چند سالی است که استفاده از بازیگران تکراری و تبعات منفی ناشی از آن و معرفی بازیگران جدید یکی از دغدغه‌های مهم سینماست و کمتر سینماگری برای معرفی چهره‌های جدید به دلایل مختلف ریسک می‌کند. البته که دود ریسک پذیر نبودن به چشم خودشان رفته تا جایی که بالا رفتن دستمزد‌ها توان فیلمسازی از اکثر آنها را گرفته و بیکار شده اند.

فیلم «راند چهارم» به کارگردانی علیرضا امینی دی ماه سال گذشته مقابل دوربین رفت که شکیلا سماواتی یکی از بازیگران تازه وارد سینما در این فیلم به عنوان نقش مکمل معرفی شده است. گفت‌وگویی را با این بازیگر ترتیب دادیم که در ادامه می‌خوانید.

چگونه پا به عرصه بازیگری گذاشتید و نحوه انتخاب شما برای نقش مکمل این فیلم چطور صورت گرفت؟

از ۱۳ سالگی کارم را از پشت صحنه تئاتر شروع کردم  و با تحصیل در رشته بازیگری ادامه دادم. البته در این فاصله نیز به عنوان بازیگر در چند نمایش حرفه‌ای روی صحنه رفتم. در این راه تلاش‌های فراوانی کردم و هیچ وقت نا امید نشدم و از پا ننشستم، چون هدفم مشخص بود و باید به آن می‌رسیدم. تئاتر کار می‌کردم، ورکشاپ‌های متعدد می‌رفتم، کتاب می‌خواندم، فیلم می‌دیدم، تمرین می‌کردم و … . از همه مهمتر به خودم ایمان داشتم و سعی می‌کردم با کیفیت کارم، اعتماد جلب کنم.

در تست‌هایی که آقای علیرضا امینی برای  بازی در فیلم «راند چهارم» در نظر گرفته بودند، حضور پیدا کردم و نهایتا انتخاب شدم که حتما باید این اقدام را ارج نهاد.

از نقشتان و اهمیت آن بگوئید؟

نقشم در این فیلم به شدت در روند داستان تاثیرگذار و دراماتیک بود و می‌توان آن را دنبال کرد و به نوعی من را به هدفم رساند، چون همیشه می‌گفتم امیدوارم با اولین حضورم نقشی را ایفا کنم که در فکر‌ها ماندگار شود.

کار کردن با علیرضا امینی چگونه است؟

کار کردن با علیرضا امینی به عنوان کسی که مولف است و می‌داند چه می‌خواهد و کاملا حرفه‌ای با موضوع برخورد می‌کند می‌تواند برای هر علاقه‌مند سینما جذاب و در ادامه راهش تاثیرگذار باشد. به شخصه تمام آثارشان را دنبال می‌کردم و علاقه فراوانی به آن‌ها داشتم و شکر می‌کنم که اولین کار جدی ام را با ایشان انجام دادم.

امینی دقیقا می‌داند از بازیگرش چه می‌خواهد و به درستی آنها را هدایت می‌کند و با روانشناسی کامل پیش می‌برد. این موضوع را به جز سر صحنه در کلاس هایش نیز اعمال می‌کرد.

این فیلم به چه موضوعی می‌پردازد؟

اصل نگاه فیلم به تنهایی آدم‌ها بر می‌گردد و نوع مواجهه‌ای که با آن دارند و این برای من به شدت جذاب بود. در این فیلم شاهد بازیگرانی هستیم که نقش‌های متفاوتی را ایفا کردند و در کنار قصه‌ای جذاب و کارگردانی خوب و کلا گروهی بی حاشیه و حرفه‌ای کاری رقم زدند که در نمایش‌های آن خواهیم دید.

