کاپیتان سابق تیم‌ملی تکواندو و بیان حرف‌هایی منطقی. او همیشه پشت خانواده تکواندو بوده و همیشه حامی ورزشکارانی که با کمترین حقوق بهترین مدال‌ها را در جهان و المپیک گرفته‌اند. کرمی این‌بار از قراردادهای شناور در تکواندو شاکی است؛ قراردادهایی که وقتی از او درباره‌اش می‌پرسیم، می‌گوید:«باور کنید اول اصلا نمی‌دانستم چه چیزی است؟»
این قانونی است که ظاهرا برای همه ایجاد ابهام کرده است.
من اصلا نمی‌دانستم این قانون چیست و از کجا آمده است. هنوز هم که هنوز است ابهامات زیادی درباره آن وجود دارد.
مگر دستمزد تکواندوکاران چقدر بوده که حالا چنین قانونی را گذاشته‌اند؟
معضلی درست کرده‌اند. دستمزدهای پایین مشکل اساسی تکواندو است. علاوه بر این باید ۱۵درصد حق هیات و مربی و مالیات را هم از این مبلغ ناچیز دستمزد تکواندوکاران کم کرد.
این اتفاق باعث شده تا بعضی از ملی‌پوشان از حضور در لیگ انصراف بدهند.
اتفاق بدی است. وقتی ورزشکاری از حضور در لیگ انصراف می‌دهد اولین ضربه را به خودش می‌زند. با این کار نه فقط در لیگ شرکت نمی‌کند بلکه به تکواندو هم آسیب می‌زند. در اینجا نقش فدراسیون پررنگ‌تر از قبل خواهد شد. سال‌های سال سرمایه گذاری کردیم و یک ورزشکار را پرورش داده و به اینجا رسانده‌ایم. این، مسوولیت فدراسیون را دو چندان می‌کند تا این مساله را مدیریت کند تا چنین ذهنیتی برای بازیکنان تکواندو بوجود نیاید.
این حق را به تکواندوکاران می‌دهید نسبت به دریافت حقوق‌شان گله داشته باشند؟ در المپیک‌ها یکی از مدال‌آوران ایران، تکواندوکاران هستند.
این سوال را بارها خودم پرسیده‌ام. واقعا چرا دستمزدها اینقدر پایین است. من از آقای پولادگر یک سوال دارم. ایشان خودشان اهل اصفهان هستند و می‌توانند شرایطی را فراهم کنند تا تیم‌های فولاد ماهان، سپاهان و ذوب‌آهن دوباره تیم‌داری کنند. یا حداقل از دلایل عدم حضور این تیم‌ها بگوید. رئیس هیات استان آذربایجان‌شرقی چرا نباید از تیم‌های تراکتور و ماشین‌سازی که میلیاردی برای فوتبال هزینه می‌کنند درخواست کند که در رشته المپیکی تکواندو تیم‌داری کنند؟ وقتی تیم‌های شرکت‌کننده زیاد باشد و رقابت‌ها جذاب پیگیری شوند تاثیر خود را روی دستمزد بازیکنان خواهد گذاشت.
خیلی از ورزشکاران از بعضی سازمان‌ها و باشگاه‌ها ناراحت هستند. مثلا می‌گویند ما بیشتر از این رقم را نمی‌دهیم یا …
اینجا ایران است و در ایران زور همه فقط به ورزشکاران می‌رسد. من ۷ سال در تیم دانشگاه آزاد بودم و هر سال که پیشنهاد بهتری از سایر تیم‌ها داشتم به من اعلام می‌کردند که شما قرارداد دارید و نمی‌توانید از تیم جدا شوید و سازمان لیگ هم کمترین حقی را برای ورزشکار قائل نیست، اساسنامه فدراسیون خیلی ایراد دارد. در ۲۰ سال گذشته یک نفر نبوده از منافع ورزشکار دفاع کند، جالب است که تمام منافع مدیران از ورزش است، اما قدمی برای آن برنمیدارند و تنها به فکر برگزاری لیگ هستند. این که چگونه برگزار شود برای آنها در اولویت نیست.
