رکورد‌هایی وجود دارند که شاید هرگز شکسته نشوند؛ از ۲۳ قهرمانی بزرگ سرنا ویلیامز، تا ۱۲ بار فتح اوپن فرانسه به دست رافائل نادال. این مطلب نگاهی است به پنج رکورد خارق‌العاده دنیای تنیس که شاید دست هیچ‌کس به آن‌ها نرسد.
۲۳ گرنداسلم سرنا ویلیامز
شاید هرگز سرنا ویلیامز دیگری را نبینیم. او ۲۳ بار فاتح گرنداسلم شده و این عناوین را در دو دهه گذشته کسب کرده است. از سال ۱۹۶۸ که تنیس حرفه‌ای شد، هیچ ورزشکار دیگری نتوانسته تا این حد قهرمانی گرنداسلم به دست بیاورد.
البته مارگارت کورت رکورد بیشترین گرنداسلم در طول تاریخ را دارد و ۲۴ بار فاتح این مسابقات شده است، اما این ورزشکار استرالیایی که این دستاورد را در سال‌های ۱۹۶۰ تا ۱۹۷۳ کسب کرد، هم در دوران آماتور فعالیت داشت و هم در دوران حرفه‌ای. ۱۱ قهرمانی او به اوپن استرالیا برمی‌گردد، در دورانی که بسیاری از بازیکنان حاضر نبودند سفری طولانی به استرالیا داشته باشند.
اینکه آیا ویلیامز به آمار کورت می‌رسد یا نه یکی از جذاب‌ترین ماجرا‌های سال ۲۰۲۰ خواهد بود. ویلیامز پس از به دنیا آوردن بچه‌اش به میادین برگشته و در چهار فینال بزرگ شکست خورده است.
او همچنین المپیک را در پیش دارد. هم سرنا و هم ونوس، خواهرش، به دنبال این هستند که رکوردشان را به ۵ طلای المپیک افزایش دهند. این دو خواهر تنها زنانی هستند که ۴ طلای تنیس المپیک را در کارنامه دارند.
سلطنت رافائل نادال بر اوپن فرانسه
اکثر ورزشکاران بیش از ۱۲ قهرمانی در دوران ورزشی خود کسب نمی‌کنند، چه برسد به ۱۲ قهرمانی در یک تورنمنت خاص، آن هم در یک گرنداسلم. بعید به نظر می‌رسد کسی چنین قدرت، استمرار و کلاسی داشته باشد که بتواند مانند نادال در این مسابقات بدرخشد. او از ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۹، توانسته ۱۲ بار قهرمان اوپن فرانسه شود.
این تنیسور فرانسوی بخت اول قهرمانی این مسابقات در ماه ژوئن هم هست. به این ترتیب او می‌تواند باز هم به قهرمانی‌هایش اضافه کند. در هر حال، بی‌تردید کسی نمی‌تواند در یکی از سخت‌ترین زمین‌های دنیا، رکورد او را جابه‌جا کند.
۱۲۵ بازی بدون شکست روی خاک رس
کریس اورت از آگوست ۱۹۷۳ تا مه ۱۹۷۹ روی خاک رس شکست‌ناپذیر بود. این تنیسور زن البته در سال‌های ۱۹۷۶، ۱۹۷۷ و ۱۹۷۸ در اوپن فرانسه شرکت نکرد، چرا که ترجیح داد در تیم جهانی تنیس حضور پیدا کند. او شش بار فاتح اوپن فرانسه شد و اگر در آن سال‌ها در این مسابقات شرکت می‌کرد، شاید به قهرمانی‌های بیشتری هم می‌رسید. در هر حال، او سرانجام در نیمه‌نهایی رم مقابل تریسی آستین شکست خورد.
۵۳ قهرمانی در سالن
در دوران کانرز، مسابقات داخل سالن به اندازه مسابقات فضای باز اهمیت داشت و در برنامه تنیسور‌ها قرار داشت. کانرز در داخل سالن بسیار عالی بود و ۵۳ بار در دهه‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ در این مسابقات قهرمان شد. او تنها یک قهرمانی بیشتر از جان مک‌انرو دارد. راجر فدرر ۲۶ بار داخل سالن قهرمان شده است و البته اگر فرصت بیشتری برای حضور در این مسابقات داشت، جام‌های بیشتری هم کسب می‌کرد.
طولانی‌ترین مسابقه
به نظر می‌رسد که رکورد طولانی‌ترین مسابقه هرگز شکسته نشود. بازی بین جان ایسنر آمریکایی و نیکولا ماهو فرانسوی در سال ۲۰۱۰ در ویمبلدون در طول ۳ روز برگزار شد و در مجموع ۱۱ ساعت و ۵ دقیقه به طول انجامید تا این رکورد را در اختیار داشته باشد. در آن مسابقه، ایسنر ست آخر را ۷۰-۶۸ برد و پیروز شد. حالا که در گرنداسلم‌ها، قوانینی وضع شده که ست پایانی طولانی نشود، احتمال شکسته شدن این رکورد کمتر هم شده است.
البته قوانین در اوپن فرانسه عوض نشده است؛ با این حال، طولانی‌ترین بازی اوپن فرانسه شش ساعت و ۳۳ دقیقه طول کشید. این بازی بین آرنو کلمان و فابریس سانتورو در سال ۲۰۰۴ برگزار شد.
