بازیگری که از ابن‌ملجم بودن، پشیمان نشد

او، انسانی بسیار بزرگ، دوست داشتنی، متدین و بی ریا بود که همه چیزش درست بود. حرکت در مسیر درست، الگوی زندگی‌اش بود و تا آخرین لحظه در همین مسیر حرکت کرد و هیچ اتفاقی نتوانست او را از راه خودش برگرداند.

هیچگاه نمی‌دیدیم که هنگام ایفای نقش، کم‌کاری کند و با خلوص نیت، هرچه را که در توان داشت، انجام می‌داد. او به قدری توانمد بود که من گاهی به مهارتش غبطه می‌خوردم. بازی‌هایش، نشان دهنده توانایی بالای او در بازیگری بود.

اکبری در «امام علی»، نقش ابن ملجم را ایفا کرد. هستند کسانی که از بازی در سریال‌های تاریخی و ایفای نقش‌های منفی پشیمان شده باشند، اما او نه تنها هیچگاه از ایفای نقش ابن‌ملجم پشیمان نشد، بلکه بسیار راضی بود که توانسته بازی بسیار خوبی را ثبت کند.

ما در موسسه هنرمندان پیشکسوت همیشه باهم بودیم، همراه خانواده، سفرهای زیادی را رفته بودیم و از دوستان نزدیک یکدیگر بودیم و خاطرات زیادی از مسافرت‌هایمان برایم به جا مانده است.

او چهره‌ای جدی داشت، اما از روحیه لطیفی برخوردار بود و برخلاف چهره جدی‌اش، زندگی را به طنز می‌گرفت. معتقد بود که در زندگی عادی، جدیت جایگاهی ندارد و اگر بخواهیم همه اتفاقات و رخدادهای زندگی را جدی بگیریم، نمی‌شود زندگی کرد. وقتی دور هم جمع می‌شدیم، سعی می‌کرد دوستان را سر ذوق بیاورد اما معتقد بود هنگام کار باید جدیت را حفظ کرد تا بتوان نقش را به درستی ایفا کرد.

جدای از تمام این موارد، او رسالت هنر و هنرمند را در خدمت مردم بودن می‌دانست و معتقد بود هنرمند واقعی باید به دور از هرگونه حاشیه، درد و مشکلات مردم را نشان دهد.

رفتن او درد بزرگی است که بر دل اهالی هنر مخصوصا تئاتری‌ها خواهد ماند، کاش به این زودی‌ها عرصه هنر را تنها نمی‌گذاشت، جای خالی‌اش محسوس است، روحش شاد.

*یادداشت شفاهی به دلیل درگذشت کریم اکبری مبارکه