وقتی به داشته‌ها و نداشته‌های پرسپولیس برای فینال آسیا ۲۰۲۰ نگاهی می‌اندازیم، درمی‌یابیم که این تیم چندان بی‌شباهت هم به ارتش برانکو در ۲ سال پیش نیست. تیمی که بدجور با پنجره‌های بسته، دست و پنجه نرم می‌کرد و به ناچار از مهره‌هایی که هیچ‌کس فکرش را نمی‌کرد استفاده کرد. چهره‌هایی مانند همتی، مصلح و اسدی که بسیار جوان و ناپخته بودند. چهره‌هایی که برخلاف گمنامی‌شان چندین‌بار آچار فرانسه تیم‌شان شدند. پرسپولیس مدل یحیی هم چندان کم از این لشکر ندارد.
چهره‌هایی که سال‌های قبل حتی در لیگ همچنان سوپراستارهایی نبودند حالا آمده‌اند و سپهبد تیم‌شان در میدان جنگ آسیا شدند. نام‌هایی نظیر لک، آقایی، سرلک، عبدی و… که امضای‌شان به زیبایی زیر سند صعود سرخ‌ها می‌درخشد. اما بزرگ‌ترین نقطه قوت و اشتراک جفت پرسپولیسی‌ها این است که وقتی سکانداران دیدند که ممکن است کارشان برای کامیاب شدن به خنسی بخورد، خودشان از مهره‌هایی میان رده ستاره ساختند. واقعا چه کسی فکرش را می‌کرد که در مهم‌ترین جدال قاره کهن تمام نگاه‌ها به ساق پای چنین کسانی دوخته شود.
حامد لک:
کمتر کسی فکر می‌کرد که پس از جدایی جی‌جی بیرو از پرسپولیس، جانشین خلفی برای او در دروازه پرسپولیس یافت شود، آن‌هم کسی مانند حامد لک ! او که روزگاری به مارکوپولوی فوتبال ایران بدل شده بود و هر فصل و نیم فصل چمدان به دست تیم‌های لیگ را دوره می‌کرد در تصمیمی غیرمنتظره با نظر یحیی به پرسپولیس آمد. او بی‌شک سوپراستار قرمزها در مراحل حذفی بود. پسری که همیشه علاقه‌اش را به پرسپولیس فریاد می‌زد، فاصله پیوستن تا اولین درخشش در کارزار ملتهب آسیا تنها کمتر از ۲۰ روز بود. او آن‌قدر خوب بود تا بزرگ‌ترین نقطه امید سرخ‌ها در فینال شنبه باشد و کاری کند که دیگر هیچ یادی از «بیرانوند» مرد عنکبوتی پرسپولیس ۲۰۱۸ نشود و هیچ افسوسی بابت نبودش خورده نشود.
محمدحسین کنعانی‌زادگان:
سیم خاردار تنومند تیم ملی که پیوستنش به جمع قرمزها، به مذاق کمتر کسی خوش آمد با کمترین دردسر به بهترین دفاع ایران بدل شد. او که اغلب در تیم‌هایش نمایش‌های قابل تحسینی نداشت با اندیشه‌های کالدرون و یحیی در کمترین فرصت به مرد اول خط دفاع پرسپولیس بدل شد و روزگار را برای مهاجمان رقبا سیاه کرد. برای او فرقی ندارد چه شجاع را در کنارش داشته باشد و چه حسینی، او فقط و فقط به این می‌اندیشد که وظیفه‌اش را به بهترین شکل ممکن انجام دهد. بدون تردید کیفیت بالای او حتی به جان خط حمله زهردار اولسان هم بیم انداخته است.
سعید آقایی:
پرسپولیسی‌ها که پس از جدایی نادری فریاد اعتراض سر دادند و فکر می‌کردند که در چپ زمین شاهد افول خواهند بود حالا با آمدن سعید آقایی صاحب بهترین چپ ایران هستند. پیستون باکیفیت سپاهان که خیلی در لیگ نوزدهم فرصت عرض‌اندام نداشت با آمدن به اردوگاه پرسپولیس، یک تنه در گلزنی نسخه موفقیت پرسپولیس را نوشت. سانترهای زیبای او به وضوح در گلزنی‌های سرخ‌ها دیده می‌شد و با چند بازی کمتر نسبت به دیگر بازیکنان، نامش در بالای جدول پاس گل‌دهندگان لیگ قهرمانان دیده می‌شود.
میلاد سرلک:
فانتزی باز میانه میدان پرسپولیس که در شهرخودرو هم شاگرد خلفی برای یحیی بود، شاید خودش هم فکر نمی‌کرد که بدون هیچ معادله‌ای در جمع بازیکنان حاضر در فینال آسیا باشد. عملکرد او در بازی با تیم سابقش گواهی بر کیفیت ناب اوست. او با تبحر خاص و پاس‌های اروپایی‌اش در وسط صحنه تمام بازیکنان را تغذیه می‌کند و در اکثر بازی‌ها کاندیدای بهترین بازیکن زمین شدن است. خط آتش پرسپولیس که خیلی نامدار و متجرب نیست، میتواند با پاس‌های او نسخه اول‌شان را بپیچد.
مهدی عبدی:
او در دربی رفت لیگ نوزدهم، یک‌شبه ره صدساله را برای پیشرفت کردن رفت. او توانست با درخشیدن‌های پیاپی، خط حمله پرسپولیس را که همیشه جایگاه بازیکنان نامداری چون طارمی و علیپور بوده را تصاحب کند. به‌راستی بهترین مفسران و پیشگویان هم نمی‌توانستند روزی پیش‌بینی کنند که بازیکن برنا و ناشناسی چون عبدی پا به میدان فینال آسیا بگذارد. چه سعادتی!
خلاصه ما اینجا، در سرزمین معجزه‌های نصفه و نیمه و رویاهای خیس، مسوولیتِ انتقام‌گیری از همه شکست‌ها و نرسیدن‌ها و تبدیل شدن‌های‌مان به بازنده سربلند بودن را به شما سپرده‌ایم رفقا! پس یک لحظه هم احساس نکنید که حریف شما میتواند شما را شکست دهد حتی اگر این نابرابرترین نبرد تک‌تک شما در زندگی‌تان باشد!
