افشین هاشمی در خصوص بحث داغ این روزهای اهالی تئاتر بر سر مجموعه تئاتر شهر معتقد است شاید بتوان به جای حصار کشیدن یا نکشیدن راهی میانه پیدا کرد و فضای اطراف این مجموعه را به گونهای ساخت و پرداخت که امنیت، بیحصارکشی به دست آید.
حصارکشیدن به دور مجموعه تئاتر شهر یا آنطور که موافقانش میگویند تعیین حریم تئاتر شهر مسئلهای است که این روزها در موردش بسیار میشنویم. حصار یا حریمی که قرار است این مجموعه فرهنگی را به شکلی فیزیکی از نابهسامانیها و ناهنجاریهای اطرافش جدا کند.
افشین هاشمی نویسنده، کارگردان و بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون در این خصوص گفت: «این مسئله برای من امری دوگانه و «بانو»ی داریوش مهرجویی مصداق بارز آن است؛ کسی که سخاوتمندانه هر آنچه را در اختیار داشت برای کسانی در طبق اخلاص گذاشت که هیچ تصوری از اهمیت و ارزش آنچه دریافت میکردند، نداشتند. این که در چنین موقعیتی چه باید کرد، سوال من هم هست. از یک سو میگویم چه خوب که مجموعهای فرهنگی مانند تئاتر شهر فضایی دارد که همه از حق ورود به آن برخوردارند و نه متعلق به طبقهای خاص و گروهی مشخص است، نه شرط ورود به آن از بَر بودن هگل است و نه نگهبانی دارد که اگرچه خود متعلق به طبقه آن سوی حصار است اما از آمدن آدمهایی از جنسِ خودش به این سوی حصار جلوگیری میکند. در نتیجه در قدم اول نگاهی که حصار را برمیدارد، نگاهی درست میدانم چون نمیخواهد در تضاد با آن چیزی باشد که این مجموعه به قصدش ساخته شده است و هدفش به اشتراک گذاشتن تئاتر به عنوان کُنشی روشنفکرانه با همه مردم از هر طبقهای است. ولی در میانِ همین همه مردم گَردفروش و تنفروش هم هست و آنها هم بخشی از مردمند؛ چه بخواهیم و چه نخواهیم! و این جاست که میل به کشیدن حصار یا همان تعیین حریم به واسطه تجربه مکرر آزارهای خیابانی و… سربرمیدارد.»
او توضیح داد: «میدانم که شرایط فعلی خوشایند نیست و اگرچه موافق حصارکشی نیستم اما نمیدانم به جای آن چه باید کرد. چه باید کرد که کودک فالفروشِ پرسهزن در محوطه تئاتر شهر از احتمال و امکان این که میتواند بلیتی بخرد و به تماشای نمایشی بنشیند یا کسی به تماشای اثری مهمانش کند، برخوردار باشد؟ احتمالی که با جهانی آشنایش میکند که به خواب هم نمیدیده است. شاید بتوان به جای حصار کشیدن یا نکشیدن راهی میانه پیدا کرد و فضای اطراف این مجموعه را به گونهای ساخته و پرداخته کرد که امنیت، بیحصارکشی به دست آید. فضایی دربرگیرنده گروههایی در حال اجرای انواع موسیقی، نمایشگرانی در حال اجرای تئاتر بیرونی، نقاشان و خطاطانی در حال تصویرگری و قلمزنی و گروههایی در حالِ بحثهای فرهنگی، سیاسی و اجتماعی. این سوال من هم هست که آیا میتوان به جای حصارکشیدن، چنین کرد؟»