به نقل از ورایتی، در برنامه‌ای ویژه ۱۵ کارگردانی که فیلم هایشان در لیست اولیه نامزد‌های بخش بین المللی جوایز اکادمی پذیرفته شده، در مقابل یکدیگر قرار گرفتند. در ابتدا هشت کارگردان صحبت کردند و در ادامه نیز ۷ کارگردان دیگر حضور داشتند که مجید مجیدی نیز در بین آن‌ها حضور داشت.

از این کارگردان‌ها در مورد مسائل مختلفی مثل این موضوع که چه چیزی باعث شد فیلمهایشان را بسازند سوال شد و در مورد تنوع در آثارشان بحث کردند.

مجیدی در ابتدا در پاسخ به اینکه چرا این فیلم را ساخته است؟ گفت: بیشتر آثاری که ساخته ام به بچه‌ها و به دنیای آن‌ها می‌پردازد. از آنجایی که دنیای بچه‌ها بسیار مهم است، آن‌ها که آینده را می‌سازند و در مسائل اجتماعی خیلی آسیب پذیر هستند به خصوص کسانی که در طبقه‌های اجتماعی پایین‌تر قرار دارند. ما در یک منطقه‌ای زندگی می‌کنیم که اطرافمان افغانستان، عراق و پاکستان است و مهاجران زیادی در ایران زندگی می‌کنند. به همین دلیل طبقه آسیب پذیری هستند چرا که برای گذران زندگی، بیشتر بچه‌های آن‌ها کار می‌کنند و مسائل جنگ در افغانستان و عراق در آسیب پذیری آن‌ها تاثیر بیشتری دارد.

او ادامه داد: البته موضوع بچه‌های کار مربوط به یک منطقه نیست و یک بحران جهانی است. همانطور که می‌دانید بیش از ۱۵۰ میلیون کودک کار در دنیا داریم و یک مسئله بسیار مهم است. ما به این قشر پرداخته ایم که آینده آن‌ها در خطر است و حق زندگی از آن‌ها گرفته شده. امیدوارم این فیلم بتواند تاثیر خودش را بگذارد.

مجیدی در مورد تاثیر سینما در برقراری روابط بین کشور‌ها و فرهنگ‌ها نیز گفت: سینما، سینماگر‌ها و ملت‌ها را به هم نزدیک می‌کند و هیجان انگیز  است که سینما مرز نمی شناسد و اینقدر سریع انسان‌ها را به هم پیوند می دهد. با اینکه فرهنگ‌های متفاوتی داریم می توانیم مثل یک خانواده باشیم. از آنجایی که قهرمان‌های قصه من آدم‌های عادی هستند از اینکه به موفقیت برسد و در دنیا دیده شود و این آدم‌ها کشف شوند بسیار خرسند می‌شوم. مثل روح الله زمانی که خودش بچه کار است و الان یک سوپر استار محسوب می‌شود و در ونیز جایزه مارچلو ماسترویانی را گرفت. اینکه زندگی روح الله تغییر کرده برای من هدیه بزرگی است و ما می‌توانیم این تغییرات را در جامعه ایجاد کنیم.

مجیدی در پاسخ به اینکه آن بخش و نشانه‌ای که از خودش در فیلم به جا گذاشته است، گفت: به نظر من یک کارگردان درواقع همیشه یک فیلم را می‌سازد. مثل درختی که با هر فیلم شاخ و برگ جدیدی پیدا می‌کند و آن جهانی که در درون خودش هست را کامل و کامل‌تر می‌کند. هر فیلمسازی فیلم‌های متفاوتی می سازد، اما یک هدف را دنبال می‌کند. من همیشه دوست داشتم آن دغدغه‌هایی که داشتم را در آثار بیاورم و آن را کامل‌تر کنم.