، در سالی که همه‌گیری کرونا بر همه ابعاد زندگی بشر تاثیر گذاشت و به موسسات فرهنگی از جمله سینما و تولیدات آن لطمه بی‌سابقه‌ای وارد کرد، پایگاه اطلاع‌رسانی ایندی‌وایر فهرستی از ۲۰ فیلم برتر سال منتشر کرده است. البته در این فهرست نام انگاشته جدیدترین ساخته کریستوفر نولان فیلمساز مشهور هالیوودی که در ماموریت خود برای کشاندن تماشاچیان به سالن‌های کرونازده سینما شکست خورد، دیده نمی‌شود.
اولین گاو ساخته کلی رایکارد در صدر فهرست ایندی‌وایر از بهترین فیلمهای سال جای گرفت و سرزمین خانه‌به‌دوش‌ها که برنده شیرطلای ونیز شد، در جایگاه چهارم. از بین فیلمهای این فهرست دو فیلم نیز از ساخته‌های استیو مک‌کوئین ستاره رنگین پوست این روزهای دنیای فیلمسازی بودند.
اغلب فیلمهای این فهرست محصول سال ۲۰۲۰ نبودند اما با حال و هوای آن سازگاری داشتند. از تب انتخابات ریاست جمهوری در آمریکا گرفته تا تاثیرات روانی فاصله‌گذاری اجتماعی سال ۲۰۲۰ را از دیگر سال‌ها متمایز کرد و بسیاری از فیلمهای معرفی شده در این فهرست نیز تجسمی از این احساسات عجیب و غیرمعمول هستند.
در ادامه به این فهرست نگاهی می‌اندازیم:
اولین گاو به کارگردانی کِلی رایکارد درامی است مینیمالیستی درباره دوستی، تولد رویای آمریکایی و البته گاو! در این فیلم که در سال ۲۰۱۹ با اقتباس از رمان نیمه عمر جان ریموند ساخته شد، از ارتباط میان یک آشپز و یک مهاجر چینی برای نمایش مفهوم تنهایی در جهان تهی و هیجان پیدا کردن یک همراه برای حرکت به جلو استفاده می‌شود. این دقیقاً همان اتفاقی است که برای دو شخصیت اصلی فیلم می‌افتد. آنها نقشه‌ای برای رسیدن به ثروت می‌کشند که اجرایی شدن آن در گرو دزدیدن شیر از تنها گاو منطقه است.
فیلم ۶۸ دقیقه‌ای لاورز راک ساخته استیو مک‌کوئین، بخشی از سریال پنج اپیزودی تبر کوچک از این فیلمساز رنگین‌پوست است که به داستان جامعه هند غربی در لندن می‌پردازد. این فیلم نیز چون روما و پسرانگی به نوبه خود تصویری واضح و شاعرانه از زندگی ارائه می‌دهد. مک‌کوئین طی سال‌های فعالیت خود، داستان‌های غنی و هوشیارکننده فراوانی را روایت کرده است اما این کارگردان در فیلم لاورز راک تمام نیروی غنایی خود را به تبلیغ مفهوم زندگی در لحظه متمرکز می‌کند.
کالکتیو در ابتدا به عنوان یکی از بهترین فیلمهای ژورنالیستی تاریخ ظاهر می‌شود و سپس یک گام فراتر رفته و جنگ دمکراسی با خودش را به تصویر می‌کشد.
الکساندر نانائو فیلمسازی رومانیایی در این فیلم مستند عواقب آتش‌سوزی سال ۲۰۱۵ در کلوب شبانه Colectiv را به تصویر می‌کشد که یک تراژدی ملی در کشورش بود و جان ۶۴ نفر را گرفت.
سرزمین خانه‌به‌دوش‌ها با فرانسیس مک‌دورمند به عنوان نقش اصلی و چند بازیگر از بین عشایر واقعی، یکی از آن فیلم‌هایی است که در دست یک کارگردان ناشی می‌توانست خراب شود. اما کلویی ژائو با چهره مک‌دورمند و جهان واقعی پیرامونش جادو کرد و تاملی عمیق درباره انگیزه جلو زدن از جامعه ارائه داد. این کارگردان زبده قبل از سرزمین خانه‌به‌دوش‌ها، دو فیلم سوار و ترانه‌هایی که برادرم یادم داد را ساخته بود که در آنها گروهی از بومیان داکوتای جنوبی که تجربه بازیگری نداشتند، جلوی دوربین رفتند و تجربه زندگی در حاشیه را به تصویر کشیدند.
سرزمین خانه‌به‌دوش‌ها که با الهام از کتاب غیرداستانی سرزمین خانه‌به‌دوش‌ها: جان به در بردن از آمریکای قرن بیست‌ویکم نوشته جسیکا برودر ساخته شده است، ضمن به تصویر کشیدن روحیه و طرز فکر عصر و دوره حاضر، خیال پشت سر گذاشتن تمام این داد و قال و زدن به دل جاده را برای مخاطب ترسیم می‌کند.
درام هرگز، به ندرت، گاهی، همیشه ساخته الیزا هیتمن، مستند زمان به کارگردانی گرت بردلی، صعود از مایکل کوینو، مستند نوآر مامور نفوذی ساخته مایته آلبردی، بورات ۲ به کارگردانی جیسون ولینر و فیلم وسترن قوش شب ساخته کلبر مندونسا فیلیو و جولیانو دورنلی جایگاه پنجم تا دهم فهرست برترین فیلم‌ها به انتخاب ایندی‌وایر را به خود اختصاص دادند.
رتبه یازده تا بیست این فهرست نیز به ترتیب به فیلم بینی خونین، جیب های خالی از بیل و ترنر راس، درام دستیار از کیتی گرین، صدای فلز با نقش‌آفرینی ریز احمد، انیمیشن روح از پیکسار، منک جدیدترین ساخته دیوید فینچر، کمدی شهردار از دیوید اوسیت، مانگرو از استیو مک‌کوئین، فیلم علمی تخیلی وسعت شب به کارگردانی اندرو پترسون، مستند دیک جانسون مرده است از کرستن جانسون و فیلم هیجان‌انگیز او فردا می‌میرد، رسید.
با توجه به تداوم شیوع کرونا و تاثیرات روانی این بحران بهداشتی، آثار برجسته سینمایی امسال در مجموع یا آینده‌ای روشن را برای مخاطب ترسیم کرده یا دستکم از اهمیت پذیرش آنچه ناشناخته است، دم می‌زنند.
