انتشار اخبار ضد‌و‌نقیض درباره برگزاری بازی‌های المپیک توکیو در‌حالی به‌لحاظ روانی تأثیر بدی روی کاروان ورزش ایران گذاشته که حالا این کاروان باید نگرانی مصدومیت‌های پیاپی المپین‌های خود را هم به بقیه دغدغه‌هایش اضافه کند. اگرچه تا پیش از این بسیاری از کارشناسان تعویق یک‌ساله المپیک به‌خاطر کرونا را برای این کاروان مثبت ارزیابی می‌کردند اما مرور زمان ثابت کرده که این وقفه به‌وجود‌آمده از نظر فنی اتفاق خوبی برای ورزشکاران ایرانی نبوده است.
تأخیر یک‌‌سال‌و‌نیمه در برگزاری این بازی‌ها شرایط غیرمنتظره‌ای را برای تیم‌های مختلف به وجود آورد که کمتر کسی پیش‌بینی آن را می‌کرد. مروری بر وضعیت رشته‌هایی که ایران در آنها صاحب سهمیه شده نشان می‌دهد که هرچه به موعد برگزاری المپیک توکیو نزدیک می‌شویم، شرایط این تیم‌ها بحرانی‌تر می‌شود. تکواندو، وزنه‌برداری، شمشمیربازی و بدمینتون رشته‌هایی هستند که در یکی، دو هفته اخیر خبرهای ناامیدکننده‌ای از وضعیت آمادگی جسمانی ملی‌پوشان آنها در اردو به گوش رسیده است.
امید اصلی تکواندو با رباط صلیبی پاره
کرونا و محدودیت‌هایش در‌حالی اردوهای تیم‌های ملی را برای مدت‌زمانی طولانی تعطیل کرد که همه ورزشکاران از جمله المپین‌ها مجبور شدند تمریناتشان را به‌تنهایی انجام بدهند. آرمین هادی‌پور نیز در این دوران در شرایطی که تمریناتش را کنار دریا دنبال می‌کرد، رباط صلیبی (ACL) پای راستش دچار مصدومیت شد. او از آن زمان کج‌‌دار‌و‌مریز با این ضایعه طی کرد تا اینکه روز ۲۵ دی قبل از حضور در اولین مسابقه مرحله نخست رقابتهای لیگ برتر تکواندو، در‌حال گر‌م‌کردن، مصدومیتش تشدید و رباط صلیبی‌اش به کل پاره شد.
طبق نظر پزشکان، آرمین چون رباط صلیبی پاره کرده، درمان او چیزی جز رفتن زیر تیغ جراحی نیست؛ اما ازآنجاکه کمتر از پنج‌ماه تا المپیک توکیو باقی مانده و این ملی‌پوش نمی‌تواند در این فاصله کوتاه دوره نقاهت را سپری کند، به‌ناچار باید با این درد مدارا کند. حالا در شرایطی که دست کادر فنی تیم ملی تکواندو هم در وزن منهای ۵۸ کیلوگرم بسته است و چهره مطرحی در این وزن حضور ندارد، مسئولان فدراسیون تکواندو چاره‌ای ندارند جز اینکه یک تیم پزشکی ویژه را در اختیار هادی‌پور قرار دهند تا او به المپیک توکیو برسد. با این شرایط معلوم نیست امید اصلی تیم ملی تکواندو برای کسب مدال می‌تواند به المپیک برسد یا نه؟
کمردرد قدیمی باز به سراغ سهراب آمد
سهراب مرادی، قهرمان المپیک ۲۰۱۶ ریودوژانیرو را که بدون شک باید بدشانس‌ترین ملی‌پوشان ورزش کشور دانست. شاید اگر او قدری درایت به خرج داده بود و حساسیت بازی‌های المپیک را درک می‌کرد، این‌گونه معادله حضورش در المپیک پیچیده می‌شد. سهراب خردادماه سال گذشته در‌حالی‌که در اوج آمادگی برای کسب سهمیه المپیک بود، در حرکتی خودسرانه به‌تنهایی به سالن تمرین رفت و برای مهار وزنه ۲۰۰ کلیوگرمی زمینه مصدومیت خود را فراهم کرد تا کتفش به‌شدت آسیب ببیند.
مرادی در شرایطی دست مصدوم خود را به تیغ جراحان سپرد که امید‌ها برای المپیکی‌شدن او به کل از بین رفت، اما آمدن کرونا فرصتی به او داد تا این وزنه‌بردار بتواند با خیال آسوده‌تری دوره نقاهت را طی کند و دوباره به حضور در توکیو امیدوار شود؛ البته این مصدومیت موجب شد سهراب نتواند در رقابتهای انتخابی شرکت کند و از سایر رقبا عقب بیفتد. اتفاق تازه به‌وجود‌آمده برای مرادی، مواجهه با یک آسیب‌دیدگی کهنه است. وزنه‌بردار اصفهانی که سال‌هاست از کمردرد رنج می‌برد و اتفاقا جراحی دیسک کمر را هم دو سال پیش انجام داد، چند روز پیش در حاشیه رقابتهای لیگ وزنه‌برداری دوباره با این درد دست‌به‌گریبان شد؛ طوری که نتوانست برای تیم ملی حفاری وزنه بزند.
