گل زدن در لحظات پایانی با عناوینی شبیه به فرگی تایم یاد می‌شود اما برای تکرر گل خوردن‌های پرسپولیس در لحظات پایانی باید یک اسم جدید پیدا کرد. سرخپوشان دوشنبه باز هم در لحظات پایانی نیمه و این بار مقابل استقلال دروازه خودشان را باز شده دیدند تا یک برد ارزشمند را از دست بدهند.
گرچه این اتفاق در دربی قبلی هم رخ داده بود و آنجا دانشگر بازی را به تساوی دو بر دو کشاند، می‌توان گفت که بسامد چنین رخدادی در بازی‌های اخیر پرسپولیس زیادتر شده است. سرخ‌ها ابتدا در مقابل اولسان هیوندای در اوقات تلف شده نیمه نخست گل تساوی را دریافت کردند و در نهایت هم بازنده شدند. بعد مقابل ذوب‌آهن در لحظات پایانی برد را با تساوی عوض کردند و این بار مقابل استقلال چنین بلایی سرشان آمد.
اینکه در کمتر از یک ماه سه بار پرسپولیس در اوقات تلف شده نمی‌تواند برتری‌اش را حفظ کند به‌طور قطع یک مشکل روحی روانی به حساب می‌آید. در بازی مقابل استقلال در نیمه‌نهایی جام حذفی یک دفع توپ اشتباه در کناره زمین فرصت را به استقلال داد. در بازی فینال لیگ قهرمانان آسیا یک بی‌احتیاطی بی‌مورد از احمدنوراللهی حریف را صاحب ضربه پنالتی کرد.
در دیدار مقابل ذوب‌آهن عدم کنترل توپ از سوی مدافعان در حالی که صاحب توپ بودند حریف اصفهانی را به گل رساند و در بازی دوشنبه شب مقابل استقلال تعلل مدافعان در یک دفع توپ ساده باعث شد قایدی گل تساوی را به ثمر برساند. آن‌طورکه به نظر می‌رسد پرسپولیس یا به لحاظ تکرار چنین پدیده‌ای با به واسطه کاهش توان بدنی در لحظات پایانی تبدیل به تیمی شکننده می‌شود و دروازه‌اش را باز شده می‌بیند.
بدون شک همان اندازه که یک گل دقایق پایانی می‌تواند تیمی را خوشحال کند از دست دادن نتیجه در لحظات آخر هم عذاب‌آور است. هرچه این اتفاق بیشتر بیفتد تیم در بازی‌های بعد ثانیه‌های آخر را با با استرس بیشتری دنبال می‌کند و همین هم ممکن است کارش را به اشتباه و گل خوردن بکشاند. این روزها پرسپولیسی‌ها اغلب با خودشان فکر می‌کنند که اگر داور قطری بازی فینال چند ثانیه زودتر سوت پایان بازی را به صدا درآورده بود یا اگر رضا کرمانشاهی به دو دقیقه وقت تلف شده رضایت می‌داد ممکن بود الان اوضاع تیم و خودشان زمین تا آسمان تغییر کند.
بازیکنان و کادر فنی هم حتما به این مساله فکر می‌کنند. با این حال باید پذیرفت که چنین طرز فکری فرسنگ‌ها از فوتبال فاصله دارد. تنها راه مبارزه با از دست دادن نتیجه در ثانیه‌های پایانی نه امیدواری به زودتر سوت زدن داور که افزایش تمرکز و بالا بردن قوای بدنی است.
احتمالا کادر فنی پرسپولیس بیشتر از هر کس دیگری این چیزها را می‌داند. خیلی بعید است که یحیی گل‌محمدی با توجه به اتفاقات بازی اولسان و ذوب‌آهن و دربی جام حذفی دستورات لازم را به بازیکنانش نداده باشد. با این حال آنچه در عمل رخ داد حرکت در عرض مهدی قایدی و ضربه تمام‌کننده او بود که با جا ماندن مدافعان و واکنش بد حامد لک روبه‌رو شد.
