همه می‌دانستند، همه گفتند، همه هشدار دادند که با توجه به تجربه تاریخی، بهتر است استقلال ۲ دروازه‌بان هم‌سطح نداشته باشد. این یعنی وقتی شما در تلاش برای جذب رشید مظاهری بودید، می‌توانستید به دوران حضور حسین حسینی خاتمه بدهید.
رشید می‌آمد و همین حسین پورحمیدی هم که الان در آلومینیوم اراک به پدیده لیگ برتر تبدیل شده، می‌توانست به‌عنوان دروازه‌بان دوم بی‌حاشیه و بدون سر و صدا روی نیمکت بنشیند. آنقدر قصه دوگانه‌هایی مثل برومند- طباطبایی، طالب‌لو- رحمتی، طالب‌لو- فروزان، رحمتی- حسینی و… تکرار شد که زبان گویندگان مو در آورد؛ با این حال گوش کادر فنی استقلال به انتقادها بدهکار نبود و نهایتا آنها با وجود جذب مظاهری، حسینی را هم نگه داشتند.
هنوز مسابقات به نیم‌فصل نرسیده، اما هم بین ۲ دروازه‌بان در تمرین اصطکاک به‌وجود آمده و هم تغییر پرحاشیه گلر اصلی و ذخیره را داشتیم. محمود فکری در برنامه فوتبال برتر ۲ ساعت تلاش کرد تصمیمش برای استفاده چرخشی از رشید مظاهری و حسین حسینی را توجیه کند، اما نه‌تنها مجری برنامه و خیلی از مخاطبان قانع نشدند، بلکه مظاهری در پایان بازی با نساجی به صراحت گفت تفکرات فکری در این مورد روی گلرها فشار می‌آورد.
این به زبان ساده یعنی من نمی‌خواهم خطر نیمکت‌نشینی را حس کنم؛ به همین راحتی. هیچ‌کدام از این اتفاقات می‌توانست رخ ندهد و روی بازیکنان هم به روی کادر فنی باز نمی‌شد، اگر فکری همان ابتدای فصل بین ۲ دروازه‌بان مدعی فقط یکی را انتخاب می‌کرد. اینجا اما همه دوست دارند آزموده را بیازمایند. والسلام!
