ماکس فون سیدو هنرپیشه سرشناس سوئدی در سن ۹۰ سالگی درگذشت.
ماکس فون سیدو بازیگر نامزد دو جایزه اسکار که نامش یادآور فیلم های شاخصی از اینگمار برگمان کارگردان هموطنش است، یکشنبه گذشته دار فانی را وداع گفت.
قد بلند و سیمایی که همیشه نوعی حالت غم انگیز را تداعی می کرد، از شاخصه های این بازیگر سوئدی بود.
فون سیدو پس از اولین همکاری اش با برگمان در نقش شوالیه آنتونیوس بلوک در «مهر هفتم» در سال ۱۹۵۷ به عنوان نماد مرد مدرن برگمان تبدیل شد و همچنین در ادامه در هالیوود و فیلم های بین المللی درخشش او آغاز شد.
بازی در فیلم های «پل فاتح» (۱۹۸۷) درامی از بیلی آگوست و «فوق‌العاده بلند و بیش از حد نزدیک» (۲۰۱۲) ساخته استیون دالدری برای او نامزدی در اسکار را به همراه داشت.
بازی در نقش عیسی مسیح در «بزرگترین داستان گفته شده» حماسه جنجالی سال ۱۹۶۵ جورج استیونز به عنوان نخستین حضور او در فیلمی آمریکایی بشدت دیده شد. «جن گیر» (۱۹۷۳) که او را نامزد گلدن گلوب کرد، «سه روز کندور» (۱۹۷۵)، فیلم جیمز باندی «هرگز نگو هرگز» (۱۹۸۳)، «هانا و خواهرانش» (۱۹۸۶)، «بیداری» (۱۹۹۰)، «گزارش اقلیت» (۲۰۰۲) و …. دیگر بازیهای به یاد ماندنی این بازیگر فقید هستند.
او یک بار در سال ۱۹۸۸ برای کارگردانی فیلمی با عنوان Katinka که یک درام عاشقانه بود، پشت دوربین رفت که پنج جایزه از چند جشنواره نیز به دست آورد.
آخرین فیلم او با نام «پژواک گذشته» Echoes of the Past به کارگردانی نیکلاتس دیمیتری پولوس در نوبت اکران است.