سهراب حالا دو مشکل بزرگ پیش‌رو دارد؛ اول از همه اینکه با آسیب‌دیدگی روبه‌رو است و دوم اینکه هنوز نتوانسته به‌عنوان ستاره وزنه‌برداری ایران سهمیه المپیک را به دست بیاورد.
مجتبی عابدینی با کتفی مصدوم
مجتبی عابدینی، کاپیتان تیم ملی شمشیربازی، دیگر ستاره باتجربه‌ای است که از تعویق المپیک متضرر شده است؛ او که یک بار بعد از بازی‌های آسیایی ۲۰۱۸ تصمیم به خداحافظی گرفته بود، سال گذشته یک مدال تاریخی در مسابقات جهانی کسب کرد و بازگشت تاریخی به تیم ملی سابر داشت. او که از المپیک ۲۰۲۰ به‌عنوان ایستگاه پایانی برای خود خبر داده بود، حالا با یک آسیب‌دیدگی جدی از ناحیه کتف مواجه شده است. پرافتخارترین شمشیرباز ایرانی که در المپیک ۲۰۱۶ ریو عنوان چهارمی را به دست آورد، بعید به نظر می‌رسد در آستانه ۳۷سالگی آن‌هم با مصدومیت شانسی برای مدال‌آوری در توکیو داشته باشد. او نیز دو روز در رقابتهای لیگ باشگاه‌های کشور به‌دلیل همین موضوع نتوانست برای تیم دانشگاه آزاد مسابقه بدهد. فدراسیون پزشکی ورزشی در اقدامی مشابه بدون درنظرگرفتن جراحی، پیگیر درمان این ورزشکار است تا با روش‌های فیزیوتراپی، بازتوانی و آب‌درمانی، عضلاتش را تقویت کند تا المپیک را از سر بگذراند.
حسن یزدانی آماده‌تر از همه
حسن یزدانی، تک‌ستاره کشتی آزاد ایران که یکی از طلایی‌های المپیک ریو بود نیز یکی از ورزشکارانی بود که پیش از به‌تعویق‌افتادن المپیک توکیو با مصدومیتی سخت روبه‌رو شد، طوری که امید کل ورزش را برای تکرار خاطره خوش المپیک ۲۰۱۶ ناامید کرد. تأخیر در برگزاری بازی‌های توکیو این فرصت را به او داد که او بلافاصله پایش را جراحی کند. حسن درحال‌حاضر شرایط خوبی دارد و با عمل رضایت‌بخشی که انجام داد، توانست در رقابتهای لیگ هم روی تشک برود. در این شرایط از بین مصدوم‌های ورزش ایران پلنگ جویبار تنها المپین مصدومی است که در آمادگی خوبی به سر می‌برد.
حمیده عباسعلی و امیدوار به آینده
پرافتخارترین کاراته‌کار زن ایرانی سال گذشته در شرایطی سهمیه المپیک را کسب کرد که در ثانیه‌های پایانی مبارزه‌اش در فینال مسابقات اتریش با پارگی رباط صلیبی مواجه شد. این ملی‌پوش کاراته بلافاصله در آلمان جراحی شد و از تعویق المپیک استفاده کرد تا پایش را مداوا کند. با اینکه پزشکان از رسیدن او به المپیک خبر دادند اما در شرایط کرونا و تعطیلی مسابقات او هنوز نتوانسته خودش را محک بزند و آمادگی جسمانی‌اش را بسنجد. کادر فنی تیم ملی کاراته بانوان امیدوار است دختر کاراته‌کای ایرانی را به روزهای اوج خود نزدیک کند و او را در قامت مدعی کسب طلای توکیو نشان دهد.
ثریا آقایی و بدشانسی‌هایش
ثریا آقایی، برترین بانوی بدمینتون ایران که شانس اول و آخر این رشته برای کسب سهمیه المپیک بود نیز ماه پیش در جریان رقابتهای لیگ از ناحیه زانو آسیب دید تا کارش به جراحی کشیده شود. او که بیشتر راه را برای کسب سهمیه پیش رفته بود بعید است با این اتفاق بتواند به ادامه رقابتهای انتخابی المپیک برسد. البته اگر ادامه انتخابی‌ها با وجود کرونا برگزار شود. ثریا در دوره قبل بازی‌های المپیک نیز همین اتفاق تلخ برایش رخ داد و شانس المپیکی‌شدن را از دست داد. جدا از مسائل فنی بدون شک فدراسیون‌های ورزشی، کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش هم از تعویق المپیک ضرر مالی خواهند کرد. همه برنامه‌ریزی آنها برای برگزاری المپیک در مردادماه سال ۹۹ بود اما با تعویق یک‌ساله، مسئولان هزینه‌های بیشتری را برای آماده‌سازی ورزشکاران تاکنون متحمل شده‌اند. اینکه مسئولان ورزش مجبور شدند یک سال دیگر بودجه ویژه المپیکی را در ورزش خرج کنند، بدون شک بار مالی سنگینی برای آنها خواهد داشت.
