به گزارش دیدار امروز،تندیس علی نصیریان با حضور فاطمه معتمدآریا، رضا کیانیان و مهران عباسی (مدیرعامل موزه سینما) در تالار معاصران موزه سینمای ایران رونمایی شد. تندیس علی نصیریان بر اساس نقش‌آفرینی این بازیگر پیشکسوت در فیلم سینمایی کمیته مجازات برگرفته از سریال هزاردستان علی حاتمی ساخته شده است.
به گزارش روابط عمومی موزه سینما، علی نصیریان بعد از رونمایی از تندیسش در تالار معاصران موزه سینما گفت: حس خوبی از این تندیس به من منتقل شد و از موزه سینمای ایران برای ساخت آن بسیار سپاسگذارم.
وی با یادی از زنده یاد علی حاتمی، خاطرنشان کرد: یادم می‌آید علی حاتمی به من گفت دلم می‌خواهد هزاردستان آلبومی از خودت، کشاورز، انتظامی، رشیدی و مشایخی شود و این جمله من را برای پذیرفتن نقش ابوالفتح صحاف مشتاق‌تر کرد. دو ماه در گرمای تابستان سر فیلمبرداری برای این نقش بودم. این شخصیت، یک صحاف بود که بیماری سل داشت و به خاطر همین بیماری از همسرش جدا شد که این سکانس برای من بسیار جذاب بود و احساس خوبی داشت.
وی ادامه داد: علی حاتمی اعتقاد زیادی به صدای دوبلور بر روی شخصیت‌های فیلم‌هایش داشت و می‌گفت دوبلورها به کیفیت شخصیت‌ها اضافه می‌کنند. ناصر طهماسب، دوبله بسیار خوبی برای دو نقش من در هزاردستان و کمال‌الملک داشت؛ حتی خودش سر صحنه می‌آمد و نگاه می‌کرد زیرا من ترکی بلد نبودم. البته من معتقدم که بهتر است بازیگر خودش صحبت کند زیرا یک بُعد از شخصیت، بیان و صدا است که اگر آن را از بازیگر بگیریم به کیفیت لطمه می‌زند.
نصیریان درباره همکاری‌اش با کارگردان‌های دیگر نیز توضیح داد: شیوه‌ای که برای کارم دارم این است که نظراتم را از وقتی متن را می‌خوانم با کارگردان در میان می‌گذارم و درباره فیلم‌های حاتمی نیز به همین شکل بود. البته مرحوم حاتمی خیلی دخالت نمی‌کرد و دست ما را باز می‌گذاشت. اینکه چطور بازی کنیم مربوط به خود بازیگر است و اغلب کارگردان‌ها رئوس و دیالوگ‌ها را کنترل می‌کنند. بازیگری، کاری خلاقانه است که در ابتدا بازیگر باید شخصیت را تجسم کند و ابعاد دیگر آن، صدا و لحن است.
نصیریان درباره همکاری و مراوداتش با چهره‌های ماندگار از جمله انتظامی، کشاورز، رشیدی و مشایخی نیز گفت: هیچ وقت بین من و همکارانم رقابتی وجود نداشت. یکی از نکته‌های مهم این بود که هیچ‌وقت با هم وارد حاشیه نمی‌شدیم. همیشه باهم کار می‌کردیم و درباره نقش‌هایمان حتی با هم مشورت می‌کردیم. من معتقدم نکته‌یابی‌ها در گفتگو به‌وجود می‌آید، زیرا با گفتگو روابط نزدیک‌تر می‌شوند. درست است که مدرسه بازیگری و کلاس تئاتر رفتم، اما این‌ها درمان درد من نبودند. درمان من نشستن با برخی آدم‌ها از جمله فرخ غفاری، فریدون رهنما، منوچهر انور و داوود رشیدی بود که از آنها بسیار آموختم.
