سوسن پرور از بازی در فیلم بوتاکس در یک نقش جدی گفت و تاکید کرد:راستش من به این موضوع فکر نمی‌کنم که کارنامه هنری‌ام را پربار کنم یا بخواهم قدرت بازیگری‌ام را به مخاطبان نشان بدهم. آنچه برای من مهم است خوشحال بودن است، اینکه از بازی یک نقش لذت ببرم. ولی با این موضوع موافق هستم که بازیگران کمدی در سینمای ایران با اجرای نقش جدی بیشتر دیده می‌شوند.
سوسن پرور بازیگر شناخته شده کمدی است. او با سریال «بزنگاه» رضا عطاران در سال ۱۳۸۷ شناخته شد و بعد از آن هم در فیلم‌ها، مجموعه‌ها و برنامه‌های کمدی و طنز بیشتر حضور پیدا کرد. حالا بعد از سال‌ها، او برای اولین بار در یک نقش جدی در فیلم داستانی بلند «بوتاکس» به کارگردانی کاوه مظاهری ظاهر شده است. فیلمی که به گفته خودش، ایده آل او در بازیگری بوده است. البته پیشنهاد نقش اکرم و بازی در این فیلم داستان شنیدنی دارد که در در ادامه این مصاحبه که با ایسنا انجام شده است،می‌خوانید.
+ در مورد حضورتان در پروژه «بوتاکس» بگویید. با توجه به عکس‌های شما در این فیلم به نظر می‌رسد شما به سراغ یک نقش جدی رفته‌اید، چه چیزی در وهله اول شما را ترغیب به قبول این نقش کرد؟
این نقش جدی بود که به سراغ من آمد، یعنی اینکه قبلاً به این موضوع فکر نکرده بودم. در ابتدا که فیلم‌نامه برای من فرستاده شد و آن را خواندم، تصور کردم کارگردان نقش کوتاهی که در فیلم‌نامه وجود داشت را برای من در نظر گرفته است. چون این نقش موقعیتی داشت که می‌توانستم آن را کمدی اجرا کنم. به‌خصوص که به‌طورمعمول وقتی موقعیت کمدی در فیلم‌نامه‌ها نوشته می‌شود، بیشتر بار کمیک شدن آن موقعیت بر دوش بازیگر است. بنابراین فکر می‌کردم من را برای اجرای آن نقش انتخاب کرده‌اند و نام شخصیت را اشتباه به من گفته‌اند. بعد که متوجه شدم واقعاً مرا برای نقش اکرم در نظر گرفته‌اند، تعجب کردم. به این دلیل که ریسک بسیار بالایی داشت، مردم بسیار سخت چهره‌ای که در کمدی شناخته‌شده است را در کار جدی می‌پذیرند. حتی خاطرم هست وقتی با آقای مظاهری گپ می‌زدیم به او گفتم ابتدا دور خوانی اولیه را انجام بدهیم، شاید که پشیمان بشوید. اما درنهایت در این پروژه ماندگار شدم. البته پذیرش این نقش اصلاً برایم راحت نبود. بسیار پافشاری کردم که شما می‌توانید بازیگر بهتری را برای این نقش انتخاب کنید، چون نگران بودم. درهرصورت هم کمدی در خون من وجود دارد و هم اینکه من به‌عنوان بازیگر کمدی شناخته می‌شوم. ولی بالاخره اتفاق افتاد.
+ شما به‌عنوان بازیگر کمدی شناخته می‌شوید، فکر می‌کنید ایفای نقش‌های متفاوت و جدی چه تأثیری در کارنامه بازیگری شما دارد؟ آیا شما هم بر این باور هستید که بازی بازیگران کمدی زمانی در سینمای ایران دیده می‌شود که نقش جدی بازی می‌کنند؟
به نظرم تجربه بسیار فوق‌العاده ایست. مثل این است که شما در حال طی مسیری هستید، اگر همه این مسیر سربالایی یا سرپایینی باشد، خسته‌کننده می‌شود ولی اگر این مسیر متنوع باشد، هم سربالایی داشته باشد و هم سرپایینی، بیشتر لذت می‌برید. عمده لذت بازیگری هم در اجرای نقش‌های متفاوت است. اتفاقی که برای من کمتر می‌افتد، چون ما بیشتر کلیشه پرور هستیم. یعنی جدای از اینکه حیطه کمدی همچنان برای من ماندگار است، نقش‌هایی هم که در این حیطه به من پیشنهاد می‌شود، بسیار شبیه به هم هستند. به همین دلیل سخت است که به‌عنوان یک بازیگر تفاوت در اجرای آن‌ها ایجاد کنید. البته در تئاتر بیشتر تجربه بازی نقش جدی را داشته‌ام ولی در بحث تصویر فقط یک‌بار قبل از فیلم «بوتاکس» در سریال «روزگار قریب» آقای کیانوش عیاری چند سکانس دوست‌داشتنی، اما مختصر و مفید به شکل جدی بازی کردم. تجربه بازی در نقش اکرمِ فیلم «بوتاکس» برایم بسیار جذاب بود.
