تیم ملی با هدایت دراگان اسکوچیچ، به یک پیروزی دیگر رسید اما اساسا «نتیجه» در دیدارهای تدارکاتی فاقد اعتبار است. نمایش تیم ملی حداقل در دقایقی از دیدار با سوریه، کمی نگران‌کننده بود. آن هم با دانستن این حقیقت که ستاره‌های کلیدی تیم ملی سوریه در استادیوم آزادی حضور نداشتند. تیم ملی وضعیت بسیار دشواری برای عبور از مرحله مقدماتی جام جهانی دارد و در چنین شرایطی، معلوم نیست چرا دراگان اسکوچیچ تا این اندازه آرام است. انتظار می‌رود آقای مربی به جای این آرامش و اطمینان عجیب، به دنبال استفاده حداکثری از زمان برای پیدا کردن ترکیب ایده‌آل تیمش باشد.
تیم ملی ناقص
تیم ملی تا امروز همه دیدارهایش با دراگان اسکوچیچ را برده اما حقیقت آن است که این دیدارها نمی‌توانند این تیم را به جام جهانی برسانند. مساله بسیار مهم این است که تیم ملی در زمان دراگان حتی در یک مسابقه هم از «تمام» نیروهایش استفاده نکرده و همه پتانسیلش را در اختیار نداشته است. در اینکه کرونا، مشکلات زیادی برای این تیم به وجود آورده تردیدی نیست.
در اینکه در چنین شرایطی فراخواندن بازیکنان به اردوی ملی دشواری‌های خاص خودش را دارد هم شکی نیست اما مگر تیم‌های ملی دیگر در سراسر جهان با چنین مسائلی روبه‌رو نشده‌اند؟ چند تیم را می‌شناسید که بدون نفرات کامل به اردو رفته باشند؟ مهدی طارمی پس از غیبت در اردوی قبلی، دوباره برای تیم ملی بازی کرد و ستاره‌های مهمی مثل سردار آزمون هم بخشی از اردوی جدید بودند اما نفراتی مثل علیرضا جهانبخش، امیر عابدزاده، سامان قدوس و چند نفر دیگر به راحتی این اردو را از دست دادند. ایران برای رفتن به جام جهانی به تمامی داشته‌هایش نیاز دارد و اینکه حتی تا امروز یک فهرست کامل از مهم‌ترین ستاره‌ها زیر نظر مربی کروات تمرین نکرده‌اند، فوق‌العاده نگران‌کننده است.
زمان از دست رفته
اساسا در فوتبال ایران، استاد از دست دادن زمان هستیم و این اتفاق دوباره در حال تکرار شدن است. بسیاری از تیم‌‍‌ها در تعطیلات فیفا، بین دو تا سه بازی برگزار کردند اما سهم فوتبال ایران از این ایام، تنها یک مسابقه آن هم با تیم ملی نصفه و نیمه سوریه بود. تیمی که بهترین نفراتش را روبه‌روی ایران در اختیار نداشت. به طور کلی طوری برای تیم ملی برنامه‌ریزی می‌شود که انگار سرگروه است و بدون هیچ مشکلی راهی دور بعد انتخابی خواهد شد اما در عمل، اوضاع کاملا بحرانی است و این احتمال وجود دارد که تیم ملی حتی نتواند خودش را به دور نهایی رقابت‌های انتخابی برساند.
اسکوچیچ عملا فرصتی برای محک زدن شاگردها نداشته و وضعیت دیدارهای تدارکاتی این تیم، بسیار ضعیف به نظر می‌رسد. فدراسیون جدید با شعارهای دیپلماتیک روی کار آمده و حالا باید در ماه‌های پیش‌رو تبحرش را در برنامه‌ریزی دیدارهای تدارکاتی برای تیم ملی به نمایش بگذارد. اگر چنین اتفاقی رخ ندهد، بعید است ایران بتواند شرایط خوبی برای برگزاری دیدارهای حساس و تعیین‌کننده با تیم‌های سرسخت و قدرتمندی مثل عراق و بحرین داشته باشد.
تیم ملی تا امروز همه دیدارهایش با دراگان اسکوچیچ را برده اما حقیقت آن است که این دیدارها نمی‌توانند این تیم را به جام جهانی برسانند. مساله بسیار مهم این است که تیم ملی در زمان دراگان حتی در یک مسابقه هم از «تمام» نیروهایش استفاده نکرده و همه پتانسیلش را در اختیار نداشته است
معضل دفاع راست
به نظر می‌رسد یکی از بزرگ‌ترین تردیدهای اسکوچیچ در مورد ترکیب تیم ملی به سمت راست خط دفاعی مربوط می‌شود. جایی که این مربی هنوز نتوانسته نفرات دلخواهش را پیدا کند. اعتماد به فوتبالیست جوانی مثل جعفر سلمانی در اولین گام، چندان دلچسب از کار درنیامد. چراکه او اصلا نتوانست انتظارات را برآورده کند. علاوه بر این، سیامک نعمتی هم در قواره‌های بازی در ترکیب ثابت تیم ملی به عنوان دفاع راست نیست. تا زمانی که نفرات آماده‌ای مثل رامین رضاییان و وریا غفوری در این پست هستند، معلوم نیست چرا سرمربی تیم ملی قصد دارد نفرات دیگری را در ترکیبش امتحان کند.
البته که ایده‌های دراگان برای جوانگرایی در چند پست، برای آینده تیم ملی مفید به نظر می‌رسند اما حقیقت آن است که حداقل این مرحله حساس از مقدماتی و بازی روبه‌روی چند رقیب دشوار، اصلا محل خوبی برای آزمون و خطا نیست. حداقل تا قبل از دوره بعدی جام جهانی، ایران به یک زلزله در ترکیبش نیاز دارد و بهتر است نفرات امتحان پس داده برای این تیم به میدان بروند. پس از آن می‌توان یک پروژه جدید با نفرات جوان‌تر تعریف کرد و به این مهره‌ها بازی داد.
میزبان نمایشی
بزرگ‌ترین نگرانی در مورد تیم اسکوچیچ، از دست دادن یکی از بزرگ‌ترین نقاط قوت تیم ملی یعنی تماشاگران است. بدون شک اگر تماشاگران نبودند، ایران تجربه‌های قبلی حضور در جام جهانی را نیز به دست نمی‌آورد. بدتر اینکه تیم ملی حتی نمی‌تواند در تهران از رقبا پذیرایی کند و باید میزبانی از بحرین را در پایتخت این کشور پشت سر بگذارد. عجیب اینکه حتی در چنین شرایطی هم اسکوچیچ لبخند می‌زند و صدای اعتراض او شنیده نمی‌شود. اگر واقعا هدف او و کادرش رسیدن به جام جهانی است، باید جدیت به مراتب بیشتری را از آنها ببینیم. آنها در بزرگ‌ترین چالش ممکن قرار گرفته‌اند و نمی‌توانند این چالش را با آرامش و لبخند رد کنند.
