تیم ملی که دلسوز ندارد

می خواهم درباره تیم ملی جوانان حرف بزنم.در هفته قبل اتفاق هایی افتاد که جای بحث زیادی دارد.یکی از ویژگی های جامعه ما این است که افرادی که مسئولیت ندارند دلسوزی می‌کنند این در حالی‌است که مسئولان دلشان نمی‌سوزد؛ فوتبال نیز از این قاعده مستثنی نیست.

رسانه های متعدد از جمله مطبوعات، رادیو و تلویزیون وضعیت نا به سامان مربیان را می بینند اما کمیته جوانان که مسئولیت این امر را بر عهده دارد این مساله را پیگیری نمی‌کند. هنگامی که نام آقای مظلومی برای مربی‌گری جوانان رد شد ، از این امر خوشحال شدیم که او می‌تواند یک نسل را با خود تا تیم ملی همراه کند. به دلیل اینکه تیم ملی وصله پینه ای نو می‌شود زود هم تمام می‌شود اما با این اقدام می‌توانیم آن را نو کنیم.تیم های سایر کشور ها وصله پینه ای عوض نمی‌شود.

در تیم های سایر کشور ها شاهد این امر هستیم که موج جوان آن را تشکیل می‌دهند و نگرش فوتبال ملی نیز عوض می‌شود به عبارت دیگر عضلات نو وارد فوتبال می‌شود این درحالی است که فوتبال ما یک نفر یک نفر جدید می‌شود همانند میوه ای که در یک باغ رسیده می‌شود و نمی توان آن را در بازار عرضه کرد.مربی که ما برای جوانان انتخاب می‌کنیم باید teacher coch باشد. باید بررسی کرد که چه کسی این مربیان را وارد تیم ملی می‌کند و کمیته جوانان باید اقدامات جدی تری را انجام دهد.حالا اما دوباره همه چیز تغییر کرده است.مظلومی به استقلال رفت و دوباره روز از نو شد و روزی از نو.امیدوارم اتفاق های خوبی برای تیم ملی جوانان که می تواند پشتوانه امیدها و بزرگسالان باشد بیفتد.