره باشگاه ندارد، تا جایی که در جلسه‌ای که در این باشگاه تشکیل شده، موضوع واگذاری باشگاه نیز مطرح شده و با استقبال زنوزی هم همراه شده است.
ظاهراً زنوزی در این تیم به آخر خط رسیده و با وجود هزینه‌های فراوان این تیم هنوز حتی به افتخارات و نتایج گذشته، نزدیک هم نشده است چه برسد به قهرمانی در لیگ برتر.
البته زنوزی در مصاحبه‌ای هم گفته بود: «من گفته بودم که بنده برای کشور، استان و شهرم هزینه‌هایی متقبل شدم تا هواداران خوشحال شوند، ولی وقتی افراد محدودی با صحبت‌هایشان این هزینه‌ها را نادیده بگیرند، طبیعی است که من عصبانی شده و اعلام کنم که با تداوم این رفتارها، تیم را به خود مردم تحویل می‌دهم. من هزینه می‌کنم که برای خود و شهر و کشورم عزت به دست بیاورم نه ذلت. یکی از کانال‌ها حرف‌های بی‌شرمانه و تأسف‌برانگیزی زده است.»
با این اوصاف بعید نیست که باز هم شاهد تغییرات در رأس مسئولین این تیم حداقل در پایان لیگ نوزدهم باشیم و ممکن است با انصراف فردی مثل زنوزی، تراکتور باز هم به روال دو سال گذشته باز گردد.
