در تمرینات فصل پیش استقلال بیش از هزار هوادار سکوهای ورزشگاه نفت تهرانسر را پر کردند و برای اولین بار بانوان هم توانستند دقایقی از تمرین را ببینند.
این آخرین باری بود که هواداران استقلال به صورت رسمی در تمرین حاضر شدند و تماشاگر تمرین آبیپوشان تهرانی بودند و بعد از آن شاهد حضور قاچاقی چند هوادار در تمرین بودیم. البته تمرینات برای همه بسته بود و تنها پیش از شهرآوردهای رفت و برگشت خبرنگاران توانستند روند آمادهسازی بازیکنان را از نزدیک تماشا کنند.
روند این تمرینات پشت درهای بسته از زمان سرمربیگری علیرضا منصوریان شروع شد. در ابتدای حضور او بیش از ۲ هزار نفر تمرینات استقلال را از نزدیک تماشا میکردند و جو پرانرژی در تمرینات شاهد بودیم، اما به محض کسب نتایج ضعیف استقلال تمرینات به پشت درهای بسته رفت و این روند تا به امروز ادامه دارد.
استقلالیها برای فصل آینده دو زمین تمرین اختصاصی آماده کردند که یکی از آنها زمین چمن مجموعه انقلاب است و دیگری زمین شماره دو ورزشگاه آزادی که هر دو زمین امکان میزبانی از هواداران را ندارند و این یعنی تمرینات فصل بعد استقلال هم پشت درهای بسته ادامه مییابد و هواداران از تماشای بازیکنان محبوب تیمشان محروم خواهند بود و نمیتوانند حتی یک امضا یا عکس یادگاری با آنها بگیرند.
مربیان استقلال برای حفظ آرامش تیمشان تمرینها را دور از چشم هواداران و خبرنگاران برگزار میکنند، اما آیا این حفظ آرامش به تیم کمک میکند؟ در زمان سرمربیگری برانکو ایوانکوویچ تمرینات پرسپولیس همیشه با حضور هواداران و خبرنگاران بود و تنها تمرینات تاکتیکی ماقبل بازی پشت درهای بسته برگزار میشد.
بهترین تیم سالهای اخیر ایران مقابل چشم صدها نفر آماده میشد و در بازیهایش پیروز بود، اما استقلال مخفی شده میباخت و کلی هم حاشیه داشت. تمرین در حضور هواداران شرایطی را ایجاد میکند که بازیکن به خودش اجازه اشتباه را نمیدهد و تمام تمرین را مجبور است با تمام توان انجام دهد تا برچسب کمکاری به او نزنند.
ارتباط نزدیک با خبرنگاران هم حواشی تیم را کم میکند، چون خبرنگاری که به بازیکنان و کادر فنی نزدیک است کمتر فرصت بررسی حواشی را دارد و اصلاً بازیکنان در حضور خبرنگاران جرأت حاشیهسازی در تمرین را ندارند. بر خلاف نظر مربیان ایران باید گفت تمرین پشت درهای بسته مزیت خاصی ندارد و حضور حداکثری هواداران و خبرنگاران به تیم انگیزه و روحیه میدهد.