نصیریان با بیان اینکه سینما را از داریوش مهرجویی یاد گرفته است، گفت: مهرجویی بسیار باسواد است و من در چند فیلم او حضور داشتم. یکی از باسوادترین، خلاق‌ترین و کاربلدترین کارگردان‌ها است و به گردن سینمای ایران حق دارد. من در اثر تلویزیونی «گاو» حضور داشتم که با فیلمی که مهرجویی ساخت بسیار متفاوت بود؛ زیرا فیلم مهرجویی بسیار خلاقانه ساخته شد و با غلامحسین ساعدی فیلمنامه جدیدی نوشتند.
در ادامه، فاطمه معتمدآریا رئیس صنف بازیگران سینمای ایران اظهار کرد: در حرفه بازیگری، من شاگرد استاد نصیریان هستم. علی نصیریان نماینده یک نسل تکرارنشدنی در بازیگری است. بخش عظیمی از آن مربوط به دوره خاص بازیگری و بخش مهم‌تر مربوط به خودشان و نسلی است که به این حرفه هویت و شخصیت دادند؛ یعنی از هیچ، چیزی ساختند که شبیه تخت جمشید برای ما در تاریخ فرهنگمان ارزشمند است و مانند یک بنای تاریخی پایه‌هایی را گذاشتند که درحال حاضر من هم به عنوان یک بازیگر شناخته می‌شوم.وی افزود: علت موفقیت، محبوب بودن و استثنایی بودن آن نسل، روش، نگرش و پذیرششان از این حرفه است که مثل یک اثر تاریخی ، بنایی را برای ما گذاشتند که بسیار ارزش دارد. نمیشود نقشی از علی نصیریان را نام ببریم و آن را دوست نداشته باشیم. وقتی می‌گوییم ایشان نماینده یک نسل تکرارنشدنی است، به این دلیل است که نمی‌توانیم نقشی را پیدا کنیم که ایشان بد انجام داده باشد.
رضا کیانیان از دیگر میهمانان این برنامه نیز گفت: در ابتدا خوشحالم که برای رونمایی از تندیس استاد نصیریان از من دعوت شد و با افتخار در این مراسم حضور پیدا کردم. جدای از همه ارزش‌هایی که علی نصیریان دارد، خودش را به عنوان یک انسان بسیار دوست دارم.
این بازیگر ادامه داد: در فیلم «مسخره‌باز» افتخار داشتم و در خدمت ایشان بودم و اتفاقاتی را دیدم که در سال‌های اخیر کمتر دیده می‌شود؛ اتفاقاتی که برای نسل ایشان و نسل ما وجود داشت و کم کم درحال محو شدن است. ایشان همیشه زودتر سرصحنه حاضر بود و می‌دانست باید چه کاری انجام بدهد. همیشه شادابی و طراوت خود را حفظ می‌کرد و اگر با او صحبتی می‌کردیم، درباره بازیگری و سوابقش بود که از او بسیار آموختیم.
وی افزود: بازیگرانی داریم که از قبل از انقلاب تا به امروز یک نقش را تکرار می‌کنند، شیرین و دوست داشتنی هم هستند اما زمانی که چهره‌شان به هم می‌ریزد، دیگر نمی‌توانند بازی کنند. عده‌ای هم هستند که بازیگرند و چهره و قد آنها در بازی‌شان اهمیت ندارد؛ به همین دلیل هرچه‌قدر سنشان بگذرد، باتجربه‌تر و جا افتاده‌تر می‌شوند. نصیریان از جوانی بازی می‌کرد و هنوز هم بازی می‌کند و هیچ فردی به سن ایشان کار ندارد؛ یعنی الان که بازی می‌کند همان آقای نصیریان است و ۴۰سال پیش هم که بازی می‌کرد، باز هم علی نصیریان بود.
کیانیان تأکید کرد: متأسفانه با بعضی بازیگران پیشکسوت بازی نکردم و غم آن بر دلم باقی مانده است و خیلی دوست داشتم بازی کنم.
