ابراهیم شکوری می‌گوید که در صورت فسخ قرلرداد با آل کثیر، احتمال جدایی وی از این تیم وجود داشت.
روز آخر نقل و انتقالات ۲۴ ساعت بسیار شلوغ در باشگاه پرسپولیس بود. مذاکره با دستکم شش گزینه برای خط دفاعی ادامه داشت اما پیش از آن باید تکلیف عیسی آل کثیر مشخص می‌شد.
باتوجه به این‌که او به خاطر حکم ای اف سی تا فروردین ۱۴۰۰ از میادین دور خواهد بود، باشگاه پرسپولیس در نظر داشت تا با خروج وی از فهرست، امکان خرید یک بازیکن لیگ برتری دیگر را فراهم کند.
اما در لحظات آخر مذاکره با تنها گزینه باقی مانده به شکلی پیش رفت که قرمزها از بین دو راهی خرید مدافع و حفظ آل کثیر باوجود محرومیت، دومی را انتخاب کنند.
ابراهیم شکوری این دوگانگی را اینطور توضیح می‌دهد: اگر می‌خواستیم یک بازیکن لیگ برتری جذب کنیم باید عیسی آل کثیر را از لیست خارج می‌کردیم که کار خوبی نبود. اگر قرارداد این بازیکن رافسخ می‌کردیم شاید با پیشنهادهایی از سوی باشگاه‌های قطری یا تیم‌های رقیب روبرو می‌شد و به آن باشگاه‌ها می‌رفت چون دیگر آن زمان بازیکن ما نبود.
این نگرانی پرسپولیسی اتفاقا پر بیراه هم نیست و منشا تاریخی هم دارد. در سال های نخست دهه ۱۳۷۰ مصدومیت احمدرضا عابدزاده و بی توجهی مدیران وقت استقلال نسبت به او، با ورود عابدینی مدیرعامل وقت پرسپولیس به ماجرا همراه شد و در نهایت ارائه خدمات پزشکی از سوی سرخ ها به عابدزاده سبب شد تا گلر مطرح آن روزهای استقلال راهی تیم رقیب شود و به محبوبیت بی حد و حصری نیز برسد.
