نه تنها بسکتبال ایران، بلکه همه علاقه مندان به بسکتبال در جهان چشم انتظار حضور ابرستاره های آمریکا در المپیک توکیو هستند.
همگروهی تیم ملی بسکتبال ایران با آمریکا را می توان یک شانس بزرگ دانست. این تصور برخلاف ذهنیتی است که برخی از علاقه مندان به بسکتبال و حتی کارشناسان این رشته دارند. بدون شک رویارویی با ستاره های بزرگ بسکتبال جهان آنقدر جذاب و پرهیجان هست که شکست در این بازی آنقدر هم برایمان سخت نباشد.
نه تنها آمریکا، شاید هر تیم مدعی و تراز اول دیگری هم در گروه ایران قرار گرفته بود، بازهم شکست را از قبل از شروع بازی پذیرفته بودیم. البته که نمایش خوب شاگردان شاهین طبع برابر اسپانیا در جام جهانی و شکست نزدیک به این تیم کمی ما را به رویارویی با تیم های بزرگ جهان امیدوار کرد و ترسی که از قبل وجود داشت را از بین برد.
آخرین حضور بسکتبال ایران در المپیک به بازی‌های ۲۰۰۸ پکن برمی‌گردد که ایران با مربیگری رایکو ترومن در گروه A با تیم‌های لیتوانی، آرژانتین، استرالیا و روسیه هم‌گروه بود و ۴ بازی این گروه به جز شکست نتیجه دیگری برای ایران نداشت، اما تنها رویارویی ایران و آمریکا در جام جهانی ۲۰۱۰ رخ داد.
در جام‌جهانی ۲۰۱۰ ایران با مربیگری وسلین ماتیچ برای اولین بار مقابل آمریکا قرار گرفت. در آن بازی حامد حدادی ۱۹امتیاز و ارسلان کاظمی ۱۴امتیاز به دست آوردند و ایران با اختلاف ۳۷ امتیاز (۸۸ بر ۵۱) شکست خورد.
حالا اما با زمزمه هایی که از حضور ستارگان بسکتبال آمریکا در المپیک به گوش می رسد، به نظر می رسد رویارویی ایران و آمریکا در توکیو بسیار جذاب تر خواهد بود. پس از نتایج ضعیف تیم ملی آمریکا در جام جهانی ۲۰۱۹ چین و کسب جایگاه نازل هفتمی، ستاره‌های NBA به خط شدند تا برای تیم ملی این کشور در المپیک بازی کنند.
قهرمان سه دوره اخیر المپیک قطعا برایش سخت خواهد بود که این رویداد بزرگ را هم با نتیجه ای مشابه جام جهانی ۲۰۱۹ به پایان برساند. همین مساله و فشارهایی که روی ستارگان بسکتبال آمریکا از سوی رسانه ها و البته علاقه مندان میلیونی بسکتبال در آمریکا آمد، باعث شد تا چند هفته بعد از ناکامی تیم ملی بسکتبال این کشور در جام جهانی ۲۰۱۹، ستاره هایی همچون استیفن کری، دریموند گرین، کلی تامپسون، دیمین لیلارد، جیمز هاردن و آنتونی دیویس برای حضور در المپیک اعلام آمادگی کنند.
از سوی دیگر لبران جیمز، ابرستاره بسکتبال آمریکا نیز در مصاحبه ای تلویحا اعلام کرد که می تواند برای تیم ملی این کشور در المپیک بازی کند. پادشاه NBA در آن مقطع گفته بود: «من عاشق بازی در تیم ملی هستم و علاوه بر آن می‌خواهم در سلامتی کامل باشم که برای من مهمترین مسئله است. من از نتیجه تیم آمریکا در تابستان اصلاً خوشحال نیستم. بازیکنان تیم ملی مثل برادر هستند و من می‌دانم که همه آنهایی که در جام جهانی بازی کردند، نهایت توان خود را به کار گرفتند اما نتیجه‌ای که گرفتند دور از انتظار ما بود. باید ببینیم در جریان فصل پیش رو چه پیش می‌آید. من امیدوارم فرصتی هم پیدا کنم تا با سرمربی تیم ملی صحبت کنم و از اهداف و نظرات او در مورد المپیک آگاه شوم. من همیشه همراه طرفدار پر و پا قرص تیم ملی آمریکا هستم.»
به اعتقاد خیلی از کارشناسان فاصله نزدیک بین پایان جام‌جهانی و آغاز لیگ بسکتبال حرفه‌ای آمریکا باعث شده بود بسیاری از بازیکنان سرشناس این کشور قید تیم ملی را بزنند تا برای حضور در NBA آماده شوند. به نظر می رسد این مشکلی است که آمریکایی ها باید آن را حل کنند تا بتوانند از وجود ستاره های خود در المپیک بهره ببرند.
بدون شک علاقه مندان بسکتبال ایران و حتی خود بازیکنان تیم ملی هم از رویارویی با بازیکنانی همچون لبران جیمز و جیمز هاردن استقبال می کنند. مردادماه سال ۱۴۰۰ می تواند برای بسکتبال ایران یک دوره تاریخی را رقم بزند و یک بازی خاطره انگیز بین ایران و آمریکا را در تاریخ بسکتبال جهان ثبت کند.
در ترکیب تیم ملی ایران حامد حدادی تنها بازیکنی است که سابقه رویارویی های پرتعداد با ستاره های NBA را دارد. او که چند سالی در بالاترین سطح بسکتبال دنیا بازی می کرد، بدون شک ترسی از روبرو شدن با ابرستاره های آمریکا نخواهد داشت. البته ارسلان کاظمی که به تازگی به تیم ملی بازگشته نیز چند سالی در آمریکا بازی کرده؛ اما در لیگ NBA.
