هنگامی که «اپل تی‌وی پلاس» برای پرداخت بیش از یک میلیون دلار دستمزد برای جنیفر انیستون و ریس ویترسپون برای هر قسمت برنامه «شوی صبحگاهی» موافقت کرد، این صعودِ سرعتی، معیاری برای پرداخت بالاترین دستمزدهای تاریخ در بخش برنامه‌های تلویزیونی قلمداد شد.
انیستون و ویترسپون عضو باشگاه یک میلیون دلاری جدید تلویزیون بودند اما عضویت در آن گروه خاص و گلچین به سرعت در حال گسترش است.
نیکول کیدمن در «۹ غریبه عالی» (Nine Perfect Strangers) محصول کمپانی «هولو»، جف بریجِز در «پیرمرد» ساخت کمپانی فاکس به سفارش «هولو»، دوباره! ویترسپون! و کری واشنگتن در «آتش‌سوزی‌های کوچک همه جا» محصول «هولو» و استیو کارِل در «نیروی فضایی» محصول «نت‌فلیکس» همچنین پرداخت حداقل یک میلیون دلار برای هر قسمت را برای صفحه کوچک تلویزیون در آخرین پروژه های خود تضمین کرده‌اند.
ورود ستارگان برجسته هالیوودی به سریال‌های تلویزیونی (و نه فقط پروژه‌های طولانی) پس از ساخت سریال «کارآگاه واقعی» در شبکه HBO در سال ۲۰۱۴، به شدت رونق گرفت. آن سال مَتیو مک‌کانِهی و وودی هَرِلسن برای نقش‌آفرینی در این سریال کوتاه ۸ قسمتی دستمزد قابل توجهی دریافت کردند و جنجالی که به دنبال آن به وجود آمد را به طرق مختلف خوب جلوه دادند و همین راهی برای ورود و تمایل دیگر هنرپیشگان به بازی در تلویزیون شد.
در مقایسه دستمزد این روزها با سال‌های پیش‌تر باید گفت که شش سال پیش مک‌کانِهی و هَرِلسن برای بازی در سریال «کارآگاه واقعی» ۲۰۰ هزار دلار دستمزد دریافت کردند.
در دوره‌ای که دستمزد یک میلیون دلاری به عنوان رقم جدید جا افتاده، ۵۰۰ هزار دلار را می‌توان به عنوان نرم پرداختی برای اغلب اَبَر ستاره‌های سایت‌های اینترنتی و تلویزیون‌های کابلی باکیفیت در نظر گرفت. تلویزیون در این شرایط اگر بخواهد ستاره‌ای را به خدمت بگیرد باید حداقل روی پرداخت ۵۰۰ هزار دلاری برای هر قسمت حساب برنامه‌ریزی کند.
ورای مساله پول، بحث انحصار طلبی در این مقوله مطرح می‌شود. برای نمونه ریس ویترسپون هنرپیشه معروف و پرکار همزمان در سریال «دروغ‌های کوچکِ بزرگ» محصول HBO، «شوی صبحگاهی» محصول اپل تی‌وی، و «آتش‌سوزی‌های کوچک در همه‌جا» محصول Hulu ایفای نقش می‌کند. یک مدیر تولید تلویزیونی در این مورد می‌گوید: جالب است که یک نفر همزمان بتواند در چند مجموعه باشد. با این وجود برای هر مجموعه باید یک ریس ویترسپون وجود داشته باشد! این مساله به بحث رقابت تلویزیون‌ها و دادن اعتبار به مجموعه‌شان بازمی‌گردد که بگویند ما یک سوپراستار را به خدمت گرفته‌ایم.
