صدایِ اسماعیل سلطانیان صلابتِ گذشته را ندارد اما می‌خواهد کار کند و می‌گوید توانایی حضور در جلوی دوربین سریال‌ها و فیلم‌ها را دارد.
این روزها به پیشکسوتان سینما و تلویزیون تماس می‌گیریم بعضاً با حالت بغض و اندوهی پنهان در صدایشان درباره هنرهای نمایشی صحبت می‌کنند. برخی از آن‌ها در بستر بیماری‌اند و کسی حالی از آن‌ها نمی‌پرسد، برخی هم از بی‌کیفیتی آثار هنری به خصوص در تلویزیون گلایه‌مندند و برخی هم مطالباتی دارند که هیچ‌کدام از اهالی خانه سینما، انجمن بازیگران و مدیران مربوطه در تلویزیون گوشی برای شنیدن حرف‌هایشان نداشته‌اند و ندارند. از فضای سلبریتی‌زده امروز دلخورند و نگران آینده دنیای تصویر ایران اسلامی‌اند.
اسماعیل سلطانیان یکی از آن نام‌های درخشانِ دنیای تصویر است که سینما و تلویزیون این مرد نجیب و آرام را فراموش کرده و آنقدر گلایه و ناراحتی دارد که نمی‌توان با حالتِ خسته و بی‌انگیزه‌اش بیانش کند. فقط می‌گوید “زمانه به بازیگرانی مثل من جفا می‌کند.” بازیگری که اولین بازیگردان سینما و تلویزیون بوده و بیش از سه دهه در حوزه بازیگری، کارگردانی و تدریس فعالیت کرده است.
وقتی از او سؤال می‌کنیم چرا این روزها کم‌کار از همیشه شده‌اید از ما می‌خواهد این سؤال را از سینما و تلویزیون و مسئولان و گروه‌های خاصش بپرسیم. مثل بسیاری از پیشکسوتان دیگر به این واقعیت اشاره می‌کند که در بیشتر کارها بازیگران را عده‌ای خاص انتخاب می‌کنند و حتی نقش‌هایی که خرید و فروش می‌شود.
این روزها سریال “وضعیت سفید” اسماعیل سلطانیان از شبکه آی‌فیلم پخش می‌شود و او اتفاقاً می‌گوید وقتی آثارمان را از تلویزیون می‌بینیم انرژی می‌گیریم. یادِ خاطرات‌مان می‌افتیم و حسرت می‌خوریم چرا امروز این فضا برای کار کردن ما فراهم نمی‌شود. هیچ‌وقت حسرت نخوردم چرا این نقش را من بازی نکردم، چون همه نقش‌ها و اتفاقات خوبی که بوده، قسمتم شده است. امروز تنها گلایه و دلخوری‌ام از این است که چرا بیکارم و پیشکسوتان خانه‌نشین شده‌اند؟
سلطانیان در سریال وضعیت سفید بازیگر نقش بهرام است؛ پسر بزرگ خانواده که نسبت به دیگر برادران و خواهرانش سر به راه است و بی حاشیه. او می گوید که پیشنهادی بازی در سریال “وضعیت سفید” را بدون خواندن فیلمنامه پذیرفته است، چرا که می خواسته شانس همکاری دوباره با حمید نعمت الله را به دست بیاورد.
سلطانیان کاراکتر بهرام را بسیار شبیه شخصیت واقعی خودش می‌داند و می‌گوید که خیلی زود با این کاراکتر برقرار کرده است. او حضور در”وضعیت سفید” را یکی از نقاط قوت بازیگری‌اش می‌داند و آن را هم ردیف بازی در فیلم‌های خوبش در سینما برمی‌شمرد. البته در لا به لای اظهاراتش بارها از بیکاری این روزهایش هم گلایه دارد و می‌گوید زمانه در حق بازیگری همچون او که چند دهه سابقه کار دارد، جفا می‌کند.
در ادامه صحبت‌های ناراحت‌کننده و تکان‌دهنده‌اش به این نکته اشاره کرد که: “جوانی‌مان را پای بازیگری گذاشتیم. شاید وقتی صدایم را بشنوید بگویید حتماً بیمار است و دوران نقاهت می‌گذراند اما به محضِ اینکه جلوی دوربین قرار بگیرم دوباره همان اسماعیل سلطانیان سریال‌ها و فیلم‌ها می‌شوم. کار است که انگیزه ما را برمی‌گرداند و حال‌مان را خوب می‌کند.”
او تأکید کرد: تمام نقش‌هایی که بازی کرده‌ام شناسنامه خوبی داشته‌اند و همه‌شان را دوست دارم و هیچ‌وقت حسرتِ نقش خاصی را نخورده‌ام. انتظار دارم کار باشد و به ما توجه کنند. این بیکاری است که ما را افسرده کرده و اگر میدان کار برای ما فراهم شود حتماً از این حالت خارج خواهیم شد. همیشه دغدغه تعالی فرهنگ و هنر جامعه‌مان را داشته‌ام و امیدوارم نسل جدید هم بتوانند اتفاقات خوبی را برای ساحتِ مقدس فرهنگ، ادب و هنر ایرانی اسلامی فراهم آورند.
