علی تصدیقی، کارگردان فیلم «۱۳ سالگی» گفت: فیلمسازی رویای شخصی من است
علی تصدیقی، مدیر جلوه‌های ویژه و اصلاح رنگ فیلم‌های سینمایی و سریال‌های بسیاری بوده است. او در طی سال‌های حضورش در این حوزه استودیویی را هم با عنوان «سییرا» در کنار فرهاد قدیمی تأسیس کرده است. ولی به گفته خودش رویای فیلمسازی باعث شد تا بالاخره دست به کار بشود و بعد از ساخت فیلم کوتاه «تردید»، اولین فیلم بلندش را با عنوان «۱۳ سالگی» ساخت. فیلمی که مجبور شد به دلیل شکستن مچ پایش از روی ویلچر آن را کارگردانی کند. این گفت‌وگو درباره ورود تصدیقی به دنیای فیلمسازی است.
شما سال‌هاست که با جلوه‌های ویژه و اصلاح رنگ وارد سینما شده‌اید و در سال‌های اخیر وارد فیلمسازی شده‌اید. چطور شد که تصمیم گرفتید وارد این حیطه بشوید؟ از ابتدا چنین هدفی را دنبال می‌کردید یا بعد از ورودتان به سینما به ساخت فیلم علاقه‌مند شدید؟
ورود من به سینما از سال ۸۶ بسیار اتفاقی توسط خانم مهاجر و خانواده بازغی رخ داد، آن سال که ۲۴ سال داشتم هیچ وقت فکر نمی‌کردم در آینده در سینما مشغول به کار شوم، ولی بعد از ورود به سینما، علاقه‌ام به آن بیشتر شد و در چند سال اخیر به فکر فیلمسازی افتادم.
فکر می‌کنید تجربه چند ساله شما در حوزه جلوه‌های ویژه و اصلاح رنگ چه تاثیری روی کارگردانی فیلم‌هایتان گذاشته است و می‌گذارد؟ آیا شناخت توانایی‌های این حوزه باعث شده تا کاربرد آن‌ها در فیلم‌های شما افزایش پیدا کند؟
در جلوه‌های بصری و اصلاح رنگ شما با موضوعاتی مانند: قاب، ترکیب بندی، مسائل فنی تصویر و مواردی از این قبیل سروکار دارید که تمام این‌ها می‌تواند در جهت ساخت یک اثر با جذابیت دیداری بیشتر کمک کند، به علاوه اینکه به هر حال به خاطر علاقه و کار باید همواره فیلم‌های مختلف را ببینید و مطالعه داشته باشید که حتی اگر تمرکز شما روی جلوه‌های بصری و تصحیح رنگ فیلم‌ها باشد، به شکل ناخودآگاه به شما برای ساخت فیلم کمک می‌کند. هر چند که به نظر من فیلمسازی رویای بیشتر اشخاصی است که در بخش‌های دیگر سینما مشغول به کار هستند و من هم از این قاعده مستثنا نبوده و نیستم. در سینمای امروز جلوه‌های بصری جزء لاینفک سینماست و فکر می‌کنم شناختم از این بخش به من در فیلمسازی بسیار کمک کرده است. من در بخش‌هایی از فیلم در جهت بهبود تولید و بهینه کردن زمان و هزینه از جلوه‌های بصری استفاده کردم که شاید برای اشخاصی که به این حیطه تسلط زیادی ندارند عجیب باشد.
