من با ایشان سابقه همکاری در فیلم «ذبیح» و «سه تا جاهل» را داشتم. جمشید مشایخی اولین بار به سبب آشنایی که با گرشا رئوفی (برادر همسرش) داشت، بازی کردن در فیلم «سه تا جاهل» را پذیرفت و از همان جا همکاری ما آغاز شد.

سابقه آشنایی ما با یکدیگر تنها به همکاری در فیلم بازنمی‌گردد؛ جدا از اینکه ما در فیلم همکار یکدیگر بودیم، دوست خانوادگی نیز بودیم. شخصیت جمشید آنقدر دوست داشتنی و زیبا بود که باعث شد خاطرات بسیار زیبایی برای ما به یادگار باقی بماند. ایشان آدم بسیار متواضعی بود و رفتارش با همه بسیار متشخصانه بود. مرحوم مشایخی آدم اهل مطالعه‌ای بود و می‌توانستید  با او درباره مسائل مهم مخصوصا مسائل سینمایی صحبت کنید چون  بسیار روی موضوعاتی که مطرح می‌شد مسلط بود و به قدر کافی سواد داشت.

جمشید مشایخی آنقدر بزرگ بود که کارهایش بیانگر هنر و توانایی او در عرصه سینما، تئاتر و تلویزیون باشد و توضیح بیشتر من درباره هنر او زیاده گویی است. مشایخی از آن دسته از معدود هنرمندانی بود که مدت طولانی روی صحنه تئاتر و تلویزیون حضور داشت و جز هنرمندان پر کار و با کیفیت بود.

ممکن است در آینده بازهم بازیگری به توانمندی جمشید مشایخی متولد شود، هیچ چیز غیر ممکن نیست. شاید نشود جمشید مشایخی اما ممکن است بشود بازیگری مانند جمشید مشایخی با یک خصوصیات دیگر؛ هیچ چیز غیرممکن نیست و امیدوارم سینما هر روز موفق‌تر از روز گذشته خود باشد و شاهد یک مشایخی دیگر در سینمای ایران باشیم.

*یادداشت شفاهی به مناسبت اولین سالگرد درگذشت جمشید مشایخی