این روزهای از برخی بازیکنان سوالاتی پیرامون دعوت نشدن به تیم ملی می شود و هر بار هم این پرسش ها به بهانه های مختلف در نوبت های بعد تکرار می شود.
سوال تکراری این روزهای خبرنگاران و برخی رسانه ها از علیرضا حقیقی دروازه بان گل گهر سیرجان این است؛ آیا برای دعوت شدن به تیم ملی امیدواری؟ پاسخ حقیقی هم بی گمان تکرار مکرارت است؛ « حق طبیعی هر مربی است که بخواهد نفراتش را انتخاب کند. در این اردو صلاح دانستند این دروازه‌بان‌ها باشند. من هم تمام سعی و تلاشم را می‌کنم که با انجام بازی خوب بتوانم نظر سرمربی تیم ملی را جلب کنم.»
به نظر می رسد در تنظیم برخی سوالات باید شاهد یک تجدیدنظر اساسی باشیم؛ علیرضا حقیقی یا هر دروازه بان دیگری چرا باید فقط از احساسش در این باره بگوید؟ این همه دروازه بان شماره یک داریم. از بیرانوند بگیرید تا امیر عابدزاده، رشید مظاهری و پیام نیازمند که بی شک سرمربی تیم ملی روی هر کدام از آنها نظر دارد؛ در نتیجه چه جایگاهی برای علیرضا حقیقی که چند سال است در تیم ملی بازی نمی کند و دعوت هم نمی شود در حال حاضر وجود دارد؟
اصلا این چه سوالی و چه اصراری است وقتی می بینیم سرمربی تیم ملی، رقابت های لیگ را هر هفته زیرنظر دارد و او خودش چشم دارد و می بیند