راستش من به این موضوع فکر نمی‌کنم که کارنامه هنری‌ام را پربار کنم یا بخواهم قدرت بازیگری‌ام را به مخاطبان نشان بدهم. آنچه برای من مهم است خوشحال بودن است، اینکه از بازی یک نقش لذت ببرم. ولی با این موضوع موافق هستم که بازیگران کمدی در سینمای ایران با اجرای نقش جدی بیشتر دیده می‌شوند. مثلاً وقتی‌که رضا عطاران یا مجید صالحی یک نقش تراژیک بازی می‌کنند، ما که پیش‌ازاین بازی‌های کمدی آن‌ها را دیده‌ایم از این تفاوت به شعف می‌آییم و قابلیت‌های متفاوت بازیگری آن‌ها را می‌بینیم. این موضوع کلاً جذاب است که بتوانید کلیشه‌ها را تغییر بدهید. طبیعی است که باعث بیشتر دیده شدن هم می‌شود. ولی در کل اینکه بازیگران کمدی در فیلم‌های کمدی کمتر موردتوجه قرار می‌گیرند به دلیل کیفیت آثار کمدی ماست. چون کارهای کمدی که ساخته می‌شود بیشتر وابسته به بانمک بودن بازیگر هستند. البته می‌توانم بگویم امروز کمدی به سمت خوبی رفته است و فیلم‌هایی ساخته می‌شود که می‌توانیم آن‌ها را به عنوان نمونه خوب مثال بزنیم، مانند فیلم «مصادره» که می‌شود به بازی همه بازیگران آن نمره خوبی داد. درواقع اگر کیفیت سینمای کمدی بالا برود بازیگر کمدی نیاز نیست که نقش جدی بازی کند تا دیده شود.
+ کاوه مظاهری کارنامه قابل دفاعی در ساخت فیلم کوتاه و مستند دارد، ولی «بوتاکس» اولین فیلم بلند اوست. چه نکاتی باعث شد تا با او همکاری کنید؟ این همکاری چطور بود؟
درواقع این شخصیت کاوه مظاهری بود که باعث شد دلم بخواهد در فیلم «بوتاکس» بازی کنم. می‌خواستم با کاوه مظاهری کار کردن را تجربه کنم. اولین چیزی که همکاری با او را برای من جذاب می‌کرد این بود که او با انتخاب من برای نقش اکرم ریسک بزرگی می‌کرد. او شخصیت اصلی فیلمش را به من که یک بازیگر شناخته‌شده کمدی هستم داد. نقشی که بسیار دور از من بود. برایم جذاب بود که او چه چیزی در من دیده است که مرا برای این نقش انتخاب کرده است و چنین مسئولیت بزرگی را به من داده است. این نکته‌ای است که هنوز هم از او درباره‌اش سؤال می‌پرسم ولی جوابش مرا قانع نمی‌کند.
روزهای اول چیزی از همکاری با کاوه مظاهری نمی‌دانستم بیشتر تفاوت نقش برایم جذاب بود، ولی بعد متوجه شدم چقدر همکاری با او فوق‌العاده است، او برای بازیگر وقت زیادی می‌گذارد، اهل گفت‌وگو است و آن‌قدر با من درباره‌ی شخصیت اکرم حرف زد تا توانستم خودم را در این نقش رها کنم. رابطه خوبی که بین من، او و اکرم وجود داشت باعث شد تا اعتمادبه‌نفس کافی برای ارائه نقش را داشته باشم. میزان اعتماد او به من باعث شد به شعف بیایم و تلاش کنم تا بیشتر از بهترین خودم را ارائه دهم تا باور او را خدشه‌دار نکنم. نمی‌توانم این همکاری را توصیف کنم، فقط می‌توانم بگویم روزهایی که در این فیلم به اجرای نقش پرداختم از عمر من حساب نمی‌شود. چون برای من پر از ایده‌آل در بازیگری بود. هر بازیگری رؤیایی دارد، ایده‌آلی دارد و این رؤیا و ایده‌آل برای من در «بوتاکس» اتفاق افتاد. من لذت اصلی‌ام را در زمان فیلم‌برداری برده‌ام.
