نمایشی که شجاع خلیل‌زاده و محمدحسین کنعانی زادگان در ترکیب پرسپولیس انجام می‌دادند، کادر فنی تیم ملی را هم مجبور کرد که با وجود بازیکنان سرشناسی نظیر مجید حسینی و مرتضی پورعلی گنجی، از این دو بازیکن در قلب خط میانی برابر ازبکستان استفاده کند و در بازی برابر بوسنی هم این دو بازیکن در کنار پورعلی‌گنجی تشکیل دهنده خط دفاعی سه نفره تیم بودند.

سیدجلال در کنار این دو بازیکن همیشه مهره‌ای قابل اعتماد بوده و هر گاه یکی از این دو بازیکن به هر دلیلی از ترکیب دور می‌ماندند، به خوبی جای آنها را در ترکیب پرسپولیس پر می‌کرد.

با رفتن شجاع خلیل زاده، این روزها بار دیگر سیدجلال به گزینه اصلی خط دفاعی و رهبر تیم در زمین تبدیل شده است؛ موضوعی که از نظر کیفیت فنی سیدجلال، برای هیچ کس جای ابهام باقی نمی‌گذارد ولی تنها نگرانی این است که شاید بدن او در آستانه ۳۹ سالگی برای مسابقات فشرده‌ای مهیا نباشد و به یکباره از دسترس یحیی گل‌محمدی خارج شود.

جلال حسینی که مقابل نفت آبادان روز خوبی را در خط دفاعی پشت سر گذاشت و یکبار هم در تقابل نفر به نفر با طالب ریکانی اجازه تک به تک شدن این بازیکن خوش تکنیک را با حامد لک نداد، در حمله هم موثر واقع شد و با پاس خوبی که برای کنعانی زادگان در محوطه جریمه نفت آبادان فراهم کرد، سهم بسزایی در تک گل سه امتیازی تیمش داشت؛ او در میکسدزون خبری و در پاسخ به نگرانی‌هایی که بابت میانگین سنی بالای او برای همراهی مداوم پرسپولیس وجود دارد، به پاسخ کوتاهی بسنده کرد و رفت:« فقط به فردا و ریکاوری بعد از این بازی فکر می‌کنم.»