در فیلم کوتاه تردید از حضور «پژمان جشمیدی» استفاده کردید، ولی در اولین فیلم بلندتان «۱۳ سالگی» گروهی از بازیگران جوان و شناخته نشده را انتخاب کردید، دلیل تفاوت این انتخاب‌ها چه بود؟ قصد دارید در فیلم بعدی‌تان هم از بازیگران جوان استفاده کنید؟
پژمان جمشیدی از دوستان بسیار عزیز و نزدیک من است و برای همین در ساخت فیلم کوتاه به من کمک کرد ولی در فیلم «۱۳ سالگی» به علت زمان زیادی که برای تمرین بازی فیلم‌ها داشتیم که حدود ۶ ماه طول کشید و این اولین تجربه من در ساخت فیلم بلند بود ترجیح دادم از بازیگران توانمندِ کمتر شناخته شده استفاده کنم تا زمان کافی برای تمرینات و درآوردن ماکت کار داشته باشیم. به علاوه اینکه، «۱۳ سالگی» یک پروژه کم هزینه بود. حتماً که کار کردن با بازیگران حرفه‌ای‌تر و شناخته شده‌تر برای هر کارگردانی جذاب است، در فیلم بعدی از ترکیب بازیگران حرفه‌ای و بازیگران توانمند کمتر شناخته شده استفاده خواهم کرد.
معمولاً ورود به سینما به آسانی اتفاق نمی‌افتد و کارگردانان فیلم اولی با موانع و سختی‌های بسیاری مواجه می‌شوند. با توجه به اینکه شما با عنوان دیگری در سینما از قبل حضور داشتید، آیا ورودتان به حیطه فیلم‌نامه‌نویسی و کارگردانی آسان‌تر اتفاق افتاد؟ بزرگ‌ترین چالشی که در ساخت فیلم «۱۳ سالگی» با آن مواجه بودید چه بود؟
برای من به علت سابقه‌ای که در سینما داشتم کار راحت‌تری بود، البته داشتن فیلمنامه خوب و نشان دادن توانایی‌های ساخت و کارگردانی بی‌تأثیر نیست. مهم‌ترین بخش ساخت فیلم اول کسب اعتماد تهیه‌کننده و سرمایه‌گذار است که آقای قدیمی به من اعتماد کرد و سرمایه ساخت فیلم را در اختیارم گذاشت.
فیلمسازی کار سختی است، مخصوصاً اولین فیلم، ولی بزرگ‌ترین چالش ساخت این فیلم علاوه بر تمام سختی‌هایش، اتفاقی بود که دقیقاً یک هفته قبل از کلید زدن فیلم‌برداری، صبح روزی که برای بازدید لوکیشن می‌خواستیم برویم افتاد. مچ پای من شکست و به جای ویلای شمال برای بازدید لوکیشن سر از اتاق عمل در آوردم، یک هفته استراحت کردم و بعدش با پای شکسته و از روی ویلچر فیلم را ساختم.
برای نمایش فیلم «۱۳ سالگی» با توجه به شرایط کنونی یعنی شیوع ویروس کرونا و تحت‌تاثیر قرار گرفتن سینما چه برنامه‌ای دارید؟ فکر می‌کنید منتظر بازگشت روال سابق بمانید یا اکران آنلاین را هم گزینه مناسبی می‌دانید؟
فعلاً طبق صحبتی که با تهیه‌کننده کردم عجله‌ای برای نمایش نداریم، یعنی بیشتر به جشنواره‌های بین‌المللی فکر می‌کنیم. باید ببینیم چه اتفاقی برای فیلم در یک سال آینده در جشنواره‌ها می‌افتد، بعدش هم به نمایش فیلم در گروه هنر و تجربه امیدوار هستیم و در نهایت وی‌اودی‌ها.
ساخت فیلم دیگری در برنامه دارید؟ یا بعد از اکران فیلم «۱۳ سالگی» به آن فکر می‌کنید؟
فیلمنامه فیلم بعدی تمام شده و در مرحله بازنویسی و صحبت‌های اولیه با عوامل هستیم، امیدوارم بتوانیم طی یکی دوماه آینده کلید بزنیم، ساخت این فیلم به دلیل هزینه و عوامل حرفه‌ای‌تر در کنار یک سری از دوستانی که در فیلم قبلی به من کمک کردند کار دشوارتری است که امیدوارم همه چیز خوب پیش برود و بتوان فیلم بعدی را بسازم.