+ شما تنها بازیگر شناخته‌شده فیلم «بوتاکس» هستید، آیا این موضوع در بازی شما تأثیرگذار بود و مسئولیت شما را نسبت به گروه افزایش داد؟
راستش تا همین لحظه که این سؤال را پرسیدی، به این موضوع فکر نکرده بودم که من تنها بازیگر شناخته‌شده فیلم «بوتاکس» هستم. به نظر من همه در این پروژه بهترین بودند و هیچ تفاوتی با من نداشتند. من قضاوت کردن آدم‌ها را بر اساس اینکه چقدر شناخته‌شده هستند دوست ندارم و همه‌ی تلاشم را همیشه می‌کنم تا در هنگام فیلم‌برداری کسی فکر نکند خودم را متفاوت از بقیه می‌بینم. به نظرم همه‌ی ما، آنجا بودیم تا بهترین خودمان را ارائه دهیم و این نکته‌ای که درجه هرکسی را مشخص می‌کند. همکاری با همه در «بوتاکس» برای من جذاب بود.
+ شما بازیگری هستید که از گریم‌های متفاوت نمی‌ترسید. بهتر بگوییم گریم‌هایی که زیبایی شما را پنهان می‌کنند، موقعیتی که بسیاری از بازیگران آن را نمی‌پذیرند. در عکس‌های پروژه «بوتاکس» هم، چنین گریمی از شما نمایان است. چطور از ایفای نقش‌هایی این‌چنینی نمی‌ترسید؟ تاکنون چه بازخوردهایی از مخاطبان گرفته‌اید؟!
فقط می‌توانم بگویم نمی‌ترسم. شاید به این دلیل که بازتابی که قرار است گریم از من ایجاد کند، برایم ترسناک نیست. اصلاً برایم مهم نیستند که بگویند سوسن پرور خودش زشت است یا در این نقش زشت شده است. به این دلیل که ما قیافه خودمان را انتخاب نمی‌کنیم. هرکدام با قیافه‌ای به دنیا می‌آییم، بنابراین خوشگلی یا زشتی امتیازی به من نمی‌دهد. آنچه به من امتیاز می‌دهد کیفیت بازیگری من است. چون آن را کسب کرده‌ام. حتی به نظر من زشت شدن برای یک نقش بسیار شیرین است، من چنین تجربه‌ای را در سریال «بزنگاه» داشتم. مهم این است که یک بازیگر بتواند نقش‌های متفاوتی بازی کند.
عکس‌های تست گریمم را که در صفحه مجازی‌ام گذاشتم، بسیار بازخوردهای خوبی از دوستان، همکاران و مردم گرفتم. مردم هم واکنش خوبی نسبت به عکس‌ها داشتند. همه خوشحال بودند که من تجربه سینمایی‌ام را با یک جایگاه جدی و سنگین و یک نقش یک تجربه می‌کنم. اصلاً منتظر چنین بازخوردی نبودم.
+ آیا شما نسخه تمام‌شده فیلم را دیده‌اید؟ پیش‌بینی شما از استقبال منتقدان و مخاطبان چیست؟
بله فیلم را دیدم. من در این حرفه یاد گرفته‌ام که چیزی را پیش‌بینی نکنم. چون کار ما غیرقابل‌پیش‌بینی است. فقط می‌توانم بگویم «بوتاکس» فیلمی است که من عاشقانه دوستش دارم و در آن عاشقانه بازی کردم. چون بعد از سال‌ها، من در این فیلم حسی بازی کردم. سال‌ها بود که مخصوصاً در تصویر فقط تکنیکی بازی می‌کردم و همیشه می‌دانستم که از من چه بازی می‌خواهند. نقش اکرم برایم متفاوت بود و من از اجرا کردن آن ترس داشتم. تنها آرزویی که برای این فیلم دارم این است که امیدوارم بدرخشد.
«بوتاکس» اولین فیلم بلند کاوه مظاهری است که پخش بین‌المللی آن به تازگی آغاز شده است. بخش‌هایی از این فیلم که ساخت آن در سال گذشته به اتمام رسید در آلمان فیلم‌برداری شده است.
سوسن پرور، مهدخت مولایی، سروش سعیدی، محسن کیانی و مرتضی خانجانی از بازیگران فیلم «بوتاکس» هستند.
در خلاصه داستان این فیلم آمده است: «اکرم و آذر به همه می‌گویند که برادرشان قاچاقی به آلمان رفته و فعلاً ازش خبری ندارند. به‌مرور این «دروغ» در ذهن اکرم به یک واقعیت تبدیل می‌شود، تا حدی که شبانه‌روز را در انتظار برگشتن برادرش از آلمان، سپری می‌کند.»
فیلم «بوتاکس» تولید مشترک ایران و کاناداست و با سرمایه‌گذاری محسن کیانی، ساسان سعیدی، کاوه مظاهری، سروش سعیدی و گروه همراهان اندیشه ققنوس ساخته شده است.
