با شیوع کرونا فصل جدیدی از زندگی انسان‌ها رقم خورد و بشر تجربیاتی را پشت سر گذاشت که شاید هیچگاه تصورش را هم نمی‌کرد. در این ایام مواردی را به چشم دیدیم که به گفته برخی شاید تنها در فیلم‌های آخرالزمان انتظارش را می کشیدیم و اینکه بخواهیم این صحنه ها را روزی با چشمان خودمان در دنیای واقعی هم ببینیم تقریبا دور از انتظار بود.
در ابتدا خلوتی خیابان‌ها و سکوت عظیم کلان شهرهای دنیا تنها راه حل پیشنهادی برای مقابله با ویروسی بود که هر روز رنگ عوض می کند اما با پایان یافتن موج اول، سازمان بهداشت جهانی استفاده از ماسک را یک راه‌حل حتمی برای کاهش شیوع کرونا معرفی کرد و با رسانه‌ای شدن این موضوع، استفاده از ماسک رفته رفته به یک قانون و در ادامه به یک فرهنگ تبدیل شد.
حالا استفاده از ماسک در بسیاری از کشورها یک قانون اجباری است و فرد در ازای رعایت نکردن آن باید جریمه های سنگینی هم بپردازد. و اینگونه بود که این روزها تماشای چهره هایی با ماسک حتی در عکس های خبری عادی تر از چهره هایی است که بدون ماسک مقابل دوربین قرار می گیرند. این مقوله خوراکی جدید برای عکاسانی است که از آن همان ابتدای شیوع کرونا، فصلی جدید از فضای حرفه ای را تجربه کردند.
در این مدت حتی چهره های سیاسی و سلبریتی ها به انتشار تصاویری با ماسک در فضای مجازی اقدام کردند تا به نوعی مردم را به رعایت این زنجیره دعوت کنند.
عکاسان نیز با سوژه قرار دادن آنها پرتره هایی با ماسک را ثبت کردند که اگرچه هویتشان چندان هم مشخص نیست اما روزگاری بخشی از تاریخ خواهند شد و این برهه زمانی را به آیندگان نشان خواهند داد.
خبرنگار ایسنا در همین راستا با یلدا معیری ـ عکاس ـ گفت وگویی داشته است.
او معتقد است: بزرگترین حُسن همه گیر شدن ماسک زدن، این است که دیگر کسی نمی‌تواند جلوی عکاسان را برای ثبت عکس بگیرد ولی چنین جریاناتی تأثیر چندانی در آینده نخواهد داشت؛ چون یک جریان مقطعی است که با از بین رفتن کرونا به فراموشی سپرده خواهد شد. تنها عکس‌هایی که به ثبت رسیده‌اند در آینده بیانگر این برهه تاریخی خواهند بود.
ادامه داد: چنین جریانی را می‌توان با سال ۱۹۱۸ در ایالات متحده امریکا مقایسه کرد که با توجه به تصاویری که از آن زمان باقی مانده است، مردم به علت شیوع آنفولانزا ماسک به صورت زده‌اند. در تصاویر می‌بینیم که افرادی اعم از پلیس، دکتر و خبرنگار برای جلوگیری از ابتلا به این ویروس ماسک به صورت زده‌اند.
معیری درباره تأثیر کلی کرونا بر عکاسی گفت: این بحران در عکاسی تأثیر منفی داشته است؛ زیرا نتیجه آن برای عکاسان کم کاری و انزوا بوده است؛ به خصوص در حوزه مستند اجتماعی که من روی آن کار می‌کنم. از طرفی به نظر من مقوله ماسک و یا فاصله گذاری اجتماعی به آسیب رسیدن به این حوزه کمک می‌کند؛ زیرا همه چیز یکنواخت شده و آدم‌ها از هم گریزانند.
«آیا خود شما در این مدت کار کردید؟»پاسخ داد: نه، هیچ بخشی از این جریان برایم جذاب نبوده و نخواهد بود؛ جز تعدادی از تصاویر خاکسپاری جانباختگان؛ البته این اتفاق به شخصیت من هم برمی‌گردد؛ چون اصلا یک شخصیت مجازی نیستم بلکه حقیقی و فیزیکی هستم به همین دلیل در این مدت خیلی کلافه شدم و حال خوبی ندارم. از طرفی این اتفاق آدم‌ها را از هم دورتر کرد و اتفاقات خوبی را رقم نزد.
معیری در پایان گفت: البته در این مدت یک نمایشگاه حضوری در رشت برگزار کردم که بازخوردهای خیلی منفی گرفتم که چرا در فضای مجازی برگزار نکردم ولی حقیقت این است که بین فضای مجازی و حقیقی فاصله زیادی است.