از دیگر نکات مثبت و ارزشمند فیلم به خصوص برای من، همبازی شدن با جمشید هاشم پور و دیگر بازیگران باتجربه‌ای بود که نشان دادند چرا محبوب و ماندگار و حرفه‌ای هستند. عوامل پشت دوربین به خصوص مرتضی غفوری مدیر فیلمبرداری واقعا حمایت و راهنمایی کردند که از آن‌ها نیز تشکر می‌کنم.

مشکل‌ترین بخش ورود بازیگران مستعد به عرصه سینما و نشان دادن توانایی‌های خود، چیست؟

همیشه از دسته آدم‌هایی بودم که نسبت به این جریان اعتراض داشتم و دارم نه فقط به خاطر خودم بلکه به خاطر استعداد‌های فراوانی که پشت در مانده اند و کمتر کسی مانند علیرضا امینی این ریسک و گذشت را دارد که آنها را معرفی کند. استفاده از بازیگران تکراری، ریسک پذیر نبودن تهیه کننده و سرمایه گذار در شرایط اقتصادی کنونی، اعتماد نداشتن و ریسک کافی از سوی کارگردان، بالا رفتن تعداد افراد خواهان بازیگری (فارغ از کیفیت کارشان)، رابطه‌ها، نبودن بستر لازم برای اثبات افراد مستعد و… مشکلات عمده معرفی نشدن چهره‌های جدید است.

یکی از آسیب‌های این موضوع، به ورطه تکرار افتادن فیلم‌ها با نقش‌های تکراری و دفع مخاطب است و البته جایگاه کنونی بازیگران فعلی نیز به مخاطره افتاده، چون شرایطی برای بروز همه توانایی‌های خود ندارند. به نظرم بهترین اتفاق، تلفیق بازیگران قدیمی‌تر و باتجربه‌تر در کنار مستعد‌ها و جدیدتر‌ها است، در این صورت برگه‌ای جدید برای سینما باز می‌شود. فارغ از این بحث‌ها، به نظر من فیلم خوب بیشترین حرف را به نسبت بازیگر می‌زند، چون فیلم‌هایی داشتیم که از بازیگران مطرح بهره برده، اما چون فیلم خوبی به لحاظ محتوا و موضوع و پرداخت نبوده دیده نشده است. در نتیجه فیلم‌ خوب در کنار بازیگر توانمند و نه لزوما چهره، می‌تواند موفق باشد.

دورنما و نقشه راهتان از ابتدا تا زمان شهرت و پس از آن چیست؟

قطعا روند تئاترم را پیش می‌برم و همیشه درکنارم خواهد بود، چون بازیگر را تربیت می‌کند و به روز نگه می‌دارد. در حوزه سینما هم، چون در ابتدای راه هستم هنوز به آن فکر نکرده ام. اما اگر قرار است زود فراموش و تمام بشوم ترجیح می‌دهم نباشم؛ یعنی دلم نمی‌خواهد به صرف حضورم در سینما در این راه قدم بگذارم. در مجموع تمایل دارم با کارگردان‌ها و بازیگران بزرگ و حرفه‌ای کار کنم و انتخاب‌های درستی داشته باشم.

به عنوان بازیگری جوان از بزرگان و تصمیم گیرنده‌های سینما در جهت فراهم آوردن بستری مناسب در معرفی شدن افراد مستعد چه خواسته‌ای دارید؟

نگذارند این عزیزان توانمند، بسوزند و سرخورده شوند، چون دیدن و معرفی آنها قطعا روی سینما تاثیر مثبت می‌گذارد.

پیشنهاد شما برای علاقه‌مندان ورود به این حوزه چیست؟

دانشگاه شما را در جریان و بستری می‌اندازد که دائما با آدم‌های دغدغه‌مند این حوزه سروکار دارید، کتاب می‌خوانید و به سوادتان اضافه می‌شود، چون واقعا سواد بالاترین حرف را در این رشته می‌زند و به شخصه دانشگاه رفتن را پیشنهاد می‌کنم. البته کار کردن در تئاتر قبل از ورود به سینما هم نیاز است و آموزشگاه‌های سینمایی معتبر نیز می‌تواند کمک کننده باشد.