باوجود رعایت پروتکلهای بهداشتی و بازگشایی سینماها، همچنان رونق به سینما بازنگشته است.
پس از گذشت حدود یک ماه از بازگشایی سینماها در تهران و شهرستانها و همچنین برگزار شدن حضوری سی و نهمین جشنواره ملی فیلم فجر، همچنان سینما حال و روز خوبی ندارد.
این موضوع را میتوان با نگاهی به سامانه مدیریت فروش و اکران سینماها متوجه شد اما مساله این است که مشکل چیست؟ چرا مردم از فیلمهای درحال اکران در سینماها استقبال نمیکنند؟
یکی از علتهای این مساله را میتوان در ناآگاهی مردم از باز بودن سینما دانست، خیلی از مردم هنوز نمیدانند که سینما باز شده و منشا آن را میتوان در اطلاعرسانی محدود جستجو کرد. اطلاعرسانیای که پیش از این با موارد مختلف صورت میگرفت و درحال حاضر به شکل گذشته انجام نمیشود. تلویزیون هم که هیچ کمکی به سینما نمی کند و نه از تبلیغ باز بودن سینماها خبری هست نه از تبلیغ فیلمها.
ترس مردم از شروع پیک چهارم کرونا در کشور و بیاطلاعی آنها از امنیت بهداشتی سینما یکی دیگر موارد بی اقبالی به سینماست. آن دسته از مردم که از باز بودن سینما اطلاع دارند، آن را مکانی ناامین و غیر بهداشتی توصیف میکنند.
باید گفت به دستور ستاد ملی مقابله با کرونا، سینما با استفاده از ۳۰ درصد ظرفیت خود، مشغول به کار است و تمامی پروتکلهای بهداشتی اعم از استفاده از ماسک و رعایت فاصلهگذاری اجتماعی در آن رعایت میشود پس میتوان آن را به عنوان محلی امن از نظر بهداشتی قلمداد کرد.
دیگر مساله جای خالی فیلمهای مخاطب پسند روی پرده نقرهای است؛ فیلمهایی که در این روزها برای قشر گسترده جامعه مفید باشد و از استرس و فشارهای آنان بکاهد.
زمان باز بودن سینما را مورد چهارم این موضوع میتوان دانست. تعطیلی سینما بعد از ساعت ۹ شب و دقیقا زمان بیکاری مردم، افراد را برای دیدن فیلمهای سینمایی مورد علاقهشان محدود میکند. در این مورد باید با رونق اکران در فضای مجازی و تغذیه این فضا توسط فیلمهای مخاطب پسند اقدام کرد اما ترس از قاچاق فیلمها و نبود رسیدگی در این مساله، سینماگران را از اکران در فضای مجازی منصرف میکند.
درنهایت باید گفت وظیفه رسانهها، مسئولان ذیربط و سینماگران است که مردم را از باز بودن سینما، تغذیه آن به وسیله فیلمهای مخاطب پسند و همچنین محیط بهداشتی امن آن آگاه کنند تا سینما نیز به دوران رونق خود بازگشته و چرخ اقتصادش بچرخد.
با این وضعیت انتظار نمی رود اکران نوروزی هم شرایط خوبی را تجربه کند و ورشکستگی سینمای ایران امری محتوم است.