نکاتی درباره مواجهه با فوت همسر در سالمندی ب

شاید تا حدی داستان ازدواج و زندگی آقای نصیریان و خانم بیات را شنیده اید؛ زندگی مشترک طولانی و البته آموزنده. «فاطمه بیات» و «علی نصیریان» حدود سال های ۱۳۳۶ یا ۱۳۳۷ توسط اقوام به هم معرفی شدند و با موافقت خانواده ها ازدواج کردند. در آن زمان «نصیریان» تازه به استخدام وزارت ارشاد وقت درآمده بود و هنوز تجربه بازی در فیلم های سینمایی را نداشت. در واقع «فاطمه بیات» با جوانی ۲۴- ۲۳ ساله که مال و منالی نداشت، ازدواج کرده بود. این طور که در گفت و گوهای پیشین این زوج آمده، آن دو از صفر شروع کردند و آرام آرام وضع شان بهتر شد. بچه دار شدند و به رغم همه فراز و نشیب های حرفه ای «علی نصیریان»، به مدت ۶۰ سال کنار هم ماندند. جدای از آموزنده بودن مسیری که این زوج طی این سال ها پیمودند و سختی هایی که کشیدند، با توجه به درگذشت خانم «فاطمه بیات»، بهتر است به نکات دیگری نیز توجه کنیم؛ نکاتی که لازم است زمانی که افراد، همسرشان را در سنین بالا و به ویژه بعد از داشتن ازدواجی پایدار از دست می دهند، در نظر بگیریم.

فوت همسر در هر سنی اتفاقی پر استرس و ناراحت کننده است. یکی از عوارض شناخته شده وقایع پراسترسی از این دست، ضعیف شدن سیستم ایمنی بدن است. اما  نکته ای که در خصوص افراد بالای ۶۵ سال وجود دارد، طولانی شدن این دوره به دلیل افت سیستم ایمنی است. در واقع در افراد جوان تر، بدن می تواند زودتر با کمک دیگر هورمون ها، سطح هورمون کورتیزول را کاهش دهد و به واسطه آن، سیستم ایمنی در مدت چند ماه کارایی سابق خود را به دست می آورد. اما در افراد سالمند، این فرایند به سرعت عمل نمی کند و آسیب پذیری افراد سوگوار تا مدت ها حتی بیش از یک سال، ادامه می یابد.

نکته دوم اما تفاوت بین دو جنس در زمان سوگواری و بعد از فوت همسر است. هر چند به صورت کلی خانم ها افرادی

عاطفی تر هستند اما مطالعات نشان داده است در خصوص گروه سنی سالمند، این مردان هستند که در نتیجه از دست دادن همسر، بیشتر آسیب می بینند. بخشی از این موضوع به نقش مراقبتی و حمایتی خانم ها در ازدواج باز می گردد. زمانی که مردی بعد از سال ها زندگی مشترک، حامی و پشتیبان خود را از دست می دهد، این موضوع می تواند خلایی بزرگ در زندگی او ایجاد کند. از طرفی مدیریت مسائل داخل خانه، در سنین بالا به صورت معمول کاری است که برای افراد دشوار است و همین موضوع به ناراحتی و تنش افراد دامن می زند.

اگر در اطرافیان تان فرد سالمندی را سراغ دارید که به تازگی همسر خود را از دست داده است، به او توجه بیشتری کنید. جدای از تماس تلفنی، تلاش کنید به صورت حضوری سراغ او بروید چراکه در برخی بیماری ها یا اختلالات، نشانه های ابتدایی از پشت تلفن قابل شناسایی نیستند. افرادی که همسر خود را بعد از سال ها زندگی مشترک از دست می دهند، نیاز بیشتری به همنشینی و همراهی نزدیکان دارند. این موضوع را جدی بگیرید و حتما در این روزهای شلوغ زمانی را برای آن ها در نظر بگیرید.